“เหล่าซุน คุณต้องระวังตัวหน่อย...”
อู่ลิ่วอีเหมือนว่าจะเห็นอะไรบางอย่าง จึงเตือนซุนเย่าปังไปประโยคหนึ่ง
พูดจบ อู่ลิ่วอีและชื่อเฟิ่งเห็นดังนั้น จึงขึ้นเวทีประลองด้วยกัน!
“ในเมื่อแกแน่วแน่ที่จะประลองฝีมือ งั้นฉันก็จะให้แกดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของฉัน!”
เจี่ยงเจิ้งจงพูด ทันใดนั้นจิตวิญญาณการต่อสู้อย่างมหึมาก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขาทันที
พลังบนร่างกายทั้งสองก็พันกันทันที ลมพัดอย่างบ้าคลั่งม้วนอยู่บนเวทีประลอง และด้านล่างเวทีประลองผู้คนกลับไม่รู้สึกถึงแรงกดดันเลยแม้แต่น้อย!
เพราะว่าบนเวทีประลองถูกสร้างขึ้นมาเป็นพิเศษ บนเวทีประลองสองฝ่ายประชันกัน ไม่ว่าบรรยากาศจะดุเดือดแค่ไหน ก็จะไม่ส่งผลต่อคนที่อยู่ด้านล่างเวทีปะลอง ไม่เช่นนั้นการประลองฝีมือกันระหว่างปรมาจารย์กำลังภายในของสองผู้ยิ่งใหญ่ ทั้งสถานที่เกรงว่าจะถูกทำให้พังทลาย!
“หอกสังหาร...”
ซุนเย่าปังตะโกนเสียงดัง จากนั้นสะบัดมือทั้งสองขึ้นไปบนอากาศ ทันใดนั้นหอกยาวด้ามหนึ่งปรากฎขึ้นบนมือ
ปรมาจารย์กำลังภายใน สามารถควบแน่นชี่กลายเป็นวัตถุ สามารถเปลี่ยนความแข็งแกร่งในร่างกายให้เป็นอาวุธชนิดต่างๆ ได้ อีกทั้งยังสามารถควบคุมชี่ไปทำร้ายคน!
หอกยาวในมือของซุนเย่าปัง ทันใดนั้นก็วาดออกมาเป็นดอกไม้สองสามดอก แต่ละดอกกลายเป็นอาวุธแหลมคมในทันที และพุ่งเข้าหาเจี่ยงเจิ้งจง!
“ปรามาจารย์กำลังภายใน สมคำร่ำลือจริงๆ สุดยอดเกินไปแล้ว!”
“ความแข็งแกร่งของซุนเย่าปังคนนี้เพิ่มพูนขึ้นไม่น้อยเลย ดูเหมือนว่าเมื่อก่อนเก็บซ่อนความแข็งแกร่งเอาไว้!”
“เกรงว่า คราวนี้เจี่ยงเจิ้งจงได้เจอคู่ต่อสู้เข้าแล้ว!”
ผู้คนใต้เวทีประลองมองเห็นซุนเย่าปังที่ใช้กระบวนท่านี้ออกมา แต่ละคนต่างก็ตกตะลึงอย่างมาก วิพากษ์วิจารณ์กันยกใหญ่!
และหลินเทียนหู่ที่อยู่ข้างๆ เฉินผิง ยิ่งมองอย่างตกตะลึงจนพูดไม่ออก ในแววตาเต็มไปด้วยความเร่าร้อนและอิจฉา เขาเป็นราชาโลกใต้ดินในหงเฉิง มาถึงตรงนี้ถึงค้นพบว่า ความแข็งแกร่งในจุดนี้ของตน สำหรับคนอื่นแล้วมันเป็นเพียงเรื่องตลก!
ความแตกต่างของพลังอันยิ่งใหญ่ ทำให้หลินเทียนหู่รู้สึกด้อยค่าในตัวเองและอับอายขายหน้า!
เฉินเผิงมองออกถึงความรู้สึกด้อยค่าในตัวเองของหลินเทียนหู่ ยิ้มเบาๆ และตบหัวไหล่หลินเทียนหู่และกล่าวว่า “วางใจเถอะ ความแข็งแกร่งของคุณจะต้องดีพอที่จะเหนือพวกเขาแน่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...