หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3719

เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้มเย็นชา “คุณโกงเงินผม”

“ก็ใช่ แล้วยังไงล่ะ? ฉันจะบอกอะไรให้นะ เงินทองมันก็แค่ของนอกกาย อย่าประมาท ไม่เช่นนั้นคุณอาจจบชีวิตเพราะเงิน! ถ้าคุณตาย-”

ก่อนที่เสินจี้จื่อจะพูดจบ เขาก็ตระหนักว่าเฉินผิงหายตัวไปแล้ว

ทันใดนั้น ร่างดำมืดก็ปรากฎขึ้นต่อหน้าเขา เสินจี้จื่อรู้สึกว่าลมหายใจของเขาติดขัด และพยายามดิ้นรนตะเกียกตะกาย

ก่อนจะทันได้รู้ตัว เฉินผิงก็มาอยู่ตรงหน้าเสินจี้จื่อและคว้าคอของอีกฝ่ายเอาไว้แล้ว

ดวงตาของเสินจี้จื่อเบิกกว้าง สีหน้าของเขาดูเหลือเชื่ออย่างยิ่ง

แม้จะเป็นผู้ทุกข์ยากระดับห้า แต่เขาก็โต้ตอบไม่ทันก่อนที่จะถูกเฉินผิงซึ่งเป็นเพียงผู้ทุกข์ยาก ระดับสามจับตัวไว้

“ไม่เคยมีใครกล้าโกงเงินผม...” สายตาของเฉินผิงเย็นชา ในขณะที่มือของเขาปล่อยคลื่นรัศมีออกมาไม่หยุด

เสินจี้จื่อถูกรัศมีรุนแรงกดทับ ทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้สึกได้ว่าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาค่อยๆ ถูกดึงออกไปทีละน้อย

เสินจี้จื่อตกอยู่ในอาการตื่นตระหนก และตระหนักว่าเขากำลังเผชิญกับยอดฝีมือ

คนที่ใช้เหรียญวิญญาณสีม่วงไปหลายสิบเหรียญจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรธรรมดาได้ยังไง? บัดซบ! เสินจี้จื่อนึกเสียใจขึ้นมา และเหงื่อเย็นๆ ผุดขึ้นที่หน้าผากของเขาไม่หยุด

“ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันไม่ได้หลอกคุณนะ ฉันรู้ทางไปตำหนักก่วงหานจริงๆ และเป็นทางปลอดภัยแน่นอน ฉันพาคุณไปที่ตำหนักก่วงหานได้และจะคืนเงินทั้งหมดให้ ฉันขอร้อง โปรดเมตตาและไว้ชีวิตฉันด้วย” เสินจี้จื่ออ้อนวอน “ฉันมีพ่อแม่แก่หง่อมที่อายุหลายร้อยปีกับลูกหลานอายุสิบกว่าขวบ ทุกคนล้วนหวังพึ่งฉัน ... “

ขณะที่เสินจี้จื่อพูด น้ำตาของเขาก็เริ่มไหลออกมา

เฉินผิงไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเขาอยู่แล้ว ถึงยังไงมันก็ไม่คุ้มกับเหรียญวิญญาณสีม่วงเพียงหยิบมือ

“คุณรู้จักทางไปตำหนักก่วงหานจริงเหรอ?” เฉินผิงถาม

เนื่องจากเขาไม่สามารถลงชื่อได้ เฉินผิงจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหาทางไปตำหนักก่วงหานเอาเอง ถ้ามีใครพาเขาไปได้ก็คงจะดีมาก

“ฉันรู้จริงๆ! ถ้าโกหกขอให้สวรรค์ส่งฟ้าผ่าลงมาเลย ขอให้ฉันโดนฟ้าผ่าตาย และกักขังวิญญาณฉันไว้อย่าให้ได้ผุดได้เกิด”

เฉินผิงรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง ตำหนักก่วงหานตั้งอยู่บนภูเขา แต่เสินจี้จื่อไม่ได้พาฉันขึ้นไป!