ปังปังปัง...
จู่ๆ เสียงระเบิดก็ดังขึ้น เสื้อผ้าของเจี่ยงเหวินเจี๋ยขาด กระจัดกระเจิงไปทั่ว และข้อต่อต่างๆ ของเจี่ยงเหวินเจี๋ย ก็เหมือนว่าถูกลูกกระสุนโจมตีเข้าอย่างกะทันหัน กระอักเลือดสดออกมา!
เฉินผิงคลายมือ ร่างกายของเจี่ยงเหวินเจี่ยก็ทรุดล้มลงทันที เลือดไหลหยดทั่วพื้น!
“อ๊ะ...”
เจี่ยงเหวินเจี๋ยนอนลงกับพื้น ความเจ็บปวดที่รุนแรงทำให้ใบหน้าเขาดูดุร้ายและน่ากลัว
“ลูกชาย...”
เจี่ยงเจิ้งรีบวิ่งไปตรงหน้าเจี่ยเหวินเจี๋ย อุ้มร่างของเจี่ยงเหวินเจี๋ยขึ้นมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความโศกเศร้า!
“พ่อ...ผม...ผมเจ็บ...”
เจี่ยงเหวินเจี๋ยมีลมหายใจที่อ่อนแรง ทุกประโยคที่พูด ก็กระอักเลือดออกมาด้วย!
“ลูกไม่ต้องพูดแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว พ่อจะช่วยลูกเดี๋ยวนี้แหละ...”
เจี่ยงเจิ้งจงรีบส่งกำลังภายในไปยังร่างกายของเจี่ยงเหวินเจี๋ย แต่ไม่ว่าเจี่ยงเจิ้งจงจะพยายามแค่ไหน สุดท้ายแล้วดวงตาทั้งสองข้างของเจี่ยงเหวินเจี๋ยก็ปิดลงอยู่ดี ไม่มีเสียงลมหายใจแล้ว
“ลูกชาย ลูกชาย…”
เจี่ยงเจิ้งจงตะโกนสุดเสียง แต่เจี่ยงเหวินเจี๋ยก็ไม่ได้ยินอีกต่อไปแล้ว!
ในตอนนี้ ทุกคนต่างตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าเฉินผิงจะลงมือฆ่าเจี่ยงเหวินเจี๋ย
“แกกล้าฆ่าลูกชายฉัน ฉันจะสับแกให้เป็นหมื่นๆ ชิ้น ฆ่าทั้งเก้าชั่วโคตร...”
เจี่ยงเจิ้งจงมองเฉินผิง พลังบนร่างกายปะทุขึ้นมาทันที!
“พูดไปแล้ว บนเวทีประลอง ชีวิตและความตายถูกกำหนดโดยโชคชะตา หรือว่าเมื่อสักครู่ที่แกทำร้ายซุนเย่าปัง คนในตระกูลของเขาก็จะไม่ตามล้างแค้นแกงั้นเหรอ?”
เฉินผิงหัวเราะเยาะ
“ฉันไม่สนคนอื่น ฉันแค่ต้องการให้แกตาย...”
เจี่ยงเจิ้งจงจ้องมองเฉินผิงอย่างแน่วแน่ พลังแห่งความน่ากลัวได้ปกคลุมเฉินผิงในทันที!
ทั้งเวทีประลอง ล้วนแล้วแต่ถูกพลังแห่งความน่ากลัวของเจี่ยงเจิ้งจงปกคลุม แถมยังมีสัญญาณที่รั่วไหลออกสู่ภายนอกอย่างลับๆ ด้วย!
ผู้คนที่อยู่ใต้เวทีประลองต่างก็เริ่มรู้สึกกดดัน มองไปที่เจี่ยงเจิ้งจงบนเวทีประลองด้วยความตื่นตระหนกตกใจ!
สามารถทำให้บรรยากาศบนเวทีประลองรั่วไหลออกมาด้านนอกได้ ความแข็งแกร่งของเจี่ยงเจิ้งจงคนนี้เกรงว่าจะไปถึงขีดสุดแห่งความน่ากลัวแล้ว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...