หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3729

เมื่อเห็นมู่ขุยกำลังจะหลบหนีไป เฉินผิงก็กระโจนตัวแล้วไล่ตามเขาไปทันที

“เจ้ากล้าดียังไง? ประตูชั้นในไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าจะสามารถเข้าออกได้ตามใจชอบหรอกนะ”

หลานอิ๋งอิ๋งตะโกนด้วยท่าทีกรุ่นโกรธแล้วเดินเข้ามาขวางทางเฉินผิงเอาไว้

เฉินผิงขมวดคิ้วพลางชี้กระบี่พิฆาตมังกรมาทางหลานอิ๋งอิ๋ง “หลีกทางหรือจะยอมตาย...”

ร่างกายของเฉินผิงปะทุด้วยเจตนาสังหาร แววตาของเขายิ่งทวีความเยียบเย็นและน่าสะพรึงกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ

ราวกับว่าเพียงชั่วขณะเดียว เขาก็สามารถสังหารหลานอิ๋งอิ๋งได้แล้ว

หลานอิ๋งอิ๋งสัมผัสได้ถึงเจตนาสังหารอันน่าพรั่นพรึงบนร่างของเฉินผิง ทำให้นางตะลึงงันไปชั่วขณะและถึงกับเริ่มตัวสั่นสะท้านเล็กน้อย

เมื่อเห็นสภาพของหลานอิ๋งอิ๋ง เฉินผิงก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรอีก ทว่าดลับเดินผ่านนางแล้วไล่ตามมู่ขุยไป

คราวนี้หลานอิ๋งอิ๋งไม่ได้ไล่ตามไปอีก เพราะนางรู้สึกว่าขืนนางทำเช่นนั้นอยู่ล่ะก็ เฉินผิงคงได้สังหารนางเข้าจริงๆ แน่

เมื่อเห็นเฉินผิงกำลังไล่ตามมา มู่ขุยก็ตื่นตระหนกแทบตายแล้ว

ตอนนี้พลังของเขาลดลงไปเรื่อยๆ เพราะเขาได้เผาแก่นโลหิตในร่างกายไปจนหมดสิ้นแล้ว

ขืนเฉินผิงไล่ตามเขาทัน เฉินผิงย่อมสังหารเขาในกระบี่เดียวได้ไม่ยากเย็นเลย

“ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ? ใครมันบังอาจบุกรุกเข้ามาในประตูชั้นในของตำหนักก่วงหาน?”

ขณะที่มู่ขุยจวนจะมาถึงประตูชั้นในของตำหนักก่วงหาน จู่ๆ ศิษย์ประตูชั้นในทั้งสองคนจากภายในตำหนักก็ขวางทางเขาไว้

“หลีกทางไปซะ! ข้าคือหลานชายของผู้อาวุโสมู่ ข้ามีเหรียญตราอยู่นะ!” มู่ขุยรีบควักเอาเหรียญตราออกมา “ข้ามาหาท่านป้าของข้า...”

เมื่อศิษย์ประตูชั้นในทั้งสองคนเห็นเหรียญตรา ก็ได้แต่หลีกทางให้มู่ขุยเข้ามาในประตูชั้นในของตำหนักก่วงหาน

ทันทีที่เขาก้าวผ่านประตูชั้นใน มู่ขุยก็เริ่มร้องตะโกนขึ้นมาว่า “ท่านป้าขอรับ ช่วยด้วย! ช่วยข้าที!”

สิ่งนี้ทำให้เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรสตรีทั้งหลายของตำหนักก่วงหานต่างมองเขาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยแววประหลาดใจ

ตอนนี้เฉินผิงก็มาถึงประตูชั้นในของตำหนักก่วงหานแล้ว ศิษย์สองคนที่เฝ้าอยู่ตรงประตูขวางเขาไว้พลางถามด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดว่า “เจ้าเป็นใครกัน? ห้ามรุกล้ำเข้ามาในประตูชั้นในของตำหนักเชียวนะ!”

กรร!

ที่จริงแล้วเฉินผิงไม่คิดจะทำร้ายพวกนางหรอก สิ่งที่เขาต้องการก็คือให้พวกนางหลีกทางไปต่างหากล่ะ

ขณะที่ศิษย์ประตูชั้นในทั้งสองคนกำลังหลบหลีก เฉินผิงก็พุ่งเข้าไปในประตูชั้นในทันที

ในยามนี้เอง ก็มีสตรีวัยกลางคนปรากฏตัวขึ้นมาจากประตูชั้นในของตำหนัก นางเอ่ยถามด้วยสีหน้าคล้ำเครียดว่า “มู่ขุย ที่นี่คือประตูชั้นในของตำหนักก่วงหาน เจ้ามาร้องตะโกนทำอะไร?”

คนผู้นี้หาใช่ใครอื่นนอกเสียจากผู้อาวุโสมู่ท่านป้าของมู่ขุย ซึ่งเป็นผู้อาวุโสแห่งตำหนักก่วงหาน

เมื่อเห็นท่านป้าของตนเอง มู่ขุยก็รีบลงมาจากกลางเวหาแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าผู้อาวุโสมู่ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยแววคับข้องใจ “ท่านป้าขอรับ ช่วยข้าด้วย! มีคนคิดจะสังหารข้า...”

เมื่อผู้อาวุโสมู่เห็นสภาพของเขาแล้ว นางก็ตะลึงงันแล้วถามมู่ขุยว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ใครทำเช่นนี้กับเจ้า? ไฉนแก่นโลหิตของเจ้าถึงได้เหือดแห้งไปหมดเลยเล่า? มิหนำซ้ำพลังของเจ้าก็กำลังลดฮวบอย่างรวดเร็วอีกด้วย ขืนเป็นเช่นนั้นต่อไป วันหน้าเจ้าคงไม่สามารถฝึกบำเพ็ญฌานได้อีกต่อไปแล้วกระมัง? เจ้าจะไม่กลายเป็นเศษสวะตนหนึ่งหรอกรึ?”

“ท่านป้าขอรับ เป็นเฉินผิงผู้นั้น มันคิดจะสังหารข้า ตอนอยู่ในหอคอยทดสอบ ข้าต้องใช้แก่นโลหิตจนหมดสิ้นเพียงเพื่อเอาชีวิตรอด ตอนนี้มันไล่ตามข้ามาแล้วขอรับ!” มู่ขุยเอ่ยด้วยท่าทีหวาดกลัว

ขณะที่พูดอยู่นั้น เขาก็เหลียวกลับไปมองแล้วเนื้อตัวสั่นสะท้านด้วยความหงาดกลัวสุดขีด

ผู้อาวุโสมู่ขบฟันแน่นพลางแผดเสียงร้องด้วยความโกรธจัด “อะไรนะ? คนที่เล่นงานเจ้าอยู่ในหอคอยทดสอบงั้นรึ? ใครมันส่งเจ้าไปที่นั่น? ลำพังด้วยเหรียญตราของข้า เจ้าก็สามารถเข้าออกประตูชั้นในได้ตามอำเภอใจแล้ว ไยเจ้าต้องเข้ารับการทดสอบด้วยเล่า?”