หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3712

“ได้ พูดมาสิ” ชายตาเดียวกล่าว

“ผมอยากรู้ว่าคุณรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่บนเรือเหาะของสำนักเซียนเฟิง และทำไมถึงรู้ว่าผมจะไปตำหนักก่วงหาน ใครหักหลังผม” เฉินผิงสงสัยว่าใครเป็นคนเผยตำแหน่งของเขา

ท้ายที่สุดแล้ว มีเพียงไม่กี่คนที่รู้เรื่องการเดินทางไปยังตำหนักก่วงหาน ไม่มีทางที่คนเหล่านั้นจะแพร่งพรายที่อยู่ของเขา

ไม่มีผู้บำเพ็ญเพียรบนเรือเหาะคนไหนรู้ว่าเขาเป็นใคร ดังนั้นจึงไม่มีทางที่พวกเขาจะแพร่ข่าว

“ฮ่า! ไม่ใช่แค่ทำให้สมาพันธ์ผนึกมารไม่พอใจเท่านั้น แต่แกยังไปหยามหน้าคุณชายมู่อีกต่างหาก เขานั่นแหละที่บอกเราว่าแกอยู่ไหน ในเมื่อได้รู้แล้วก็เตรียมพบจุดจบเสียเถอะ” ชายตาเดียว ประกาศ เสียงหัวเราะของเขาก้องกังวานชั่วร้าย

“มู่ขุย?” เฉินผิงหรี่ตาลงเมื่อเขารู้เบื้องหลัง

เขารู้ว่าเซี่ยซิ่งเซียคงไม่มีวันทำร้ายมู่ขุย แต่เขาไม่คิดว่ามู่ขุยจะถูกปล่อยตัวเร็วขนาดนี้

“คุณชายมู่? คุณไปมีเรื่องกับเขางั้นเหรอ คุณเฉิน?” สีหน้าของซุนเจิ้นซีเต็มไปด้วยความสับสน ในขณะที่เขาไม่รู้ว่ามู่ขุยทำอะไรไว้ที่สำนักเซียนเฟิง

เฉินผิงในตอนนั้นไม่มีเวลาเล่ารายละเอียดให้ซุนเจิ้นซีฟัง “เรื่องมันยาว ผมจะอธิบายทีหลัง ผมถามว่าคุณสามารถจัดการกับชายตาเดียวคนนี้ได้ไหม และคุณยังไม่ได้ตอบ”

“คุณเฉิน ฉันมั่นใจว่าฉันสามารถเอาชนะเขาได้ แต่เขาพากลุ่มสมุนฝีมือดีมาด้วย ศิษย์ที่มากับฉันคงสู้พวกเขาไม่ไหว” ซุนเจิ้นซีตอบ ความกังวลของเขาชัดเจน

หากต้องสู้กันตัวต่อตัวเขาคงไม่กลัวเลย แต่เขาคนเดียวไม่อาจเผชิญกับฝ่ายตรงข้ามทีละหลายๆ คน

“คุณซุน คุณจัดการกับชายตาเดียวก็พอ ที่เหลือผมลุยเอง” เฉินผิงตอบอย่างสบายๆ

“อะไรนะ?” ซุนเจิ้นซีรู้สึกประหลาดใจ “คุณเฉิน เรากำลังพูดถึงผู้ทุกข์ยากระดับห้าและหกเป็นสิบคนนะ ถึงระดับหกจะมีไม่กี่คน แต่มันก็ยังยากสำหรับคุณที่เป็นผู้ทุกข์ยากระดับสาม”

นี่มันไม่ตลกเลยนะ!