หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3722

ตอนแรกหลานอิ๋งอิ๋งนึกว่าผู้บำเพ็ญเพียรที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าขาดๆ เหล่านั้นคล้อยตามเธอและเข้าไปในวงแหวนลวงตา

“เปล่า พวกนั้นยังยืนอยู่ข้างนอก เป็นคนอื่นที่เข้าไป”

“แต่คนนี้ค่อนข้างแปลก เขามาที่ตำหนักก่วงหานด้วยตัวเอง และเสื้อผ้าของเขาก็ยังดูเรียบร้อยอยู่ ราวกับว่าเขาไม่เจออุปสรรคเลย!” ผู้บำเพ็ญเพียรหญิงจากตำหนักก่วงหานอุทาน

“อีกคนงั้นหรอ?” หลานอิ๋งอิ๋งสับสน

เมื่อเห็นหลานอิ๋งอิ๋ง เสินจี้จื่อก็หันหลังแล้วรีบไป เขากลัวว่าถ้าหลานอิ๋งอิ๋งเจอเขา เส้นทางทำเงินของเขาจะตกอยู่ในอันตราย

ในขณะนั้น ภายในวงแหวนลวงตา เฉินผิงกำลังเดินไปข้างหน้าอย่างไม่แยแส ภาพลวงตาแบบนี้ทำอะไรเขาไม่ได้

“คุณคะ...”

ทันใดนั้นก็มีคนร้องเรียกเฉินผิง

เฉินผิงเดินตามเสียงนั้นไป แล้วก็พบว่ามีสาวงามจำนวนหนึ่งกำลังเดินมาหาเขา

เมื่อเฉินผิงเข้าไปใกล้ขึ้น เขาก็ต้องประหลาดใจที่เห็นว่าเป็นเก๋อหยู่หาน เก๋อเจียอี๋ กู่หลิงเอ๋อร์ อู่เม่ยเอ๋อร์ และจี้หรูเสว่

“พวกเธอ...” เฉินผิงพูดอะไรไม่ออกขณะมองดูเหล่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“พวกเราสวยไหม?” จี้หรูเสว่เผยเสน่ห์และความสง่าอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอ ผิวที่เหมือนเครื่องลายครามของเธอและความงามน่าทึ่งนั้นมากพอที่จะทำให้ใครๆ ตกหลุมรักเธอหัวปักหัวปำ

ที่สำคัญกว่านั้น จี้หรูเสว่ในขณะนั้นสวมชุดสีขาวโปร่งแสง เผยให้เห็นรูปร่างบางเบาของเธอ ทำให้เธอดูน่าหลงใหลอย่างไม่น่าเชื่อ

หญิงสาวคนอื่นๆ ก็แต่งกายด้วยชุดเย้ายวนเช่นกัน ซึ่งเผยให้เห็นผิวเกือบทั้งตัวของพวกเธอ

แต่ละคนมีดวงตาสุกใสน่าหลงใหล เผยเสน่ห์อันไม่อาจต้านทานได้

ขณะที่เฉินผิงจ้องมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาก็รู้สึกเจ็บปวดลึกๆ ในใจ

“มาเถอะ มาสนุกด้วยกัน เราสัญญาว่าจะพาคุณขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด...” จี้หรูเสว่ลูบหน้าเฉินผิงอย่างอ่อนโยนขณะที่เธอก้าวไปข้างหน้า

ดูเหมือนพวกเธอจะจำเฉินผิงไม่ได้ ท้ายที่สุดแล้ว รูปร่างหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปมาก

เฉินผิงยิ้มขณะที่เขาหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา “ช่างน่าสมเพชจริงๆ วงแหวนลวงตาระดับต่ำแบบนี้สามารถดักจับคนจำนวนมาก แสดงว่าผู้บำเพ็ญเพียรของอาณาจักรนิรันดร์มีความรู้เรื่องอาคมเพียงผิวเผิน”

เฉินผิงก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย ไม่สนใจทุกสิ่งรอบตัวเขา

เฉินผิงยังคงเดินหน้าต่อไป ในขณะที่วงแหวนอาคมด้านหลังเขาพังทลายลงอย่างน่าตกตะลึง

ขณะที่เขาเดินหน้าต่อ วงแหวนอาคมก็พังลงในทุกย่างก้าวที่เขาเดิน เมื่อเฉินผิงมองเห็นห้องโถงใหญ่อีกครั้ง วงแหวนลวงตาที่อยู่ด้านหลังเขาก็ถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง มันหายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันที

“วงแหวนลวงตาพังทลายแล้ว! มันหายไปแล้ว!”

“เกิดอะไรขึ้น? หรือว่าจะมีคนฝ่าวงแหวนลวงตาและเข้ามาในลานด้านนอกของตำหนักก่วงหานได้?”

“หมอนี่เป็นใครกัน? น่าประทับใจจริงๆ!”

การที่วงแหวนลวงตาพังลงทำให้เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากในลานด้านนอกถกเถียงกันอื้ออึง

พวกเขาทุกคนได้รับอนุญาตให้เข้ามาผ่านการลงชื่อ แต่พวกเขาไม่นึกเลยว่าจะมีคนที่สามารถทะลวงวงแหวนลวงตาของตำหนักก่วงหานและบุกเข้ามาในตำหนักได้