หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3716

“ฮ่าๆ! อย่าให้ภรรยาของคุณได้ยินว่าคุณพูดแบบนี้ล่ะ คุณซิง ไม่อย่างนั้นคุณซวยแน่” ซุนเจิ้นซี หัวเราะอย่างเบิกบาน

“ผมแค่พูดเล่น คุณคงจะไม่แฉผมใช่ไหม คุณซุน?” ซิงเฉียนถามพร้อมกับหัวเราะ

“ไม่รู้สิ ถ้าอยากให้ผมเงียบคงต้องมีค่าปิดปากสักหน่อย” ซุนเจิ้นซีพูดหยอกซิงเฉียน

เมื่อเห็นซุนเจิ้นซีกำลังคุยกับซิงเฉียนอย่างสำราญใจ เฉินผิงก็ไม่อยากเสียเวลาอีก เขาจึงถามซุนเจิ้นซีว่า “คุณซุน ในเมื่อผมมาถึงแล้ว ผมก็จะไม่รบกวนคุณอีก คุณช่วยบอกได้ไหมว่าจุดรับรองของ ตำหนักก่วงหานอยู่ที่ไหน? ผมมีเรื่องบางอย่างต้องถาม”

“คุณซุน นี่ใครเหรอครับ?” ซิงเฉียนกวาดตามองเฉินผิง

ซุนเจิ้นซีรีบแนะนำเฉินผิงโดยพูดว่า “โอ้ นี่คุณเฉิน เขาเป็นคนที่รักษาอาการป่วยของลูกสาวคุณเซี่ยได้สำเร็จ”

ซุนเจิ้นซียกเรื่องลูกสาวของเซี่ยซิ่งเซียขึ้นมาพูดเพราะซิงเฉียนมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเซี่ยซิ่งเซีย

ซิงเฉียนในวัยหนุ่มสามารถทำหน้าที่เป็นผู้นำสำนักย่อยในเมืองหนานจิงได้ตั้งแต่อายุยังน้อย เรื่องนั้นต้องขอบคุณคำแนะนำของ เซี่ยซิ่งเซีย

แม้ว่าเมืองหนานจิงในตอนนั้นจะร้างผู้คน แต่เขาก็ยังดำรงตำแหน่งผู้นำสำนักย่อย สำหรับชายหนุ่มแล้วนี่คือโอกาสครั้งใหญ่

เมื่อตำหนักก่วงหานปรากฎ จึงทำให้เมืองหนานจิงรุ่งเรืองขึ้นกว่าเดิม ด้วยเหตุนี้ความมั่งคั่งของ ซิงเฉียนและสถานะของสำนักเซียนเฟิงจึงสูงขึ้นจนจุดที่เขาสามารถพูดหยอกล้อกับซุนเจิ้นซีได้

“อะไรนะ? ลูกสาวของคุณเซี่ยหายจากอาการป่วยแล้ว?” ซิงเฉียนรู้สึกประหลาดใจ

ซุนเจิ้นซีพยักหน้า “ใช่ คุณเฉินเป็นคนรักษาเธอ เพื่อเป็นการทดแทนคุณ เซี่ยซิ่งเซียถึงกับมอบเหรียญตราให้คุณเฉิน”

เมื่อได้ยินคำพูดของซุนเจิ้นซี สายตาของซิงเฉียนที่มองเฉินผิงก็ดูเลื่อมใสขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“คุณเฉิน ผมชื่อซิงเฉียน เป็นคนดูแลสำนักย่อยของสำนักเซียนเฟิง หากคุณต้องการอะไรระหว่างที่คุณอยู่ที่นี่ ติดต่อผมได้ทุกเมื่อ” ซิงเฉียนกล่าวอย่างสุภาพนอบน้อม

“ขอบคุณมากคุณซิง ตอนนี้ที่ผมอยากทำคือลงชื่อที่อาคารรับรองของตำหนักก่วงหาน คุณรู้ไหมว่ามันอยู่ที่ไหน?”

ก่อนที่เฉินผิงจะไปถึงอาคารรับรอง เขาก็เห็นว่าฝูงชนด้านหน้าต่อแถวอยู่แล้ว

ผู้คนต่อแถวยาวหลายร้อยเมตรไกลสุดลูกหูลูกตา

เฉินผิงขมวดคิ้วทันทีเมื่อเขาเห็นแถวยาวแบบนี้ เขาคาดไม่ถึงว่าจะมีคนมากมายที่ต้องการไปที่ตำหนักก่วงหาน ทำไมคนต่อแถวรอเยอะขนาดนี้? ฉันต้องรอนานแค่ไหน?

ขณะที่เฉินผิงกำลังทำอะไรไม่ถูก ผู้บำเพ็ญเพียรที่มีเคราแพะและตาหยีก็เดินมาหาเขา

ชายเคราแพะเดินเข้ามาหาเฉินผิงและถามเบาๆ “นี่ คุณสนใจที่จะลงชื่อไปตำหนักก่วงหานเพื่อหาคู่ครองหรือเปล่า?”

เฉินผิงพยักหน้า แม้เขาจะไม่ได้มองหาคู่ครอง เขาก็ไม่อาจบอกชายคนนี้ได้ว่ามาที่นี่เพื่อตามหาศิลาเทียนโหมว

ชายเคราแพะพูดกับเฉินผิงว่า “ถ้าคุณต่อแถวตรงนี้เพื่อลงชื่อไปตำหนักก่วงหาน คงอีกนานกว่าจะได้ไป แต่ถ้าคุณจ่ายเงินเพียงหนึ่งแสนเหรียญวิญญาณ ฉันสามารถพาคุณไปที่ตำหนักก่วงหานได้ ฉันรู้ทางไปที่นั่นและรับรองว่าปลอดภัยแน่นอน แต่ฉันพาคุณไปได้ไกลถึงทางเข้าลานนอก ตำหนักก่วงหานเท่านั้น ส่วนเรื่องหาทางเข้าไปนั้นคุณต้องคิดเอาเอง ถ้าคุณต้องการเข้าไปในลานนอกตำหนัก ฉันช่วยคุณได้ แต่คุณต้องจ่ายหนึ่งล้านเหรียญวิญญาณ”