หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3712

“ได้ พูดมาสิ” ชายตาเดียวกล่าว

“ผมอยากรู้ว่าคุณรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่บนเรือเหาะของสำนักเซียนเฟิง และทำไมถึงรู้ว่าผมจะไปตำหนักก่วงหาน ใครหักหลังผม” เฉินผิงสงสัยว่าใครเป็นคนเผยตำแหน่งของเขา

ท้ายที่สุดแล้ว มีเพียงไม่กี่คนที่รู้เรื่องการเดินทางไปยังตำหนักก่วงหาน ไม่มีทางที่คนเหล่านั้นจะแพร่งพรายที่อยู่ของเขา

ไม่มีผู้บำเพ็ญเพียรบนเรือเหาะคนไหนรู้ว่าเขาเป็นใคร ดังนั้นจึงไม่มีทางที่พวกเขาจะแพร่ข่าว

“ฮ่า! ไม่ใช่แค่ทำให้สมาพันธ์ผนึกมารไม่พอใจเท่านั้น แต่แกยังไปหยามหน้าคุณชายมู่อีกต่างหาก เขานั่นแหละที่บอกเราว่าแกอยู่ไหน ในเมื่อได้รู้แล้วก็เตรียมพบจุดจบเสียเถอะ” ชายตาเดียว ประกาศ เสียงหัวเราะของเขาก้องกังวานชั่วร้าย

“มู่ขุย?” เฉินผิงหรี่ตาลงเมื่อเขารู้เบื้องหลัง

เขารู้ว่าเซี่ยซิ่งเซียคงไม่มีวันทำร้ายมู่ขุย แต่เขาไม่คิดว่ามู่ขุยจะถูกปล่อยตัวเร็วขนาดนี้

“คุณชายมู่? คุณไปมีเรื่องกับเขางั้นเหรอ คุณเฉิน?” สีหน้าของซุนเจิ้นซีเต็มไปด้วยความสับสน ในขณะที่เขาไม่รู้ว่ามู่ขุยทำอะไรไว้ที่สำนักเซียนเฟิง

เฉินผิงในตอนนั้นไม่มีเวลาเล่ารายละเอียดให้ซุนเจิ้นซีฟัง “เรื่องมันยาว ผมจะอธิบายทีหลัง ผมถามว่าคุณสามารถจัดการกับชายตาเดียวคนนี้ได้ไหม และคุณยังไม่ได้ตอบ”

“คุณเฉิน ฉันมั่นใจว่าฉันสามารถเอาชนะเขาได้ แต่เขาพากลุ่มสมุนฝีมือดีมาด้วย ศิษย์ที่มากับฉันคงสู้พวกเขาไม่ไหว” ซุนเจิ้นซีตอบ ความกังวลของเขาชัดเจน

หากต้องสู้กันตัวต่อตัวเขาคงไม่กลัวเลย แต่เขาคนเดียวไม่อาจเผชิญกับฝ่ายตรงข้ามทีละหลายๆ คน

“คุณซุน คุณจัดการกับชายตาเดียวก็พอ ที่เหลือผมลุยเอง” เฉินผิงตอบอย่างสบายๆ

“อะไรนะ?” ซุนเจิ้นซีรู้สึกประหลาดใจ “คุณเฉิน เรากำลังพูดถึงผู้ทุกข์ยากระดับห้าและหกเป็นสิบคนนะ ถึงระดับหกจะมีไม่กี่คน แต่มันก็ยังยากสำหรับคุณที่เป็นผู้ทุกข์ยากระดับสาม”

นี่มันไม่ตลกเลยนะ!

เหล่าศิษย์รู้สึกหงุดหงิดกับคำพูดของเฉินผิง

ศิษย์หลายคนเป็นผู้ทุกข์ยากระดับสามและสี่ บางคนถึงกับมีระดับเหนือกว่าเฉินผิงด้วยซ้ำ การถูกคนอย่างเฉินผิงตราหน้าว่า “อ่อนแอ” ถือเป็นการหยามเกียรติของพวกเขา

แม้แต่ซุนเจิ้นซีก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่พอใจกับความเย่อหยิ่งของเฉินผิง เขาเป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับสาม แต่เขากลับเรียกคนอื่นว่าอ่อนแอ!

อย่างไรก็ตาม ซุนเจิ้นซีไม่มีอารมณ์จะมาต่อล้อต่อเถียง “ก็ได้ ฉันจะช่วยคุณจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด”

“ผมจะรีบจัดการแล้วไปช่วยคุณ” เฉินผิงประกาศ พูดจบไม่ทันไรเขาก็หายตัวไปในทันที

ในชั่วพริบตา เกิดประกายแสงสีขาวสาดส่อง และทันใดนั้นหัวของผู้ทุกข์ยากระดับสี่ก็ลอยขึ้นไปในอากาศ ถูกกระบี่ของเฉินผิงตัดขาดในครั้งเดียว