เมื่อเฉินผิงมาถึงจุดที่ปิงลู่และคนอื่นๆ รออยู่ เขาพบว่าที่แห่งนั้นถูกทิ้งร้างไปแล้ว
เฉินผิงขมวดคิ้วทันที เขาบอกให้ปิงลู่และคนอื่นๆ รออยู่ที่นี่
แต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลย
เกิดลางสังหรณ์ไม่ดีในใจของเฉินผิง
เฉินผิงใช้ปราณสัมผัสของเขา โดยหวังว่าจะใช้ค้นหาตำแหน่งของปิงลู่และธิดาเทพ
แม้จะค้นหาเป็นระยะทางหลายสิบไมล์ แต่เขาก็ยังไม่พบปิงลู่และคนอื่นๆ เลย
ขณะที่เขาไม่รู้ว่าต้องยังไง ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นรอยเลือดบนพื้นหิมะ
เขาเดินตามรอยเลือดและเห็นร่างไร้ชีวิตของธิดาเทพหลายคนบนพื้น
เฉินผิงใจหายวาบและรีบเข้าไปตรวจสอบ
เขาพบว่าเหล่าธิดาเทพเหล่านี้สิ้นใจไปแล้ว และมีสัญญาณบ่งบอกว่าพวกเธอถูกข่มเหง
ที่สำคัญคือกระดองเต่าดำของเหล่าธิดาเทพแตกสลายไปแล้ว บ่งบอกว่าพวกเธอพบกับคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขาม
เขาจ้องมองร่างน่าเวทนาของธิดาเทพ และคลื่นแห่งเจตจำนงสังหารก็ท่วมท้นหัวใจของเขา
เขาไม่รู้ว่าใครเป็นคนโจมตีปิงลู่และคนอื่นๆ แต่เขาตั้งใจที่จะไม่ปล่อยให้คนเหล่านี้หลุดรอดไป ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหนก็ตาม
เฉินผิงปลดปล่อยลูกไฟเพลิงปีศาจใส่ร่างของธิดาเทพสองสามคน ร่างกายของพวกเธอเริ่มลุกไหม้ในทันที
เขาไม่ยอมให้ธิดาเทพเหล่านี้กลายเป็นอาหารของสัตว์ร้ายตามป่าเขา
หลังจากจัดการศพของธิดาเทพแล้ว เฉินผิงก็หายตัวไปจากจุดนั้นทันที
ในขณะเดียวกัน ที่มิติโกลาหลบริเวณชายแดนซึ่งอยู่ห่างจากเฉินผิงหลายร้อยไมล์ ปิงลู่และหลานอิ๋งอิ๋งกำลังเดินทางอย่างยากลำบาก โดยมีธิดาเทพสองสามคนร่วมทางมาด้วย
พวกเธอเกือบทุกคนเลือดตกยางออก ระดับพลังต่ำลงอย่างเห็นได้ชัด พยายามประคับประคองชีวิตอย่างเต็มที่
“แข็งใจไว้นะทุกคน ถึงเราจะเข้าไปในมิติโกลาหลที่มิติและกาลเวลาปั่นป่วน เราก็จะไม่ยอมตกอยู่ในเงื้อมมือของตระกูลมู่ พวกชั่วนั่นไม่ละเว้นร่างไร้ลมหายใจของพวกเราด้วยซ้ำ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...