หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3807

ผู้อาวุโสใหญ่มองเฉินผิง จากนั้นก็มองเจ้าสำนักเฉินและคนอื่นๆ ที่กำลังไล่ตามมา ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร และเขาก็กระโดดเข้าไปในรอยแยกเช่นกัน

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็เรียกเพลิงปีศาจขึ้นในมือแล้วโยนออกไปทันที!

พรึบ พรึบ พรึบ!

เพลิงปีศาจสามดวงพุ่งเข้าไปอย่างฉับไว!

เพลิงปีศาจรวดเร็วมากจนถึงขนาดทำให้มิติเริ่มบิดเบี้ยว!

เมื่อเห็นเพลิงปีศาจของเฉินผิงพุ่งเข้ามา ผู้อาวุโสใหญ่ก็รีบปล่อยม่านหมอกแห่งความมืดเข้าขัดขวาง

แม้ว่าเขาจะสามารถสกัดเพลิงปีศาจครั้งแรกได้ แต่ก็ถูกโจมตีด้วยเพลิงปีศาจครั้งที่สองและสาม

เปลวไฟลุกท่วมผู้อาวุโสใหญ่ทั้งตัว

ผู้อาวุโสใหญ่กรีดร้องและดิ่งลงไปในรอยแยก!

อย่างไรก็ตาม ขณะลอยลงไป เปลวไฟบนร่างกายของเขาก็ดับลงอย่างรวดเร็ว

เฉินผิงมองรอยแยกที่ไม่มีก้นบึ้งและเริ่มลังเล

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าสำนักหลัวและผู้อาวุโสใหญ่ถึงไม่ถูกคมมีดสายลมในรอยแยกตัดร่าง แต่กลับตกลงไปแทน

ตอนนั้นเองเจ้าสำนักเฉินมาถึงพร้อมกับศิษย์ของห้าสำนักใหญ่

ผู้อาวุโสรองเริ่มฟื้นคืนสติอย่างช้าๆ

ขณะที่มองดูรอยแยกตรงหน้า แววตาของผู้อาวุโสรองก็ฉายแววตื่นเต้นขึ้นมา

เห็นได้ชัดว่าเขากระตือรือร้นที่จะเข้าไปในรอยแยก

“บอกมาว่ามีอะไรอยู่ในรอยแยกใหญ่? ทำไมบางคนถึงถูกคมมีดสายลมข้างในสับเป็นชิ้นๆ ในขณะที่บางคนไม่เป็นอะไร?”

เฉินผิงรู้ว่าผู้อาวุโสรองต้องรู้ความลับบางอย่างเกี่ยวกับรอยแยกนี้

“ฉัน...”

ผู้อาวุโสรองไม่อยากบอกเฉินผิงในตอนแรก แต่เมื่อเห็นแส้ปราบมารในมือของเฉินผิง เขาก็ตัวสั่นและเผยหมดเปลือก “รอยแยกใหญ่เต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร ตราบใดที่ห่อหุ้มร่างด้วยเจตจำนงสังหารและตกลงไปก็จะไม่ถูกฉีกร่าง นี่เป็นสิ่งที่เราค้นพบหลังจากทดลองกับศิษย์หลายคน…”

ด้วยเจตนาสังหารที่หนาแน่นแบบนี้ จึงไม่แปลกที่มีผู้บำเพ็ญเพียรและสัตว์อสูรจำนวนมากล้มตายภายในรอยแยกใหญ่แห่งนี้

ท้ายที่สุดแล้ว รอยแยกใหญ่นั้นมีมานานหลายพันปี และเกือบทุกคนที่ตกลงไปในนั้นล้วนเสียชีวิต

การสะสมเป็นเวลาหลายพันปีทำให้เจตจำนงสังหารในรอยแยกใหญ่หนาแน่นอย่างมาก

เฉินผิงไม่รู้ว่าเขาลอยลงมานานแค่ไหนแล้ว แต่ในขณะที่เขาดิ่งลงไป ความหนาวเย็นที่เขารู้สึกในตอนแรกก็ค่อยๆ หายไป ถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด

เฉินผิงสับสนไปหมด ทำไมเจตจำนงสังหารมหาศาลแบบนี่ถึงให้ความรู้สึกอบอุ่น?

ขณะที่เฉินผิงเต็มไปด้วยความสับสน ในที่สุดร่างของเขาก็ตกลงมาถึงก้นบึ้ง

รอยแยกใหญ่เต็มไปด้วยกองกระดูกสีขาว อายุของกระดูกเหล่านี้ยากจะคาดเดา

ขณะที่เดินผ่านกองกระดูก เขาก็ได้ยินเสียงแตก

โชคดีที่ด้านล่างของรอยแยกสามารถสำรวจได้ด้วยปราณสัมผัส มิฉะนั้นในสภาพแวดล้อมที่มืดสนิทซึ่งไม่สามารถใช้ปราณสัมผัสคงเดินไปไหนไม่ได้แม้แต่ก้าวเดียว

เฉินผิงปล่อยปราณสัมผัสของเขาออกมาและเริ่มค้นหาเจ้าสำนักหลัว ด้วยความที่ตกลงมาจากตำแหน่งเดียวกัน พวกเขาจึงไม่น่าจะอยู่ห่างกันมากนัก