หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3717

“คุณพาผมไปที่ตำหนักก่วงหานได้จริงเหรอ?” เฉินผิงพินิจชายเคราแพะ สายตาของเขาบอกว่าไม่ค่อยเชื่อ

ชายเคราแพะลูบเคราของเขาและพูดด้วยความมั่นใจ “จริงสิ ฉันอยู่ที่นี่มาทั้งชีวิต ฉันรู้จักทางไป ตำหนักก่วงหานอย่างละเอียดยิบ และมันปลอดภัยแน่นอน ขอบอกเลยนะว่าฉันน่ะคุ้นเคยกับผู้อาวุโสของตำหนักก่วงหานเป็นอย่างดี ถ้าคุณไม่งกเหรียญวิญญาณ ฉันสามารถพาคุณเข้าไปในลานชั้นในได้อย่างไร้ปัญหา”

“ก็ได้ พาผมไปที่ลานชั้นในที หวังว่าจะมีโอกาสได้พบกับประมุขตำหนักก่วงหาน!”

หลังจากที่พูดจบ เฉินผิงก็นำเหรียญวิญญาณสีม่วงหลายสิบเหรียญออกมาจากแหวนเก็บของทันที และโยนให้กับชายเคราแพะ

“เหรียญวิญญาณสีม่วง?” ชายคนนั้นชะงักขณะที่เขาจ้องมองเหรียญวิญญาณสีม่วงในมือ

ผ่านไปสักพักเขาถึงรู้สึกตัวได้อีกครั้ง ทันทีที่เขามองเฉินผิง สายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นความชื่นชม

เขาไม่นึกเลยว่าเฉินผิงจะเป็นเศรษฐีรวยล้นฟ้า เฉินผิงควักเหรียญวิญญาณสีม่วงหลายสิบเหรียญออกมาจ่ายหน้าตาเฉย

“วางใจได้เลย เสินจี้จื่อผู้นี้อยู่ที่นี่มาทั้งชีวิต ฉันจะพาคุณไปที่ตำหนักก่วงหานแน่นอน!” เสินจี้จื่อยัดเหรียญวิญญาณสีม่วงใส่เสื้อคลุมอย่างรวดเร็ว เตรียมออกเดินทางโดยมีเฉินผิงตามไปด้วย

“เสินจี้จื่อ ใช้ลูกไม้เดิมอีกแล้วนะ ฉันต้องเตือนคุณอีกกี่ครั้ง?”

ขณะที่เสินจี้จื่อกำลังจะไปพร้อมกับเฉินผิง ทันใดนั้นก็มีเสียงอันอ่อนหวานดังขึ้น

ผู้หญิงในชุดสีเขียวที่ถือดาบวิเศษเดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่เสินจี้จื่อเขม็ง

เมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้น เสินจี้จื่อก็มีท่าทีอึดอัดในทันที

เฉินผิงพยักหน้าเบาๆ แล้วหันไปมองเสินจี้จื่อ ดวงตาของเขาสั่นเทาด้วยความโกรธ ชายคนนี้เป็นพวกต้มตุ๋น!

“คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? เราเข้าแถวรอตั้งนาน กล้าดียังไงถึงแซงคิว”

“นี่มันอะไรกัน? ตำหนักก่วงหานจะไม่ทำอะไรเพื่อจัดการเรื่องนี้เลยเหรอ?”

“ฉันเข้าแถวรอมานานแล้ว อย่ามาแซง!”

ผู้คนในแถวเริ่มแสดงความไม่พอใจออกมา

หลานอิ๋งอิ๋งขมวดคิ้ว ใบหน้าของเธอแสดงความไม่พอใจ ดูเหมือนว่าจะมีการแซงคิวเกิดขึ้นบ่อยครั้ง