“คุณพาผมไปที่ตำหนักก่วงหานได้จริงเหรอ?” เฉินผิงพินิจชายเคราแพะ สายตาของเขาบอกว่าไม่ค่อยเชื่อ
ชายเคราแพะลูบเคราของเขาและพูดด้วยความมั่นใจ “จริงสิ ฉันอยู่ที่นี่มาทั้งชีวิต ฉันรู้จักทางไป ตำหนักก่วงหานอย่างละเอียดยิบ และมันปลอดภัยแน่นอน ขอบอกเลยนะว่าฉันน่ะคุ้นเคยกับผู้อาวุโสของตำหนักก่วงหานเป็นอย่างดี ถ้าคุณไม่งกเหรียญวิญญาณ ฉันสามารถพาคุณเข้าไปในลานชั้นในได้อย่างไร้ปัญหา”
“ก็ได้ พาผมไปที่ลานชั้นในที หวังว่าจะมีโอกาสได้พบกับประมุขตำหนักก่วงหาน!”
หลังจากที่พูดจบ เฉินผิงก็นำเหรียญวิญญาณสีม่วงหลายสิบเหรียญออกมาจากแหวนเก็บของทันที และโยนให้กับชายเคราแพะ
“เหรียญวิญญาณสีม่วง?” ชายคนนั้นชะงักขณะที่เขาจ้องมองเหรียญวิญญาณสีม่วงในมือ
ผ่านไปสักพักเขาถึงรู้สึกตัวได้อีกครั้ง ทันทีที่เขามองเฉินผิง สายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นความชื่นชม
เขาไม่นึกเลยว่าเฉินผิงจะเป็นเศรษฐีรวยล้นฟ้า เฉินผิงควักเหรียญวิญญาณสีม่วงหลายสิบเหรียญออกมาจ่ายหน้าตาเฉย
“วางใจได้เลย เสินจี้จื่อผู้นี้อยู่ที่นี่มาทั้งชีวิต ฉันจะพาคุณไปที่ตำหนักก่วงหานแน่นอน!” เสินจี้จื่อยัดเหรียญวิญญาณสีม่วงใส่เสื้อคลุมอย่างรวดเร็ว เตรียมออกเดินทางโดยมีเฉินผิงตามไปด้วย
“เสินจี้จื่อ ใช้ลูกไม้เดิมอีกแล้วนะ ฉันต้องเตือนคุณอีกกี่ครั้ง?”
ขณะที่เสินจี้จื่อกำลังจะไปพร้อมกับเฉินผิง ทันใดนั้นก็มีเสียงอันอ่อนหวานดังขึ้น
ผู้หญิงในชุดสีเขียวที่ถือดาบวิเศษเดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่เสินจี้จื่อเขม็ง
เมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้น เสินจี้จื่อก็มีท่าทีอึดอัดในทันที
เฉินผิงพยักหน้าเบาๆ แล้วหันไปมองเสินจี้จื่อ ดวงตาของเขาสั่นเทาด้วยความโกรธ ชายคนนี้เป็นพวกต้มตุ๋น!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...