หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3813

เมื่อเฉินผิงมาถึงจุดที่ปิงลู่และคนอื่นๆ รออยู่ เขาพบว่าที่แห่งนั้นถูกทิ้งร้างไปแล้ว

เฉินผิงขมวดคิ้วทันที เขาบอกให้ปิงลู่และคนอื่นๆ รออยู่ที่นี่

แต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลย

เกิดลางสังหรณ์ไม่ดีในใจของเฉินผิง

เฉินผิงใช้ปราณสัมผัสของเขา โดยหวังว่าจะใช้ค้นหาตำแหน่งของปิงลู่และธิดาเทพ

แม้จะค้นหาเป็นระยะทางหลายสิบไมล์ แต่เขาก็ยังไม่พบปิงลู่และคนอื่นๆ เลย

ขณะที่เขาไม่รู้ว่าต้องยังไง ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นรอยเลือดบนพื้นหิมะ

เขาเดินตามรอยเลือดและเห็นร่างไร้ชีวิตของธิดาเทพหลายคนบนพื้น

เฉินผิงใจหายวาบและรีบเข้าไปตรวจสอบ

เขาพบว่าเหล่าธิดาเทพเหล่านี้สิ้นใจไปแล้ว และมีสัญญาณบ่งบอกว่าพวกเธอถูกข่มเหง

ที่สำคัญคือกระดองเต่าดำของเหล่าธิดาเทพแตกสลายไปแล้ว บ่งบอกว่าพวกเธอพบกับคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขาม

เขาจ้องมองร่างน่าเวทนาของธิดาเทพ และคลื่นแห่งเจตจำนงสังหารก็ท่วมท้นหัวใจของเขา

เขาไม่รู้ว่าใครเป็นคนโจมตีปิงลู่และคนอื่นๆ แต่เขาตั้งใจที่จะไม่ปล่อยให้คนเหล่านี้หลุดรอดไป ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหนก็ตาม

เฉินผิงปลดปล่อยลูกไฟเพลิงปีศาจใส่ร่างของธิดาเทพสองสามคน ร่างกายของพวกเธอเริ่มลุกไหม้ในทันที

เขาไม่ยอมให้ธิดาเทพเหล่านี้กลายเป็นอาหารของสัตว์ร้ายตามป่าเขา

หลังจากจัดการศพของธิดาเทพแล้ว เฉินผิงก็หายตัวไปจากจุดนั้นทันที

ในขณะเดียวกัน ที่มิติโกลาหลบริเวณชายแดนซึ่งอยู่ห่างจากเฉินผิงหลายร้อยไมล์ ปิงลู่และหลานอิ๋งอิ๋งกำลังเดินทางอย่างยากลำบาก โดยมีธิดาเทพสองสามคนร่วมทางมาด้วย

พวกเธอเกือบทุกคนเลือดตกยางออก ระดับพลังต่ำลงอย่างเห็นได้ชัด พยายามประคับประคองชีวิตอย่างเต็มที่

“แข็งใจไว้นะทุกคน ถึงเราจะเข้าไปในมิติโกลาหลที่มิติและกาลเวลาปั่นป่วน เราก็จะไม่ยอมตกอยู่ในเงื้อมมือของตระกูลมู่ พวกชั่วนั่นไม่ละเว้นร่างไร้ลมหายใจของพวกเราด้วยซ้ำ”

พวกเธอไม่นึกว่าผู้อาวุโสมู่จะมาด้วยเช่นกัน แม้จะรู้ว่าตระกูลมู่ตั้งตนเป็นปรปักษ์กับตำหนักก่วงหาน กระนั้นพวกเธอก็ไม่ได้เตรียมรับมือ

ผู้อาวุโสมู่ซุ่มโจมตีพวกเธอโดยตรง ทำให้หลายคนบาดเจ็บล้มตาย กว่าจะหนีมาถึงที่นี่ได้ก็แทบแย่

“ผู้อาวุโสมู่ ธิดาเทพแห่งตำหนักก่วงหานมุ่งหน้าไปยังมิติโกลาหลที่ชายแดน หรือว่าพวกเธอคิดจะฆ่าตัวตายด้วยการเข้าไปในมิติโกลาหล?” มู่เย่าพูดขณะที่เขามองไปทางที่ปิงลู่และคนอื่นๆ หนีไป

“พวกเธอไม่ได้เข้าไปในมิติโกลาหลโดยสมัครใจ เราต้อนพวกเธอเข้าไป” ผู้อาวุโสมู่พูดพร้อมกับยิ้มเยาะ

มู่เย่าผงะ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสับสน “ผู้อาวุโสมู่ ทำไมคุณถึงต้อนให้พวกเธอเข้าไปในมิติโกลาหล?”

ผู้อาวุโสมู่ไม่ได้พูดอะไรอีก เธอเพียงชี้ไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก

มู่เย่ามองไปตามนิ้วของเธอ และสังเกตเห็นม่านแสงที่ส่องแสงเลือนรางที่ทิศนั้น ดูเหมือนจะมีภูเขาสูงตระหง่านอยู่ภายในม่านแสงนั้น

มู่เย่าสับสนไปหมด ในช่วงที่เขาอยู่ในแดนขั้วโลก เขาไม่เคยเห็นม่านแสงนี้เลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงภูเขาสูงตระหง่านลูกนี้

แดนขั้วโลกตั้งอยู่ใจกลางเขาเทียนโหมว ดังนั้นยอดเขาสูงนี้จึงเป็นภูเขาที่ซ่อนอยู่ภายในภูเขาอีกทีหนึ่ง