หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3723

หลานอิ๋งอิ๋งขมวดคิ้วแน่น สายตาของนางตั้งใจจับจ้องอาคมลวงตาที่อยู่อีกด้าน อาคมลวงตาสลายไปแล้ว ไม่เพียงแต่จะสลายไปเท่านั้น! แต่อีกฝ่ายก็ทำลายอาคมลวงตาของตนเองจนสิ้น

ควรทราบว่าเจ้าตำหนักก่วงหานเป็นผู้วางอาคมลวงตาด้วยตนเอง แต่ไม่คาดคิดเลยว่าจะถูกคนทำลายลงเสียได้

“ข้าอยากจะรู้นักว่ามันเป็นใครกัน ต่อให้ทำลายอาคมลวงตาได้ แต่ก็ต้องทำลายอาคมอื่นๆ ให้หมดอยู่ดี” หลานอิ๋งอิ๋งเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน จิตใจของนางเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

ในยามนี้เอง หลังจากทำลายอาคมลวงตาได้แล้ว เฉินผิงก็พบว่าตัวเองกำลังหลุบตามองเส้นทางอันคับแคบแล้วค่อยๆ เดินไปที่ประตูชั้นนอก

เมื่อผ่านพ้นอาคมลวงตามาได้ เส้นทางสายนี้ก็มุ่งหน้าตรงไปสู่ประตูชั้นนอก

เส้นทางอันคับแคบปกคลุมไปด้วยหิมะ เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครคิดที่จะเก็บกวาด สิ่งนี้ได้พิสูจน์ให้เห็นว่าเส้นทางสายนี้ไม่เคยมีใครเดินผ่านมาก่อน

“ข้าอยากรู้นักว่าใครกันที่ผ่านอาคมลวงตามาได้ ถ้าเขาเป็นคนหล่อเหลา ข้าก็คิดจะรับเขาไว้!”

“ผู้ที่สามารถบุกเข้ามาในตำหนักก่วงหานได้ ย่อมแข็งแกร่งโดยไม่ต้องสงสัยเลย เมื่อถึงตอนนั้นก็ข้าคงแทบจะไม่มีโอกาสแล้ว”

“ข้าเองก็อยากจะแต่งงานกับคนแบบนี้เหมือนกันนะ!”

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรสตรีทั้งหลายในประตูชั้นนอก ต่างดวงตาเบิกกว้างด้วยความคาดหวัง

ในฐานที่เป็นศิษย์ชั้นนอกแห่งตำหนักก่วงหาน พวกนางจะได้รับอนุญาตให้แต่งงานกับผู้บำเพ็ญเพียรบุรุษเพื่อเป็นคู่บำเพ็ญพรต พวกนางต่างตระหนักในภารกิจของตนเองเพื่อเฟ้นหาผู้บำเพ็ญเพียรบุรุษที่มีความสามารถซ่อนเร้นมาเป็นคู่บำเพ็ญพรตของตัวเอง

ทำเช่นนี้ก็เพื่อเพิ่มทวีความแกร่งกล้าและอิทธิพลให้แก่ตำหนักก่วงหานในทางอ้อม

เมื่อถึงเวลาที่ต้องหาคู่บำเพ็ญพรต ใครจะไม่อยากได้ผู้บำเพ็ญเพียรที่ทั้งหล่อเหลาและมีความสามารถบ้างเล่า

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรสตรีเหล่านี้ต่างเต็มเปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง แต่หลานอิ๋งอิ๋งกลับถลึงตามองพวกนางด้วยสายตาดุดัน ทำให้พวกนางหุบปากลงทันที ไม่ว่าคนผู้นี้จะเป็นใครหรือมีเความสามารถอะไร แต่ถ้าเขาทำลายอาคมลวงตาของตำหนักก่วงหาน เขาย่อมต้องให้คำอธิบาย

ไม่นานก็มีเงาร่างสายหนึ่งค่อยๆ ปรากฏตัวขึ้นจากเส้นทางสายเล็กๆ

ทุกคนรอคอยอยู่เงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรสักคำเดียว เงียบพอๆ กับทุ่งรกร้างแห่งหนึ่งเลยก็ว่าได้

ขณะที่เงาร่างสายนั้นใกล้เข้ามาทุกทีๆ หลานอิ๋งอิ๋งก็ตกตะลึงไปทันที ดวงตาของนางเบิกกว้างและสีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

นางไม่คาดคิดเลยว่าผู้ที่สามารถทำลายอาคมลวงตาได้จะหาใช่ใครอื่นนอกเสียจากเฉินผิง

อย่างไรเสีย เฉินผิงก็อยู่ในระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสามที่นางไม่คิดจะเหลือบแลมอง

แต่เฉินผิงเปลี่ยนรูปลักษณ์และปกปิดพลังปราณของตนเองไว้ จึงทำให้มู่ขุยจำไม่ได้

เมื่อได้เห็นเฉินผิง สตรีทุกคนที่เพิ่งจะเต็มใจอยากเป็นคู่บำเพ็ญพรตของเขา ก็สัมผัสได้ถึงความผิดหวังระลอกหนึ่งที่เข้าเกาะกุมจิตใจ

“หน้าตาไม่ได้เรื่องเลย! ช่างน่าผิดหวังจริงๆ!”

“เขาอยู่แค่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสาม ข้านึกว่าจะเป็นระดับปรมาจารย์เสียอีก”

“เมื่อสักครู่นี้ใครกันที่อยากจะเป็นคู่บำเพ็ญพรตของเขา? รีบไปเร็วเข้าสิ!”

ศิษย์หญิงแห่งตำหนักก่วงหานเหล่านี้ต่างลอบกระซิบกระซาบกัน

หลานอิ๋งอิ๋งไม่สนใจผู้บำเพ็ญเพียรสตรีพววกนั้น แต่นางกลับถลึงตามองเฉินผิงด้วยความโกรธเคือง “ในเมื่อเจ้าผ่านอาคมลวงตามาได้ ไฉนเจ้าต้องทำลายวงแหวนอาคมของพวกเราด้วย? นั่นเป็นอาคมลวงตาที่เจ้าตำหนักก่วงหานวางด้วยตัวเอง ตอนนี้ถูกเจ้าทำลายลง เจ้าติดค้างคำอธิบายกับพวกเราอยู่นะ!”

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมาทันที จากนั้นเขาก็โต้กลับว่า “ข้าคิดว่าเจ้าตำหนักของเจ้าต่างหากล่ะที่ติดค้างคำอธิบายกับข้าไม่ใช่รึไง? เรียกเจ้าตำหนักของเจ้าออกมาซะ ข้ามีเรื่องจะถามนาง!”

เมื่อได้ยินคำพูดโอหังบังอาจของเฉินผิง หลานอิ๋งอิ๋งก็อดไม่ได้ที่จะยิ่งโกรธจัด