หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3734

“ตามข้ามาสิ...” เจ้าตำหนักกล่าวขึ้น

จากนั้นนางก็หันหลังแล้วเดินเข้ามาในโถงหลัก

เฉินผิงเดินตามเข้าไปโดยไม่ลังเลใจสักนิด

แม้เจ้าตำหนักจะคืนร่างแล้ว แต่เฉินผิงก็จำได้ว่านางเป็นแค่เสี้ยววิญญาณและไม่นับเป็นอะไรได้นอกเสียจากธิดาเทพแห่งตำหนักก่วงหานเท่านั้น

เมื่อเข้ามาในโถงหลัก เจ้าตำหนักก็ปลดดปล่อยพลังวิญญาณระลอกหนึ่งซึ่งหลั่งไหลเข้าสู่ร่างของเฉินผิงทันที

แต่แทนที่จะหลบหลีก เฉินผิงกลับปล่อยให้พลังวิญญาณระลอกนั้นเข้าสู่ร่างกายของเขา

“ถึงแม้ว่าเจ้าจะหลุดพ้นจากผนึกน้ำแข็งของผู้อาวุโสมู่ แต่ร่างกายของเจ้าก็มีปราณเย็นสะสมอยู่มากซึ่งอาจจะมีผลต่อการฝึกบำเพ็ญฌานในภายหลังได้ ข้าเพิ่งจะขจัดปราณเย็นออกไปจากร่างกายของเต้า” เจ้าตำหนักบอกเฉินผิง

“ท่านรู้จักข้าด้วยหรือ?”

เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง

อย่างไรเสียหน้าตาของเขาก็เปลี่ยนไปมากแล้ว ทั้งยังผ่านไปนานแล้ววด้วย ย่อมไม่มีทางที่เจ้าตำหนักจะจดจำเขาได้หรอก

“แน่นอนสิ พระคุณยิ่งใหญ่ของคุณเฉิน ข้าไม่มีทางลืมไปได้หรอก ถึงท่านจะเปลี่ยนรูปลักษณ์ของตัวเอง แต่กลิ่นอายของท่านก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลย ถ้าข้าไม่รู้ว่าเป็นท่าน ไฉนข้าจะต้องสอดมือเข้าไปยุ่งด้วยเล่า?” เจ้าตำหนักตอบพลางยิ้มจางๆ

“เจ้าตำหนัก มีเรื่องบางอย่างที่ข้าพบว่าออกจะแปลกประหลาดอยู่บ้าง ผู้อาวุโสคนหนึ่งกล้าดียังไงถึงได้ต่อต้านท่าน?”

เฉินผิงไม่เข้าใจเอาเสียเลย การที่ผู้อาวุโสคนหนึ่งท้าทายเจ้าสำนักออกจากอุกอาจเกินไปสักหน่อย

“เฮ้อ...”

ถ้าเขารู้ผลที่ตามมาล่ะก็ เขาคงไม่สังหารมู่ขุยแล้วก่อปัญหาใหญ่โตขนาดนั้นให้แก่ตำหนักก่วงหานหรอก

“เพื่อคุณเฉินแล้ว อย่าว่าแต่ล่วงเกินตระกูลมู่เลย ต่อให้ข้าต้องล่วงเกินผู้คนมากมายก็คุ้มค่าแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะท่าน ข้าเกรงว่าเสี้ยววิญญาณของตนเองคงได้สูญสลายไปนานแล้ว จากนั้นก็จะไม่มีใครรู้จักตำหนักก่วงหานอีก”

เจ้าตำหนักไม่สำนึกเสียใจเลยสักนิด

ตอนนี้เฉินผิงยิ่งรู้สึกอึดอัดใจมากขึ้นเรื่อยๆ เดิมทีเขาคิดจะเอาศิลาเทียนโหมวแล้วค่อยจากไป ตอนนี้ฉันจะจากไปได้ยังไงกันเล่า?

เฉินผิงหันมาทางเจ้าตำหนักแล้วถามว่า “เจ้าตำหนัก เรื่องราวที่อยู่เบื้องหลังการเดินทางไปแดนขั้วโลกของตำหนักก่วงหานคืออะไรกันแน่? ถ้ามีอะไรที่ผมช่วยได้ ผมก็ยินดีที่จะทำ”

ในเมื่อเฉินผิงก่อเรื่องใหญ่โตขนาดนั้นให้แก่ตำหนักก่วงหาน เขาก็ได้แต่ทำอะไรสักอย่างเพื่อไถ่โทษก่อนที่จะจากไป อย่างไรเสียหากเขาเอา ศิลาเทียนโหมวแล้วจากไปโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง ก็ออกจะไร้มนุษยธรรมเกินไป

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไต่ถามเรื่องการเดินทางไปแดนขั้วโลก เจ้าตำหนักก็ลังเลอยู่สักครู่ก่อนจะส่ายหน้า “คุณเฉิน ข้าขอแนะนำว่าอย่าเดินทางไปแดนขั้วโลกเลย ท่านมาถึงตำหนักก่วงหานก็เพื่อเอาศิลาเทียนโหมวไม่ใช่เหรอ? ข้าจะมอบให้ท่านเดี๋ยวนี้แหละ ท่านจากไปเสียดีกว่านะ”