หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3730

เมื่อได้ยินเช่นนี้เข้า มู่ขุยก็พลันเข้าใจขึ้นมาทันที ที่แท้การที่เขาเข้าไปในหอคอยทดสอบล้วนเป็นแผนการของหลานอิ๋งอิ๋ง นางป้อยอเขาเสียมากมาย ก็เพราะคิดจะสังหารเขานี่เอง!

เมื่อนึกได้เช่นนี้ มู่ขุยก็อยากจะจัดการหลานอิ๋งอิ๋งให้ดีสักตั้งเสียเดี๋ยวนี้เลย

มู่ขุยเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบว่า “ท่านป้าขอรับ เฉินผิงผู้นั้นอยู่ที่นี่แล้ว ข้าสามารถสัมผัสได้ถึงพลังปราณของมัน คนผู้นี้คือคนที่สมาพันธ์ผนึกมารกำลังตามล่าตัวอยู่ ถ้าพวกเราสังหารมันได้ พวกเราก็จะได้เครื่องสังเวยร้อยปี ข้าบอกเรื่องนี้กับท่านแค่คนเดียวเท่านั้น ท่านห้ามบอกใครล่ะ ถ้าหากเรื่องดำเนินไปตามแผน เครื่องสังเวยร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมารก็จะตกเป็นของตระกูลพวกเราแต่เพียงผู้เดียว”

ตอนนี้มู่ขุยยังคงมุ่งหมายเครื่องสังเวยร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมาร

แต่ยามนี้เขาอยู่ภายในประตูชั้นในของตำหนักก่วงหาน ประกอบกับมีผู้อาวุโสมู่คอยคุ้มครอง มู่ขุยจึงมั่นใจว่าเฉินผิงย่อมทำร้ายเขาไม่ได้แน่

“อะไรนะ? คนผู้นั้นเป็นคนที่สมาพันธ์ผนึกมารตามล่าตัวมานับร้อยปีงั้นรึ? เช่นนั้นก็วิเศษไปเลย!” ผู้อาวุโสมู่ยิ้มเย็นชาพลางกล่าวว่า “หลบอยู่หลังข้าไว้แล้วคอยดูซิว่าท่านป้าอย่างข้าจะแก้แค้นให้เจ้ายังไงก็แล้วกัน!”

มู่ขุยหลบข้างหลังผู้อาวุโสมู่ หลังจากนั้นไม่นาน เฉินผิงก็ปรากฏตัวแล้วร่อนลงตรงหน้าผู้อาวุโสมู่

เมื่อผู้อาวุโสมู่กวาดสายตามองเฉินผิงตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า นางก็ตกตะลึงเมื่อพบว่าเฉินผิงอยู่แค่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสาม

“เจ้าหนุ่ม เจ้าทำร้ายหลานชายของข้างั้นรึ?” ผู้อาวุโสมู่ถามเฉินผิง

เฉินผิงเหลือบมองมู่ขุยที่กำลังหลบอยู่ข้างหลังผู้อาวุโสมู่พลางพยักหน้า “ข้าเพียงคิดจะทำร้ายเขาเท่านั้น แต่ข้ายังคิดจะสังหารเขาด้วย...”

เมื่อเฉินผิงพูดจบ เขาก็สะบั้นกระบี่ลงมาโดยไม่ลังเลใจ

พลังอันน่าพรั่นพรึงของปราณกระบี่พุ่งเข้าหามู่ขุยจากทั่วทุกสารทิศ

“บังอาจนัก! ถึงกับกล้าลงไม้ลงมือกับคนภายในประตูชั้นในของตำหนักก่วงหานต่อหน้าต่อตาของข้า!” ผู้อาวุโสมู่ไม่คาดคิดเลยว่าเฉินผิงที่อยู่แค่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสามจะโอหังขนาดนั้น ดังนั้นเมื่อวาดฝ่ามือเร็วๆ เพียงครั้งเดียว หมอกน้ำค้างแข็งหลายชั้นก็พลันปรากฏรอบตัวนางแล้วขวางปราณกระบี่ของเฉินผิงเอาไว้ทันที

เฉินผิงมองผู้อาวุโสมู่ เขารู้ว่าต้องทุ่มสุดกำลังและหาทางสังหารมู่ขุยผู้นี้ให้ได้

มิฉะนั้น มู่ขุยย่อมต้องเปิดเผยตัวตนของเขาเป็นแน่

เมื่อเฉินผิงเก็บกระบี่พิฆาตมังกรลงไป รัศมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวบนร่างของเขาก็แผ่ซ่านออกไปไม่หยุดหย่อน

ทันใดนั้นโลกทั้งใบพลันดำดิ่งสู่ความมืดมิด ราวกับเป็นสัญญาณของวันสิ้นโลก เมฆดำพลันปกคลุมท้องนภาแล้วทอดเงาอันหมองหม่นไปทั่วทั้งตำหนักก่วงหาน

ทุกคนต่างเงยหน้ามองเฉินผิง

หลานอิ๋งอิ๋งตกตะลึงสุดขีด เธอไม่นึกว่าเฉินผิงจะทำให้เธอประหลาดใจอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า นี่ยังใช่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสามที่แสนจะอ่อนแอคนเดียวกับที่นางเคยดูถูกอยู่อีกหรือเปล่านะ?

ผู้อาวุโสมู่ขมวดคิ้ว สังหรณ์ร้ายระลอกหนึ่งผุดขึ้นในใจ จากนั้นนางก็รีบกันมู่ขุยเอาไว้ข้างหลัง

“ฝ่ามืออัสนี!”

เฉินผิงออกท่าร่างด้วยการวาดฝ่ามือของตนเอง

ในฝ่ามือของเขา พลังอัสนีที่ส่งเสียงดังสนั่นก็พลันแหวกผ่านอากาศทันที

ฝ่ามืออัสนีที่เสริมด้วยจุติอัสนีมีพลานุภาพเป็นสองเท่าตัว

เมื่ออสุนีบาตส่งเสียงดังสนั่นเลื่อนลั่น ผู้อาวุโสมู่ก็วาดมืออย่างว่องไว ทำให้กำแพงน้ำแข็งก่อตัวขึ้นมาจากพื้นแล้วพยายามโอบล้อมมู่ขุยเอาไว้ข้างใน