หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3715

ซุนเจิ้นซีส่ายหัวตอบ “ไม่มีใครรู้ ความจริงก็คือที่สุดขอบของสี่ภูมิภาคหลักอันได้แก่ ตะวันออก ใต้ ตะวันตกและเหนือ ล้วนแล้วแต่เป็นปริศนา แต่ละภูมิภาคถูกซ่อนไว้ด้านหลังกำแพงที่เจาะเข้าไปไม่ได้ ทำให้ไม่มีทางที่จะสำรวจเลย ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่าข้ามผ่านแดนใต้ไปแล้วจะเจอกับอะไร”

เขาเสริมพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย “ว่ากันว่ามียอดฝีมือคนหนึ่งที่ขึ้นไปถึงขั้นอาณาจักรเซียน แต่พบว่าตัวเองไม่สามารถก้าวขึ้นสู่ความเป็นอมตะได้ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาจึงพยายามทะลวงกำแพงเพื่อดูว่ามีอะไรที่อีกฟาก แต่แล้วการเดินทางของเขาก็จบลงอย่างน่าอนาถจนถึงแก่ชีวิต ตั้งแต่นั้นมา มีเพียงไม่กี่คนที่กล้าฝ่าข้ามกำแพงออกไป ด้วยความอยากรู้ว่ามีความลับใดซ่อนอยู่ในดินแดนนั้น”

ขณะที่เฉินผิงซึมซับข้อมูลนี้ เขาก็เริ่มเข้าใจบางอย่าง การที่สุดขอบของอาณาจักรนิรันดร์มีกำแพงกั้นอาจบ่งบอกถึงความจริงอย่างหนึ่ง ความจริงที่ว่าอาณาจักรนี้อาจเป็นผลงานของผู้เป็นอมตะ

เมื่อใคร่ครวญเรื่องนี้ เฉินผิงจินตนาการว่าจักรวาลเป็นกระดานหมากรุกอันซับซ้อนในสายตาของผู้สร้าง โดยมีโลกและดวงดาวนับไม่ถ้วนเป็นตัวหมากในเกมแห่งจักรวาล

พลังของผู้เป็นอมตะกว้างใหญ่เกินขอบเขตของความเข้าใจของมนุษย์ สามารถสร้างและทำลายโลกได้อย่างง่ายดาย

เมื่อความแข็งแกร่งของเฉินผิงเพิ่มขึ้น การรับรู้ถึงความกว้างใหญ่ซับซ้อนของจักรวาลก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

เฉินผิงนึกสงสัยว่าพ่อของเขาจะมีพลังระดับไหน

“คุณเฉิน โปรดอย่าคิดที่จะเสี่ยงไปที่นั่น ทุกอย่างที่ฉันบอกคุณเป็นความจริง” ซุนเจิ้นซีคิดว่าเฉินผิงนึกสงสัยเมื่อฝ่ายหลังไม่ตอบสนอง

ดังคำกล่าวที่ว่า เรื่องบางเรื่องไม่รู้จะดีกว่า ถ้าเฉินผิงต้องการออกผจญภัยไปยังสุดขอบแดนใต้จริงๆ และพยายามจะข้ามกำแพงนั้น หายนะคงบังเกิดแน่นอน

“วางใจได้เลย ผมไม่ได้คิดจะทำอะไรเสี่ยงๆ แบบนั้น” เฉินผิงยิ้มพลางรับปาก

ขณะที่เฉินผิงและซุนเจิ้นซีกำลังคุยกันอยู่ เรือเหาะก็ร่อนลงมายังจัตุรัสสำนักย่อยของสำนักเซียนเฟิง

เฉินผิงรู้สึกสับสน ทำไมตำหนักก่วงหานถึงสร้างจุดรับรอง และอะไรคือจุดประสงค์ในการพาผู้คนไปที่ตำหนัก? เป็นเพียงการหาคู่ครองให้ศิษย์ของตำหนักชั้นนอกเท่านั้นหรือ?