หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3737

ข่าวการสิ้นชีพของมู่ขุยทำให้ทั้งตระกูลมู่รู้สึกหม่นหมองอย่างน่าตกใจ

เนื่องจากประมุขตระกูลมู่ที่เป็นบิดาของมู่ขุยยังเก็บตัวฝึกบำเพ็ญฌาน ย่อมไม่มีใครกล้าตัดสินใจเรื่องนั้น

ผู้อาวุโสไว้หนวดเคราและมีร่างผ่ายผอมเอ่ยถามขึ้นมาว่า “แน่ใจหรือว่านายน้อยถูกสังหารน่ะ?”

คนผู้นั้นก็คือหัวหน้าพ่อบ้านประจำตระกูลมู่ หลังจากประมุขตระกูลมู่เก็บตัวฝึกบำเพ็ญฌาน หัวหน้าพ่อบ้านก็รับหน้าที่ดูแลเรื่องน้อยใหญ่ของทั้งตระกูล

“แน่ใจสิขอรับ ข่าวมาจากตำหนักก่วงหาน ผู้อาวุโสมู่เป็นคนส่งข่าวมาด้วยตัวเองเชียวนะขอรับ” ตอนนี้บ่าวรับใช้จากตระกูลมู่ยื่นจดหมายให้แก่หัวหน้าพ่อบ้าน

หัวหน้าพ่อบ้านคลี่จดหมายออก หลังจากอ่านเนื้อความดูแล้ว สีหน้าของเขากลับเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมเย็นชา

“ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่านายน้อยจะถูกเจ้าคนที่มีนามว่าเฉินผิงผู้นี้สังหาร มิหนำซ้ำเจ้าตำหนักถึงกับปกป้องคนผู้นั้นอีกต่างหาก รีบถ่ายทอดคำสั่งออกไป! ห้ามไม่ให้ทุกคนในตระกูลมู่ร่วมมือกับตำหนักก่วงหาน ยิ่งไปกว่านั้น คัดเลือกยอดฝีมือสักสองสามคนไปเตรียมพร้อมอยู่ใกล้ๆ ตำหนักก่วงหานเพื่อรอรับคำสั่งของผู้อาวุโสมู่ได้ทุกเมื่อ” เมื่ออ่านจดหมายแล้ว หัวหน้าพ่อบ้านก็จัดการทันที

ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสมู่ไม่คิดจะปล่อยเฉินผิงไปเลย

ขอเพียงเฉินผิงย่างเท้าออกจากตำหนักก่วงหาน นางก็จะลงมือกับเขา

ต่อให้นางไม่สะดวกที่จะลงมือด้วยตนเอง นางก็ยังมียอดฝีมือของตระกูลมู่ที่หลบซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ ตำหนักก่วงหานคอยสังหารเฉินผิง

ผู้อาวุโสมู่ตัดสินใจที่จะแก้แค้นให้มู่ขุย

นอกเหนือไปจากสังหารเฉินผิงแล้ว ผู้อาวุโสมู่ก็คิดจะเดินทางไปแดนขั้วโลก ตระกูลมู่กับตำหนักก่วงหานมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันเสมอมา อีกอย่างมู่ขุยก็ร่วมเดินทางไปด้วย ดังนั้นย่อมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว

ทว่ายามนี้มู่ขุยตายไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าแดนขั้วโลกเต็มไปด้วยทรัพยากรและโอกาสมากมาย ผู้อาวุโสมู่ย่อมำม่ปล่อยให้โอกาสเช่นนี้หลุดมือไปแน่

ถ้าเป็นไปได้ ตระกูลมู่เองก็อยากจะยึดเอาสุสานเทพเจ้าในแดนขั้วโลกมาเป็นของตนเองด้วย

เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากหลับสนิทมาทั้งคืนแล้วเฉินผิงก็ตื่นขึ้นมา

เขาคิดว่าน่าจะเป็นเพราะหมดเรี่ยวหมดแรงจากการต่อสู้ครั้งใหญ่ที่ต้องทนแบกรับเมื่อวานนี้

ตอนนี้เจ้าตำหนักยืนอยู่ตรงลานพลางเหม่อมองขุนเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ

คนพวกนั้นไม่ใช่สหายร่วมทางของท่านและท่านจะไม่เดินทางไปกับพวกเขา พรุ่งนี้พวกเขาถึงจะเริ่มออกเดินทาง” เจ้าตำหนักอธิบายให้ฟัง

หลังจากเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็ถึงกับพูดไม่ออก เขารู้ว่าคนพวกนั้นถือว่าเป็นอาวุธสงคราม แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกๆ ที่ต้องเห็นพวกเขาเดินเข้าไปหาความตาย

“เจ้าตำหนัก หลานอิ๋งอิ๋งเองก็ร่วมเดินทางไปกับคนพวกนั้นด้วยหรือ?” เฉินผิงถาม

หลานอิ๋งอิ๋งเป็นเพียงคนเดียวในตำหนักก่วงหานที่เฉินผิงคุ้นเคย

“เกิดเรื่องอะไรงั้นรึ? คุณเฉินชอบเธองั้นเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้น ข้าจะได้เปลี่ยนคนนำหน้ากลุ่ม” เจ้าตำหนักยิ้มนิดๆ

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ผมก็แค่พูดไปเรื่อยเปื่อย” เฉินผิงรีบโบกมือ

“คุณเฉิน ตามข้ามาสิ สหายร่วมทางที่ข้าหามาให้ท่านมีเสน่ห์ไม่แพ้หลานอิ๋งอิ๋งเลยล่ะ” เจ้าตำหนักยิ้มแล้วหันหลังเหาะเหินขึ้นฟ้า

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้นก็รีบตามไป