“เข้าใจแล้ว!” ผู้อาวุโสรองพยักหน้าตอบรับ
ภายในหมอกสีดำ การโจมตีของวิญญาณร้ายรุนแรงขึ้นในทันใด
เมื่อเห็นอย่างนั้น เจ้าสำนักหลัวก็ได้แต่ตะโกนว่า “โล่!”
เมื่อเห็นดังนั้น ศิษย์หลายสิบคนของห้าสำนักใหญ่ก็ปลดปล่อยรัศมีออกมาพร้อมกัน เกิดเป็นโล่ป้องกันรอบตัวพวกเขาและสกัดการโจมตีได้ชั่วคราว
พวกเขาจำเป็นต้องพักฟื้น ไม่อย่างนั้นคงหมดพลังจนตาย
มีศิษย์จำนวนมากได้รับบาดเจ็บ และสิ่งสำคัญคือต้องรักษาบาดแผลให้เร็วที่สุด
โชคไม่ดีที่ระหว่างการเดินทางครั้งนี้ เจ้าสำนักหลัวไม่ได้นำยามาเพียงพอ เขาไม่สามารถรักษาศิษย์ที่ได้รับบาดเจ็บได้ทุกคน
พวกเขาทำได้เพียงเฝ้าดูศิษย์ที่บาดเจ็บสาหัสบางคนล้มตายไปเรื่อยๆ เพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว
“สำนักก่วยชา ถ้าวันนี้ฉันรอดไปได้ ฉันสาบานว่าจะกวาดล้างพวกแกให้หมด! เจ้าพวกขี้ขลาดน่ารังเกียจชอบเล่นทีเผลอ!” เจ้าสำนักหลัวคำรามด้วยความโกรธ
เขาพร้อมเสมอสำหรับการต่อสู้ที่แท้จริง และเขาไม่เกรงกลัวคนของสำนักก่วยชา เขาแค่ไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะใช้วงแหวนอาคมซุ่มโจมตีในแดนขั้วโลก
เจ้าสำนักหลัวประมาทไป นึกไม่ถึงว่าศิษย์จำนวนมากของสำนักก่วยชาจะย้อนกลับมา
“ฮ่าๆๆ เจ้าสำนักหลัว ร้องได้ก็ร้องไปเถอะ แต่มันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี วันนี้แกจะไม่รอดไปจากที่นี่! วงแหวนอาคมนี้คือไม้ตายของสำนักก่วยชา ภูมิใจเถอะที่เราใช้มันรับมือกับพวกแก! ห้าสำนักใหญ่ไล่ล่าพวกเราไม่ลดละมานานหลายปี ตามกัดสำนักก่วยชาไม่ปล่อย วันนี้เป็นวันดีที่จะยุติเรื่องทั้งหมด” ผู้อาวุโสใหญ่หัวเราะเหยียดหยาม วงแหวนอาคมด้านหน้าเขาปั่นป่วนอยู่ตลอดเวลา เสียงคร่ำครวญน่าขนลุกในนั้นเพียงพอที่จะทำให้สติของคนๆ หนึ่งสั่นคลอนจนแทบบ้า
หมอกดำทะมึนพัดแรงยิ่งขึ้น และโล่ที่เจ้าสำนักหลัวและคนของเขาสร้างก็เกือบจะพังทลายลง
ถึงตอนนั้นพวกเขามืดแปดด้าน ไม่เหลือทางรอดอีกแล้ว
“สวรรค์ตั้งใจจะทำลายสำนักของเรางั้นหรือ? เรายึดมั่นในเจตนารมณ์ดั้งเดิมของเรา สังหารมารและขจัดความชั่วร้าย สุดท้ายกลับต้องมาพบจุดจบเช่นนี้” เจ้าสำนักหลัวตะโกนออกมา
อย่างไรก็ตาม เสียงนั้นถูกกลบด้วยเสียงคร่ำครวญน่าขนลุก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...