หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3794

ไห่ต้าฟู่ปลดปล่อยโล่วิญญาณออกมาด้วยพลังทั้งหมดของเขา หวังที่จะใช้สกัดหมัดของเฉินผิง!

อย่างไรก็ตาม หลังต่อสู้กับหมีน้ำแข็งเป็นเวลานาน พลังวิญญาณของเขาก็ร่อยหรอลงมาก แม้ว่าเขาจะทุ่มสุดกำลังเพื่อสร้างโล่พลังวิญญาณ เขาก็กลัวว่ามันจะต้านการโจมตีของเฉินผิงไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียว

หมัดของเฉินผิงสาดแสงสีทอง ทะลุโล่วิญญาณอย่างง่ายดายพร้อมกระแทกเข้าที่ร่างของไห่ต้าฟู่ อย่างรุนแรง!

ร่างกายของไห่ต้าฟู่ปลิวไปไกลราวกับว่าวสายป่านขาด

ไห่ต้าฟู่กระอักเลือดสดๆ ออกมาเป็นสายกลางอากาศ

ไห่ต้าฟู่ชนเข้ากับกำแพงหินด้วยแรงกระแทกหนักหน่วง ทำให้ภูเขาลูกเล็กทั้งลูกสั่นสะเทือนเสียงดังลั่น!

เมื่อเห็นอย่างนั้น เจ้าสำนักหยางและเจ้าสำนักเยว่ก็สบตากันก่อนจะหันหลังวิ่งหนี

ความจริงถูกเปิดเผย ขืนอยู่ต่อคงมีแต่ตาย

“ฮึ คิดว่าจะหนีรอดงั้นหรือ? มันไม่ง่ายขนาดนั้น!” เจ้าสำนักหลัวพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาพร้อมกระโดดขึ้นไปอย่างรวดเร็ว เข้าขัดขวางทางหนีของทั้งสองคน

หมีน้ำแข็งที่อยู่รอบๆ จ้องเขม็ง

"เจ้าสำนักหลัว เราคิดผิดไป เรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือของไห่ต้าฟู่”

“เราเป็นศิษย์ร่วมสำนักสายเลือดเดียวกัน ได้โปรดไว้ชีวิตเราด้วย!”

เจ้าสำนักหยางและเจ้าสำนักเยว่อ้อนวอนเจ้าสำนักหลัว

พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับไห่ต้าฟู่หลังจากที่เฉินผิงซัดหมัดใส่ฝ่ายหลัง ดังนั้นจึงไม่กล้าแม้แต่จะคิดทำร้ายเจ้าสำนักหลัวด้วยซ้ำ

เจ้าสำนักหลัวมองทั้งสองคน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะขณะที่พูดว่า “ถ้ายอมรับว่าตัวเองผิดพลาดก่อนหน้านี้ ฉันก็คงไม่ทำอะไรพวกคุณ ถึงยังไงเราก็อยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้ว แต่พวกคุณก็ยังกล้าที่จะวางยาเจ้าสำนักเฉินเพื่อประโยชน์ของตัวเอง นี่เป็นเรื่องที่ยกโทษให้ไม่ได้ หากบรรพชนของเรายังมีชีวิตอยู่ พวกเขาคงไม่มีวันให้อภัยเช่นกัน!”

เมื่อเห็นอย่างนั้น เจ้าสำนักหยางและเจ้าสำนักเยว่ก็ตระหนักว่าเจ้าสำนักหลัวตั้งใจแน่วแน่ที่จะต้อนพวกเขาให้จนมุม พวกเขากัดฟันและประกาศว่า "ก็ได้ ถ้าคุณจะโหดเหี้ยมขนาดนี้ เราก็จะสู้จนถึงที่สุด!"

ว่าแล้วทั้งสองก็ห้ำหั่นกับเจ้าสำนักหลัวทันที!

เจ้าสำนักหลัวเพิ่งจะได้เป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเก้า ดังนั้นพวกเขาน่าจะจัดการกับ

เจ้าสำนักหลัวได้หากร่วมมือกัน

ขณะที่ทั้งสองกำลังจะลงมือ เงาวูบหนึ่งก็ลอยเข้ามากะทันหัน เฉินผิงปรากฎตัวข้างเจ้าสำนักหลัว ดวงตาของเขาเป็นประกายเฉียบคมที่เต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร

กระบี่พิฆาตมังกรในมือของเขาเปล่งเสียงแผ่วเบา ราวกับว่ามันรอไม่ไหวที่จะถูกปลดปล่อย!

“ดูเหมือนคุณสองคนจะลืมผมไปนะ” เฉินผิงหัวเราะอย่างเย็นชา

ตูม!