หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3709

ความกลัวที่แผ่ออกมาจากผู้โดยสารนั้นชัดเจน แต่ละคนสั่นสะท้านเมื่อเผชิญกับรัศมีล้นเหลือของพวกเขา

ผู้โดยสารส่วนใหญ่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรอายุน้อยที่มุ่งหน้าไปยังตำหนักก่วงหาน โดยมีแรงผลักดันจากความอยากรู้อยากเห็นและความหวังที่จะได้คู่รักจากคนในตำหนักที่ร่ำลือกันว่างดงาม

อย่างไรก็ตาม พวกเขาค่อนข้างอ่อนแอ ส่วนใหญ่เป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับสองหรือสามเท่านั้น ซึ่งไร้พลังที่จะเผชิญหน้ากับภัยคุกคามที่น่าเกรงขามเช่นนี้

เมื่อต้องเจอกับผู้บำเพ็ญเพียรที่แข็งแกร่งอย่างกะทันหัน เหล่าผู้โดยสารวัยหนุ่มจึงถูกครอบงำด้วยความกลัว

ซุนเจิ้นซีพยายามใจเย็นแม้สถานการณ์เคร่งเครียด เขาพูดกับคนเหล่านั้นด้วยน้ำเสียงที่แฝงความโกรธ “สหาย ในเมื่อกล้าที่จะเข้ามาขวางทางเรือเหาะของเรา ดังนั้นพวกคุณคงรู้อยู่แล้วว่าสำนักเซียนเฟิงแข็งแกร่งเพียงใด คิดเหรอว่าจะกำจัดพวกเราได้ง่ายๆ?”

หากเป็นไปได้ เขาต้องการหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง ด้วยความที่พวกเขาเดินทางเข้ามาในส่วนลึกของเขาเทียนโหมวที่เปี่ยมด้วยอันตรายบ่อยครั้ง ซุนเจิ้นซีจึงไตร่ตรองผลดีผลเสียของการเข้าพัวพันกับความขัดแย้ง เห็นได้ชัดว่าความบาดหมางจะทำให้สำนักเซียนเฟิงถูกคุกคามไม่จบไม่สิ้น ทำให้เกิดความยุ่งยากโดยไม่จำเป็น

“คุณซุน” ชายตาเดียวโต้กลับอย่างเย็นชา “ฉันไม่มีเจตนาที่จะดูหมิ่นสำนักของคุณ วันนี้ฉันต้องการเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ส่งตัวคนๆ หนึ่งมาให้ฉัน แล้วเราจะปล่อยพวกคุณคนอื่นไปโดยไม่ทำอะไร เราจะไม่แตะต้องทรัพยากรของคุณ”

“คนไหน?” ซุนเจิ้นซีชะงัก เขาไม่นึกว่าพวกโจรจะไม่ได้หวังทรัพย์สมบัติแต่เป็นตัวคนต่างหาก

“ส่งตัวชายที่ชื่อเฉินผิงมา!” ชายตาเดียวประกาศ

“คุณเฉิน?”

ซุนเจิ้นซีขมวดคิ้ว “พวกคุณเคยมีเรื่องกับคุณเฉินงั้นหรือ? ตามหาเขาทำไม?”

ชายตาเดียวหัวเราะตอบ “คุณซุน คุณไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้? เฉินผิงถูกสมาพันธ์ผนึกมารออกคำสั่งประหาร ถ้าฆ่าเขาได้สมาพันธ์จะตบรางวัลฉันอย่างงาม ฉันไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ที่คุณไม่รู้เรื่องนี้ คุณวางแผนที่จะฮุบค่าหัวที่สมาพันธ์ผนึกมารเสนอเอาไว้คนเดียวใช่ไหม?”

คำกล่าวหาของชายตาเดียวทำเอาซุนเจิ้นซีตกตะลึง เขาไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ!

ในขณะเดียวกัน ในห้องส่วนตัวอันหรูหรา หัวใจของเฉินผิงเต้นแรงขึ้นเมื่อเขาได้ยินคำพูดของชายตาเดียว เขาไม่นึกเลยว่าจะมีคนจะรู้เรื่องที่เขานั่งเรือเหาะเดินทางไปยังตำหนักก่วงหาน

ตอนนี้ซุนเจิ้นซีได้พาทุกคนออกไปนอกเรือเหาะแล้ว ปล่อยให้ด้านในเรือเหาะไร้คนคุ้มกัน ผู้ทุกข์ยากระดับห้ารีบไปที่ห้องผู้โดยสารชั้นหนึ่ง ขณะที่เขากำลังจะพังประตู ประตูก็เปิดออกเอง

เฉินผิงออกมาจากภายในห้อง จ้องไปที่ผู้ทุกข์ยากระดับห้าอย่างเย็นชา

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับสาม ผู้ทุกข์ยากระดับห้าจึงรู้สึกลิงโลด

หากเขารีบลงมือกำจัดเฉินผิงอย่างรวดเร็ว ค่าหัวก็จะตกเป็นของเขา

ผู้ทุกข์ยากระดับห้าหันไปหาเฉินผิง ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความคาดหวัง “คุณคือเฉินผิงใช่ไหม?” เขาถามอย่างกระตือรือร้น

เฉินผิงพยักหน้ายืนยัน “ใช่ ผมเอง”

ความตื่นเต้นของผู้ทุกข์ยากระดับห้าพุ่งสูงขึ้น เขาพร้อมกำลังจะพุ่งใส่เฉินผิงตอนที่เสียงจากฝูงชนแทรกเข้ามา ทำให้เกิดความสงสัย “น่าจะเป็นตัวปลอม ไม่น่าเป็นไปได้ที่สมาพันธ์ผนึกมารจะตั้งค่าหัวผู้ทุกข์ยากระดับสามมากขนาดนี้! ใช้คนของสมาพันธ์แค่หยิบมือก็จัดการกับคนอย่างเขาได้ง่ายดาย จำเป็นต้องออกคำสั่งประหารชีวิตด้วยหรือ?”