ขณะที่ซุนเจิ้นซีลงมือ เขายังได้เห็นภาพอันน่าตกตะลึงที่ปรากฏตรงหน้าเขา ในชั่วพริบตาเฉินผิงคนเดียวสามารถกำจัดผู้ใช้วิชามารกว่าครึ่งโหลลงได้
ตอนนี้ซุนเจิ้นซีเข้าใจแล้วว่าทำไมเฉินผิงจึงถามก่อนหน้านี้ว่าเขาสามารถรับมือกับชายตาเดียวตามลำพังได้หรือเปล่า
การที่ผู้ใช้วิชามารเกินกว่าสิบคนซึ่งเป็นผู้ทุกข์ยากระดับสี่ถึงห้าพ่ายแพ้ต่อเฉินผิงซึ่งเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับสามนั้นช่างน่าเหลือเชื่อ
“ถอย!”
ชายตาเดียวเห็นท่าไม่ดี เขารู้ว่าตัวเองบาดเจ็บและสภาพของเขาในตอนนี้คงไม่อาจต่อสู้ได้อีก ประกอบกับความจริงที่ว่าสมุนของเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินผิง เขาจึงรีบโบกมือและตัดสินใจล่าถอย
ซุนเจิ้นซีกับเฉินผิงไม่ได้ไล่ตาม เป้าหมายหลักของพวกเขาคือเดินทางต่อไป ขืนดึงดันสู้ต่อคงจะยุ่งยากเกินจำเป็น
เมื่อตัวตนของเฉินผิงถูกเปิดเผย พวกเขาจึงต้องระมัดระวัง เนื่องจากมีแนวโน้มที่จะเกิดการขัดขวางอีกระหว่างเดินทางไปยังตำหนักก่วงหาน ซุนเจิ้นซีเข้าใจดีว่าสถานการณ์สุ่มเสี่ยง สิ่งสำคัญที่สุดคือการเร่งเดินทางและปกป้องเฉินผิง
“คุณเฉิน ปลอดภัยหรือเปล่า?” ซุนเจิ้นซีถาม ความกังวลปรากฏชัดในน้ำเสียงของเขา
“ไม่เป็นไร พวกเขาเป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับสี่และห้าเท่านั้น ทำอะไรผมไม่ได้หรอก” เฉินผิงตอบอย่างไม่แยแส
ซุนเจิ้นซีไม่คิดว่าเฉินผิงกำลังคุยโวอีกต่อไป
ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมสมาพันธ์ผนึกมารถึงตั้งค่าหัวของเฉินผิงมากขนาดนี้
เมื่อพวกเขากลับมาที่เรือเหาะ ซุนเจิ้นซีสังเกตเห็นศพผู้บำเพ็ญเพียรและขมวดคิ้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...