หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3800

“เข้าใจแล้ว!” ผู้อาวุโสรองพยักหน้าตอบรับ

ภายในหมอกสีดำ การโจมตีของวิญญาณร้ายรุนแรงขึ้นในทันใด

เมื่อเห็นอย่างนั้น เจ้าสำนักหลัวก็ได้แต่ตะโกนว่า “โล่!”

เมื่อเห็นดังนั้น ศิษย์หลายสิบคนของห้าสำนักใหญ่ก็ปลดปล่อยรัศมีออกมาพร้อมกัน เกิดเป็นโล่ป้องกันรอบตัวพวกเขาและสกัดการโจมตีได้ชั่วคราว

พวกเขาจำเป็นต้องพักฟื้น ไม่อย่างนั้นคงหมดพลังจนตาย

มีศิษย์จำนวนมากได้รับบาดเจ็บ และสิ่งสำคัญคือต้องรักษาบาดแผลให้เร็วที่สุด

โชคไม่ดีที่ระหว่างการเดินทางครั้งนี้ เจ้าสำนักหลัวไม่ได้นำยามาเพียงพอ เขาไม่สามารถรักษาศิษย์ที่ได้รับบาดเจ็บได้ทุกคน

พวกเขาทำได้เพียงเฝ้าดูศิษย์ที่บาดเจ็บสาหัสบางคนล้มตายไปเรื่อยๆ เพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว

“สำนักก่วยชา ถ้าวันนี้ฉันรอดไปได้ ฉันสาบานว่าจะกวาดล้างพวกแกให้หมด! เจ้าพวกขี้ขลาดน่ารังเกียจชอบเล่นทีเผลอ!” เจ้าสำนักหลัวคำรามด้วยความโกรธ

เขาพร้อมเสมอสำหรับการต่อสู้ที่แท้จริง และเขาไม่เกรงกลัวคนของสำนักก่วยชา เขาแค่ไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะใช้วงแหวนอาคมซุ่มโจมตีในแดนขั้วโลก

เจ้าสำนักหลัวประมาทไป นึกไม่ถึงว่าศิษย์จำนวนมากของสำนักก่วยชาจะย้อนกลับมา

“ฮ่าๆๆ เจ้าสำนักหลัว ร้องได้ก็ร้องไปเถอะ แต่มันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี วันนี้แกจะไม่รอดไปจากที่นี่! วงแหวนอาคมนี้คือไม้ตายของสำนักก่วยชา ภูมิใจเถอะที่เราใช้มันรับมือกับพวกแก! ห้าสำนักใหญ่ไล่ล่าพวกเราไม่ลดละมานานหลายปี ตามกัดสำนักก่วยชาไม่ปล่อย วันนี้เป็นวันดีที่จะยุติเรื่องทั้งหมด” ผู้อาวุโสใหญ่หัวเราะเหยียดหยาม วงแหวนอาคมด้านหน้าเขาปั่นป่วนอยู่ตลอดเวลา เสียงคร่ำครวญน่าขนลุกในนั้นเพียงพอที่จะทำให้สติของคนๆ หนึ่งสั่นคลอนจนแทบบ้า

หมอกดำทะมึนพัดแรงยิ่งขึ้น และโล่ที่เจ้าสำนักหลัวและคนของเขาสร้างก็เกือบจะพังทลายลง

ถึงตอนนั้นพวกเขามืดแปดด้าน ไม่เหลือทางรอดอีกแล้ว

“สวรรค์ตั้งใจจะทำลายสำนักของเรางั้นหรือ? เรายึดมั่นในเจตนารมณ์ดั้งเดิมของเรา สังหารมารและขจัดความชั่วร้าย สุดท้ายกลับต้องมาพบจุดจบเช่นนี้” เจ้าสำนักหลัวตะโกนออกมา

อย่างไรก็ตาม เสียงนั้นถูกกลบด้วยเสียงคร่ำครวญน่าขนลุก

เฉินผิงใช้ท่าเท้าประกายไฟได้อย่างชำนาญ แม้จะสามารถเดินทางได้เพียงไม่กี่กิโลเมตรในก้าวเดียว แต่ก็ยังถือได้ว่าเสถียร ไม่มีทางที่เขาจะได้รับอันตรายจากกระแสมิติอันโกลาหล

เจ้าสำนักเฉินหยุดพูด เขาทำได้เพียงกำประคำร้อยวิญญาณไว้แน่นเพื่อไม่ให้เสี้ยววิญญาณสลายไป

ในขณะนั้น เจ้าสำนักหลัวและคนอื่นๆ ที่ติดอยู่ในวงแหวนอาคมมองเห็นโล่อันสุดท้ายของพวกเขาแตกเป็นชิ้นๆ พร้อมกับเสียงดังสนั่น

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไร้ทางต่อกร

“เข้ามาเลย! ถึงแม้จะต้องตายเราก็จะสู้ไม่ถอย!” เจ้าสำนักหลัวรู้ว่าชะตากรรมของพวกเขาจบสิ้นแล้ว และไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาจะตาย

เหล่าศิษย์ของห้าสำนักใหญ่รู้ชะตาของตัวเอง สถานการณ์ย่ำแย่ทำให้พวกเขาต้องปลดปล่อยพลังขั้นสูงสุดออกมา

ด้วยความที่รู้ว่าไม่เหลือทางรอด พวกเขาจึงสู้อย่างไม่คิดชีวิต