ตอนแรกหลานอิ๋งอิ๋งนึกว่าผู้บำเพ็ญเพียรที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าขาดๆ เหล่านั้นคล้อยตามเธอและเข้าไปในวงแหวนลวงตา
“เปล่า พวกนั้นยังยืนอยู่ข้างนอก เป็นคนอื่นที่เข้าไป”
“แต่คนนี้ค่อนข้างแปลก เขามาที่ตำหนักก่วงหานด้วยตัวเอง และเสื้อผ้าของเขาก็ยังดูเรียบร้อยอยู่ ราวกับว่าเขาไม่เจออุปสรรคเลย!” ผู้บำเพ็ญเพียรหญิงจากตำหนักก่วงหานอุทาน
“อีกคนงั้นหรอ?” หลานอิ๋งอิ๋งสับสน
เมื่อเห็นหลานอิ๋งอิ๋ง เสินจี้จื่อก็หันหลังแล้วรีบไป เขากลัวว่าถ้าหลานอิ๋งอิ๋งเจอเขา เส้นทางทำเงินของเขาจะตกอยู่ในอันตราย
ในขณะนั้น ภายในวงแหวนลวงตา เฉินผิงกำลังเดินไปข้างหน้าอย่างไม่แยแส ภาพลวงตาแบบนี้ทำอะไรเขาไม่ได้
“คุณคะ...”
ทันใดนั้นก็มีคนร้องเรียกเฉินผิง
เฉินผิงเดินตามเสียงนั้นไป แล้วก็พบว่ามีสาวงามจำนวนหนึ่งกำลังเดินมาหาเขา
เมื่อเฉินผิงเข้าไปใกล้ขึ้น เขาก็ต้องประหลาดใจที่เห็นว่าเป็นเก๋อหยู่หาน เก๋อเจียอี๋ กู่หลิงเอ๋อร์ อู่เม่ยเอ๋อร์ และจี้หรูเสว่
“พวกเธอ...” เฉินผิงพูดอะไรไม่ออกขณะมองดูเหล่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“พวกเราสวยไหม?” จี้หรูเสว่เผยเสน่ห์และความสง่าอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอ ผิวที่เหมือนเครื่องลายครามของเธอและความงามน่าทึ่งนั้นมากพอที่จะทำให้ใครๆ ตกหลุมรักเธอหัวปักหัวปำ
ที่สำคัญกว่านั้น จี้หรูเสว่ในขณะนั้นสวมชุดสีขาวโปร่งแสง เผยให้เห็นรูปร่างบางเบาของเธอ ทำให้เธอดูน่าหลงใหลอย่างไม่น่าเชื่อ
หญิงสาวคนอื่นๆ ก็แต่งกายด้วยชุดเย้ายวนเช่นกัน ซึ่งเผยให้เห็นผิวเกือบทั้งตัวของพวกเธอ
แต่ละคนมีดวงตาสุกใสน่าหลงใหล เผยเสน่ห์อันไม่อาจต้านทานได้
ขณะที่เฉินผิงจ้องมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาก็รู้สึกเจ็บปวดลึกๆ ในใจ
“มาเถอะ มาสนุกด้วยกัน เราสัญญาว่าจะพาคุณขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด...” จี้หรูเสว่ลูบหน้าเฉินผิงอย่างอ่อนโยนขณะที่เธอก้าวไปข้างหน้า
ดูเหมือนพวกเธอจะจำเฉินผิงไม่ได้ ท้ายที่สุดแล้ว รูปร่างหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...