เจ้าสำนักหลัวกลายร่างเป็นพายุหมุนพร้อมพุ่งเข้าใส่อย่างดุเดือด
ศิษย์ห้าสำนักใหญ่ที่อยู่ข้างหลังเขาพุ่งไปในทิศทางตรงกันข้าม พวกเขาหวังที่จะดึงการโจมตีของศัตรูเพื่อลดแรงกดดันต่อเจ้าสำนักหลัว
“ฮึ! คิดจะฝ่าออกไปงั้นหรือ? อย่าฝันหวานไปหน่อยเลย!” ผู้อาวุโสใหญ่ตะคอกอย่างเย็นชา
หลังจากนั้น ผู้อาวุโสใหญ่ก็สะบัดแขนเสื้อของเขาอย่างรวดเร็ว ปลดปล่อยกลุ่มก้อนพลังความมืดออกมา จากนั้นเขาก็นำศิษย์สำนักก่วยชาบุกเข้าไปในวงแหวนอาคม
เขาหมดความอดทนและไม่อยากให้ยืดเยื้อไปมากกว่านี้ เขาตัดสินใจลงมือกำจัดคนของห้าสำนักใหญ่ด้วยตนเอง
“ศิษย์พี่จัดการเจ้าสำนักหลัว ส่วนฉันจะรับมือศิษย์ของห้าสำนักใหญ่เอง!”
หลังผู้อาวุโสรองพูดจบ เขาก็พ่นแสงสีดำออกมาจากปากของเขา ซึ่งกลายเป็นวิญญาณร้ายที่พุ่งเข้าหาศิษย์ของห้าสำนักใหญ่ในทันที
ร่างกายของผู้อาวุโสรองแปรเปลี่ยนเป็นแสงอันเจิดจ้า ภายในวงแหวนอาคมนี้เขาไร้คู่ต่อกร
ไม่ว่าศิษย์ของห้าสำนักใหญ่จะพยายามหนียังไง พวกเขาก็ไม่สามารถหลุดรอดไปได้
วิญญาณร้ายนับไม่ถ้วนโผล่ออกมาจากหมอกสีดำอย่างต่อเนื่อง พร้อมโจมตีศิษย์ของห้าสำนักใหญ่
ศิษย์ห้าสำนักใหญ่ตายไปทีละคน แต่พวกเขาไม่สนใจ พวกที่ยังเคลื่อนไหวได้วิ่งหนีอย่างสิ้นหวัง
ช่างโชคร้ายที่ไม่ว่าจะหนีไปไหน พวกเขาก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากพื้นที่ซึ่งปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำได้
สุดท้ายศิษย์ของห้าสำนักใหญ่ที่หอบหายใจหนักหน่วงก็มารวมตัวกัน
ร่างของศิษย์ห้าสำนักใหญ่ที่ตายไปแล้วเริ่มเหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็ว มีคลื่นพลังความมืดเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของพวกเขา
“ฮ่าๆๆ! เป็นเจตจำนงสังหารที่บริสุทธิ์เหลือเกิน ฉันจะฆ่าพวกแกทุกคนช้าๆ เพื่อให้เจตจำนงสังหารบริสุทธิ์ยิ่งขึ้น” ผู้อาวุโสรองโบกมืออย่างรวดเร็ว ส่งวิญญาณร้ายหลายดวงพุ่งเข้าใส่ศิษย์ของห้าสำนักใหญ่ทันที เสียงกรีดร้องของพวกมันดังก้องไปในอากาศ
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
เพียงแค่ระลอกเดียว ศิษย์ของห้าสำนักใหญ่ก็ถูกสังหารไปหลายคน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...