เมื่อใกล้ถึงเวลาออกเดินทาง ซุนเจิ้นซีก็พาเฉินผิงไปยังจุดเทียบท่าเรือเหาะ
เจ่อเยี่ยนบอกลาเฉินผิงทั้งน้ำตา เพราะรู้ว่าจากนี้พวกเขาต้องแยกทาง
เมื่อมีซุนเจิ้นซีคอยนำทาง เฉินผิงจึงขึ้นเรือเหาะโดยไม่ต้องผ่านการตรวจสอบ
อย่างไรก็ตาม มีคนเฝ้าดูเขาขึ้นเรือเหาะโดยที่เฉินผิงไม่รู้ตัว ก่อนที่จะจากไปอย่างรวดเร็ว
“คุณชายมู่ เฉินผิงขึ้นเรือเหาะที่มุ่งหน้าสู่ตำหนักก่วงหานแล้ว” ผู้ส่งสารแจ้งข่าวมู่ขุยทันทีที่เฉินผิงขึ้นเรือเหาะ
ตอนนี้มู่ขุยออกมาจากสำนักเซียนเฟิงแล้ว สีหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยความมืดหม่น
แม้ว่าเซี่ยซิ่งเซียจงใจปล่อยเขาไป แต่มู่ขุยก็ยังไม่อยากยอมแพ้
ยิ่งไปกว่านั้น เฉินผิงยังเป็นเป้าหมายอันดับต้นๆ ของสมาพันธ์ผนึกมาร มู่ขุยจะได้รับค่าหัวมหาศาลที่สมาพันธ์เสนอให้หากเขาสามารถสังหารเฉินผิงได้
“เข้าใจแล้ว” มู่ขุยตอบ รอยยิ้มเย็นชาปรากฏบนริมฝีปากของเขา
ในขณะนั้น เฉินผิงยืนจ้องมองเรือเหาะลำใหญ่ของสำนักเซียนเฟิงด้วยความตะลึง ขนาดของมันมากพอที่จะรองรับผู้บำเพ็ญเพียรหลายร้อยคน
ซุนเจิ้นซีพาเฉินผิงผ่านทางเดินเขาวงกตจนกระทั่งพวกเขาไปถึงห้องโดยสารชั้นหนึ่งสุดหรูหรา เมื่อเปิดประตูบานหนึ่งในนั้น ซุนเจิ้นซีก็หันไปหาเฉินผิงด้วยรอยยิ้มนอบน้อม “คุณเฉิน นี่คือที่พักของคุณระหว่างเดินทางฉันจะมอบหมายให้คนมาดูแลคุณ ถ้าคุณอยากอะไรก็บอกมาได้เลย” ซุนเจิ้นซีดูแลเป็นอย่างดีเพื่อเป็นการขอบคุณเฉินผิงสำหรับอุปกรณ์สื่อสาร
เฉินผิงแสดงความขอบคุณ “ขอบคุณมาก คุณซุน!”
“ด้วยความยินดี” ซุนเจิ้นซีตอบรับก่อนจะเตือนว่า “ถึงฉันจะอยู่ด้วย แต่ก็อาจมีบางคนคิดจะชิงเรือเหาะของเรา หากคุณได้ยินเสียงรบกวนใดๆ คุณเฉิน วางใจได้ ฉันจะจัดการเอง”
ความมั่นใจของเขาบ่งบอกว่าเขามีประสบการณ์ในการบินผ่านเส้นทาง
นี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...