ความกลัวที่แผ่ออกมาจากผู้โดยสารนั้นชัดเจน แต่ละคนสั่นสะท้านเมื่อเผชิญกับรัศมีล้นเหลือของพวกเขา
ผู้โดยสารส่วนใหญ่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรอายุน้อยที่มุ่งหน้าไปยังตำหนักก่วงหาน โดยมีแรงผลักดันจากความอยากรู้อยากเห็นและความหวังที่จะได้คู่รักจากคนในตำหนักที่ร่ำลือกันว่างดงาม
อย่างไรก็ตาม พวกเขาค่อนข้างอ่อนแอ ส่วนใหญ่เป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับสองหรือสามเท่านั้น ซึ่งไร้พลังที่จะเผชิญหน้ากับภัยคุกคามที่น่าเกรงขามเช่นนี้
เมื่อต้องเจอกับผู้บำเพ็ญเพียรที่แข็งแกร่งอย่างกะทันหัน เหล่าผู้โดยสารวัยหนุ่มจึงถูกครอบงำด้วยความกลัว
ซุนเจิ้นซีพยายามใจเย็นแม้สถานการณ์เคร่งเครียด เขาพูดกับคนเหล่านั้นด้วยน้ำเสียงที่แฝงความโกรธ “สหาย ในเมื่อกล้าที่จะเข้ามาขวางทางเรือเหาะของเรา ดังนั้นพวกคุณคงรู้อยู่แล้วว่าสำนักเซียนเฟิงแข็งแกร่งเพียงใด คิดเหรอว่าจะกำจัดพวกเราได้ง่ายๆ?”
หากเป็นไปได้ เขาต้องการหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง ด้วยความที่พวกเขาเดินทางเข้ามาในส่วนลึกของเขาเทียนโหมวที่เปี่ยมด้วยอันตรายบ่อยครั้ง ซุนเจิ้นซีจึงไตร่ตรองผลดีผลเสียของการเข้าพัวพันกับความขัดแย้ง เห็นได้ชัดว่าความบาดหมางจะทำให้สำนักเซียนเฟิงถูกคุกคามไม่จบไม่สิ้น ทำให้เกิดความยุ่งยากโดยไม่จำเป็น
“คุณซุน” ชายตาเดียวโต้กลับอย่างเย็นชา “ฉันไม่มีเจตนาที่จะดูหมิ่นสำนักของคุณ วันนี้ฉันต้องการเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ส่งตัวคนๆ หนึ่งมาให้ฉัน แล้วเราจะปล่อยพวกคุณคนอื่นไปโดยไม่ทำอะไร เราจะไม่แตะต้องทรัพยากรของคุณ”
“คนไหน?” ซุนเจิ้นซีชะงัก เขาไม่นึกว่าพวกโจรจะไม่ได้หวังทรัพย์สมบัติแต่เป็นตัวคนต่างหาก
“ส่งตัวชายที่ชื่อเฉินผิงมา!” ชายตาเดียวประกาศ
“คุณเฉิน?”
ซุนเจิ้นซีขมวดคิ้ว “พวกคุณเคยมีเรื่องกับคุณเฉินงั้นหรือ? ตามหาเขาทำไม?”
ชายตาเดียวหัวเราะตอบ “คุณซุน คุณไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้? เฉินผิงถูกสมาพันธ์ผนึกมารออกคำสั่งประหาร ถ้าฆ่าเขาได้สมาพันธ์จะตบรางวัลฉันอย่างงาม ฉันไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ที่คุณไม่รู้เรื่องนี้ คุณวางแผนที่จะฮุบค่าหัวที่สมาพันธ์ผนึกมารเสนอเอาไว้คนเดียวใช่ไหม?”
คำกล่าวหาของชายตาเดียวทำเอาซุนเจิ้นซีตกตะลึง เขาไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ!
ในขณะเดียวกัน ในห้องส่วนตัวอันหรูหรา หัวใจของเฉินผิงเต้นแรงขึ้นเมื่อเขาได้ยินคำพูดของชายตาเดียว เขาไม่นึกเลยว่าจะมีคนจะรู้เรื่องที่เขานั่งเรือเหาะเดินทางไปยังตำหนักก่วงหาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...