แต่ในเวลานี้ ออร่าในร่างกายของเจี่ยงเจิ้งจงเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ออร่าแห่งความน่ากลัวก็กดขี่ให้ชื่อเฟิ่งถอยหลังออกไป!
ชื่อเฟิ่งรีบกระตุ้นกำลังภายในในร่างกาย พยายามต่อต้านออร่าที่น่าสะพรึงกลัวในร่างกายของเจี่ยงเจิ้งจงอย่างสุดชีวิต!
แต่ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวในร่างกายของเจี่ยงเจิ้งจง ใช้พลังการทำลายพังพินาศย่อยยับไปอย่างง่ายดาย ทำให้ชื่อเฟิ่งคุกเข่าลง สีหน้าดูน่าเกลียดอย่างมาก!
การเปลี่ยนแปลงอย่างไม่คาดคิดที่กะทันหันเช่นนี้ ทำให้ทุกคนตื่นตะลึง!
หลินเทียนหู่เดิมทีที่กำลังดีใจ ในเวลานี้กลายเป็นตึงเครียดขึ้นมาทันที!
เฉินผิงขมวดคิ้ว “ชื่อเฟิ่ง คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา รีบถอยเร็ว!”
หลังจากที่ชื่อเฟิ่งได้ยินเสียงของเฉินผิง ทันใดนั้นก็รีบลุกขึ้นมา มุ่งสู่ขอบเวทีประลองอย่างรวดเร็ว!
“เหอะ คิดจะหนีเหรอ มันง่ายอย่างนั้นซะที่ไหนล่ะ...”
เจี่ยงเจิ้งจงทำเสียงเหอะอย่างเย็นชา กระโดดขึ้น เตะเข้าไปที่หลังของชื่อเฟิ่งอย่างรุนแรง!
ร่างของชื่อเฟิ่งราวกับว่าวที่สายขาด กระเด็นออกจากเวทีประลอง และกระอักเลือดกลางอากาศ!
เฉินผิงขมวดคิ้ว กระโดดขึ้นไป และรับชื่อเฟิ่งไว้กลางอากาศ จากนั้นพลังจิตวิญญาณก็ฉีดเข้าสู่ร่างกายของชื่อเฟิ่ง!
“ชื่อเฟิ่ง…”
หลินเทียนหู่พุ่งไปข้างหน้าเช่นกัน มองดูชื่อเฟิ่งที่ใบหน้าซีด และหลับตาปี๋ หัวใจของหลินเทียนหู่ก็เต้นแรงในทันที!
จ้องเขม็งอย่างดุเดือดไปที่เจี่ยงเจิ้งจงบนเวทีประลอง หลินเทียนหู่อยากจะแก้แค้นให้ชื่อเฟิ่งมากๆ แต่เขารู้ ว่ากำลังเพียงน้อยนิดของตัวเอง แม้แต่บอดี้การ์ดของตระกูลเจี่ยงเหล่านั้นก็อาจจะสู้ไม่ชนะเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการต่อสู้กับเจี่ยงเจิ้งจงเลย
หลินเทียนหู่ในเวลานี้สาบานในใจ เขาจะต้องฝึกฝนจนสุดชีวิต จะสามารถปกป้องผู้หญิงคนที่ตนรักในอนาคตให้ได้!
จากนั้นพลังจิตวิญญาณ หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของชื่อเฟิ่ง สีหน้าของชื่อเฟิ่งก็ค่อยๆ ดีขึ้น เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมา!
“คุณเฉิน ฉัน...”
ชื่อเฟิ่งมองเห็นเฉินผิง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความอึดอัด!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...