หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3720

เสินจี้จื่อพยักหน้าตอบรับ จากนั้นเขากับเฉินผิงก็เดินทางต่อไปทางทิศใต้

ไม่นานหลังจากนั้น เสินจี้จื่อก็หยุดเดินแล้วสำรวจบริเวณโดยรอบ จากนั้นก็โบกมือ เกิดลมกระโชกแรงพัดผ่าน ปัดหิมะที่สะสมอยู่บนพื้นออกไปจนหมด

หลังจากหิมะพัดออกไป ถ้ำแห่งหนึ่งก็ปรากฎออกมา อย่างไรก็ตาม ถ้ำแห่งนี้ค่อนข้างเล็ก จึงต้องก้มหัวลงถึงจะเข้าไปได้

เสินจี้จื่อโบกมือไปทางถ้ำแล้วพูดว่า “เมื่อคุณเข้าไปในถ้ำนี้ มันจะพาไปสู่ลานด้านนอกของตำหนัก ก่วงหานโดยตรง ถ้ำนี้อยู่ลับตาคนและไม่ค่อยมีใครรู้จักจึงมีความปลอดภัยสูง ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันใช้ถ้ำนี้หาเงิน...”

เฉินผิงมองถ้ำแล้วแค่นหัวเราะ “คุณคงฆ่าคนในถ้ำนี้ไปหลายคน ใช่ไหม?”

เฉินผิงสัมผัสได้ถึงคลื่นรัศมีแห่งความตายที่แผ่ออกมาจากภายในถ้ำอย่างชัดเจน

เสินจี้จื่อผงะและชี้แจงอย่างรวดเร็ว “โปรดอย่าเข้าใจผิด แม้ว่าฉันจะเคยฆ่าคนในถ้ำนี้มาก่อน แต่ฉันก็ไม่กล้าคิดร้ายกับคุณหรอก”

“ต่อให้คิดจะฆ่าผม คุณก็คงทำไม่ได้อยู่ดี!” เฉินผิงยิ้มอย่างใจเย็น จากนั้นก็หายเข้าไปในถ้ำ

เสินจี้จื่อชะงักอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเดินตามเข้าไปข้างใน

ถ้ำถูกปกคลุมไปด้วยความมืด และเฉินผิงลืมไปว่าเขาเดินมานานแค่ไหนแล้ว ทันใดนั้นก็มีแสงปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

เมื่อเฉินผิงออกมาจากถ้ำ เขาพบว่าตัวเองกำลังเผชิญกับภาพที่ปกคลุมไปด้วยหมอก ภายในหมอกควันมีตำหนักตั้งตระหง่าน

“ตอนนี้เราอยู่ที่ตำหนักก่วงหานชั้นนอกแล้ว ฉันพาคุณมาได้ไกลสุดเท่านี้ ถ้าคุณต้องการเข้าไปในตำหนักก่วงหาน คุณจะต้องหาทางเอาเอง” เสินจี้จื่อกล่าวด้วยความระมัดระวัง

“เอาล่ะ นี่ก็ไกลพอแล้ว ที่เหลือคุณไม่ต้องห่วง!” เฉินผิงพยักหน้าและเดินไปยังลานด้านนอกตำหนักก่วงหาน

เฉินผิงสังเกตลานด้านนอกจากระยะไกล มีผู้บำเพ็ญเพียรหญิงสองสามคนคอยคุ้มกัน แต่ละคนมีรูปร่างผอมเพรียวและสง่างาม ความงามของพวกเธอสะกดทุกสายตาที่เหลือบไปเห็น

ด้านนอกทางเข้าลานนอกตำหนักก่วงหาน มีผู้บำเพ็ญเพียรชายสองสามคนที่ดูเหมือนจะพูดคุยอยู่กับผู้บำเพ็ญเพียรหญิงหลายคน