หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3812

ทันใดนั้น เปลวเพลิงก็ปะทุออกมาจากรอยแยกขนาดใหญ่ พุ่งตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า

คลื่นความร้อนโหมกระหน่ำจนเจ้าสำนักหลัวและพรรคพวกต้องล่าถอยไปทีละคน

หิมะที่หลงเหลืออยู่บนพื้นหายไปทันที เผยให้เห็นหินภูเขาสีน้ำตาลเบื้องล่าง

เหนือเปลวไฟมีร่างหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่

เมื่อเปลวเพลิงลอยลงมา เงานั้นก็ตกลงมาที่ข้างๆ พวกเขาด้วย

“คุณเฉิน...” เจ้าสำนักหลัวพึมพำเมื่อเขาจำได้ว่าร่างที่ลอยอยู่คือเฉินผิง

บนฝ่ามือของเฉินผิงมีเปลวไฟสีแดงเจิดจ้ากะพริบ คล้ายกับนางระบำตัวน้อยที่เต้นรำอย่างมีชีวิตชีวา

อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากนั้นเปลวไฟสีแดงก็เข้าไปในร่างของเฉินผิง

ในที่สุดเฉินผิงก็สามารถสกัดอัคคีแก่นพิภพได้สำเร็จ และได้ครอบครองเพลิงปีศาจประเภทที่สอง

แม้จะเป็นเพียงเปลวไฟดวงเล็ก คลื่นความร้อนที่ปล่อยออกมาก็ยังแผ่ไปไกลหลายสิบไมล์

หิมะที่ทับถมระเหยไปจนหมด และอากาศก็เปลี่ยนจากหนาวเย็นเป็นแห้งแล้งแผดเผาทันที

อย่างไรก็ตาม เมื่อเปลวไฟเข้าสู่ร่างของเฉินผิง สายลมแรงก็พัดผ่านอีกครั้ง อากาศแห้งปะทะกับลมหนาว และหิมะก็เริ่มตกลงมาอย่างหนัก

“คุณเฉิน ไม่เป็นไรใช่ไหม?” เจ้าสำนักหลัวถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“ผมไม่เป็นไร!”

เฉินผิงพยักหน้า

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่ได้รับบาดเจ็บ เจ้าสำนักหลัวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“คุณเฉิน คุณได้ช่วยฉันและห้าสำนักใหญ่ไว้ เราจะไม่มีวันลืมน้ำใจและบุญคุณครั้งนี้”

เจ้าสำนักหลัวรู้สึกขอบคุณเฉินผิงจากใจจริง

“เจ้าสำนักหลัว กล่าวเกินไปแล้ว แค่นี้เรื่องเล็กน้อย อีกอย่าง ห้าสำนักใหญ่ยังขึ้นชื่อในด้านคุณธรรม ทำความดีและลงโทษความชั่ว การที่ผมช่วยพวกคุณนับว่าสมควรแล้ว”