หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3802

ร่างของผู้อาวุโสรองถูกโจมตีและลอยไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว กระแทกเข้ากับก้อนหินที่อยู่ใกล้ๆ อย่างรุนแรง!

ศิษย์ของห้าสำนักใหญ่พากันดีใจเมื่อจู่ๆ ก็ได้พบกับแสงนั้น

การที่มองเห็นแสงได้หมายความว่าวงแหวนอาคมของสำนักก่วยชาถูกทำลายแล้ว!

เมื่อวงแหวนอาคมพังทลาย พวกเขาก็ยังพอมีหวังที่จะหลบหนี

พวกเขาอยากรู้ว่าใครคือคนที่ทำลายอาคม จัดการกับวิญญาณร้ายหลายสิบตัวได้อย่างง่ายดาย และยังซัดผู้อาวุโสรองกระเด็น

ใครหน้าไหนกันที่มีพลังอันน่าเกรงขามเช่นนี้?

ท่ามกลางแสงนั้น เฉินผิงปรากฏตัวขึ้นในชุดเกราะสีทอง ร่างเกราะทองคำขับให้เขาดูราวกับเทพเจ้า!

เมื่อแสงสีทองส่องประกาย หมอกสีดำก็สลายไปราวกับกระแสน้ำที่ลดระดับลง

เฉินผิงร่อนลงข้างศิษย์ของห้าสำนักใหญ่ และจ้องมองผู้อาวุโสรองด้วยความโกรธ

“เจ้าสำนักเฉิน...”

ศิษย์ของห้าสำนักใหญ่เห็นเจ้าสำนักเฉินอยู่ข้างๆ เฉินผิง

แต่เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นว่าเจ้าสำนักเฉินเป็นเพียงเสี้ยววิญญาณ ศิษย์เหล่านี้ก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่ในขณะนั้น พวกเขาไม่มีเวลาให้เสียใจ

เมื่อเห็นเพียงศิษย์ของห้าสำนักใหญ่และไม่มีวี่แววของเจ้าสำนักหลัว เจ้าสำนักเฉินจึงถามว่า “เจ้าสำนักหลัวอยู่ที่ไหน?”

“เราแยกกันฝ่าไปคนละทาง เจ้าสำนักหลัวจะทะลวงออกมาจากอีกด้านหนึ่ง” ศิษย์คนหนึ่งกล่าว

ใบหน้าของเจ้าสำนักเฉินเต็มไปด้วยความกังวล

“เจ้าสำนักเฉิน คุณพาศิษย์ที่เหลือไปตามหาเจ้าสำนักหลัว ตอนนี้อาคมพังแล้ว เจ้าสำนักหลัวน่าจะปลอดภัย” เฉินผิงบอกเจ้าสำนักเฉิน

“คุณเฉิน แล้วคุณล่ะ…”

เจ้าสำนักเฉินกลัวว่าเฉินผิงตัวคนเดียวจะรับมือไม่ไหว

เฉินผิงรับรองกับพวกเขาว่า “อย่ากังวลไป การจัดการกับผู้ใช้วิชามารที่มีพลังแค่ผู้ทุกข์ยากระดับแปดไม่ใช่เรื่องยากสำหรับผม แล้วผมจะตามพวกคุณไป”

“ตกลง ระวังตัวด้วย!” เจ้าสำนักเฉินพูดและพาศิษย์ที่เหลือไปทางที่เจ้าสำนักหลัวบุกทะลวงออกไป

“วิญญาณร้ายของคุณมันก็แค่ของเด็กเล่น คุณทำอะไรผมไม่ได้หรอก ถ้าผมเรียกวิญญาณร้ายออกมาได้ ผมก็สามารถกำจัดพวกมันได้เช่นกัน!” เฉินผิงพูดด้วยความเหยียดหยาม

“น่าขำ แกจะเรียกวิญญาณร้ายออกมาได้ยังไง? แกไม่ใช่ผู้ใช้วิชามาร และแกใช้วิชาอัญเชิญวิญญาณร้ายไม่ได้ คิดว่าการสร้างวิญญาณร้ายมันง่ายขนาดนั้นเลยหรือ?” ผู้อาวุโสรองยิ้มเยาะ

เขาไม่เชื่อว่าเฉินผิงจะมีความสามารถในการอัญเชิญวิญญาณร้าย

หมอกดำจากมือของผู้อาวุโสรองพวยพุ่งอย่างต่อเนื่อง วิญญาณร้ายเพิ่มจำนวนขึ้น ล้อมรอบเฉินผิงอย่างแน่นหนา

“ถ้าไม่เชื่อก็ดูนี่!”

จู่ๆ เฉินผิงก็กระโดดขึ้น มีดวงแสงสีดำปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา

“จงมา!”

เฉินผิงโยนดวงแสงสีดำเบาๆ และมันก็แตกออก!

ท่ามกลางหมอกสีดำ วิญญาณร้ายที่สูงหลายเมตรและใบหน้าสะพรึงกลัวปรากฏตัวขึ้น!

ยิ่งกว่านั้น ดูเหมือนวิญญาณร้ายที่เฉินผิงเรียกมาจะมีตัวตนจริงๆ