“เฉินผิง นายกำลังรนหาที่ตาย...”
จู่ๆ เจี่ยงเจิ้งจงหน้าบึ้งตึงด้วยความโกรธทันที ในโอกาสเช่นนี้ ท้าทายเขาอย่างเปิดเผย นี่เป็นการท้าทายอันน่าเกรงขามต่อเขา ถ้าหากวันนี้ไม่ฆ่าเฉินผิง เขาจะมีบารมีอยู่ในสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้อย่างไร
“พ่อ ฆ่าไอ้หมอนี่ พ่อจำเป็นต้องลงมือด้วยเหรอ ผมขอแก้แค้นแทนครอบครัวพี่สาวผม...”
เจี่ยงเหวินเจี๋ยกระโดดขึ้น และลงจอดตรงหน้าเจี่ยงเจิ้งจง มองไปที่เฉินผิงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!
เจี่ยเจิ้งจงเก็บพลังในตัว กล่าวกับเจี่ยงเหวินเจี๋ยว่า “แกระวังตัวหน่อย ความแข็งแกร่งของไอ้หมอนี่ไม่เบาเลย!”
“ไม่ต้องห่วง วันนี้ผมจะให้เขาตายทั้งเป็น...”
เจี่ยงเหวินเจี๋ยกัดฟัน จ้องมองเฉินผิงอย่างแน่นิ่ง อดไม่ไหวที่จะฉีกเฉินผิงให้แหลกเป็นชิ้นๆ !
เจี่ยงเจิ้งจงกระโดดลงมาใต้เวทีประลอง เมื่อเขามองอยู่ แม้ว่าเจี่ยงเหวินเจี๋ยฆ่าเฉินผิงไม่ได้ แต่ก็คงไม่มีอะไรอันตราย
“ให้พ่อแกออกโรงเถอะ แกไม่ไหวหรอก...”
เฉินผิงยื่นนิ้วชี้ออกมา วาดนิ้วไปที่เจี่ยงเหวินเจี๋ย เต็มไปด้วยการยั่วยุ!
“ไหวไม่ไหว ลองดูจะได้รู้...”
เจี่ยงเหวินเจี๋ยตะโกนด้วยความโมโห พุ่งเข้ามาหาเฉินผิงพร้อมกับเสียงฟึ่บ!
กำปั้นของเจี่ยงเหวินเจี๋ยห่อหุ้มไปด้วยกำลังภายใน สร้างระลอกคลื่นอยู่กลางอากาศ หมอกบางๆ ลอยขึ้นจากร่างของเจี่ยงเหวินเจี๋ย!
“คิดไม่ถึงจริงๆ ไอ้หนุ่มจากตระกูลเจี่ยงจะสุดยอดขนาดนี้!”
“ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของกำลังภายใน นี่กำลังจะไปถึงความแข็งแกร่งปรมาจารย์กำลังภายในแล้ว!”
“ดูเหมือนว่าต่อไปนี้ ตระกูลเจี่ยงจะต้องเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ไม่มีใครทัดเทียมได้ในเสิ่งเฉิงแล้วจริงๆ !”
ผู้ชมใต้เวทีประลองที่เห็นความแข็งแกร่งของเจี่ยงเหวินเจี๋ย ต่างก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นตะลึง!
เฉินผิงยิ้มอย่างเยาะเย้ย เขาเลี่ยงโจมตีของเจี่ยงเหวินเจี๋ยได้ ด้วยการหลบเล็กน้อย!
เจี่ยงเหวินเจี๋ยอึ้งไปครู่หนึ่ง หันตัวกลับมาทันที และปล่อยหมัดอีกครั้งหนึ่ง!
เฉินผิงไถลเท้าไปด้านข้างเบาๆ และก็หลบได้อีกครั้งหนึ่ง!
“ไอ้หนุ่ม แกมีปัญญาก็มาสู้กับฉันตัวต่อตัว แกยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...