หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3816

“คุณเฉิน! คุณเฉิน!”

เมื่อเห็นเฉินผิงโผล่ออกมาจากมิติโกลาหล ปิงลู่และหลานอิ๋งอิ๋งก็รีบวิ่งเข้าไป

เฉินผิงค่อยๆ ฟื้นจากอาการมึนงง

เมื่อเห็นปิงลู่และคนอื่นๆ ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“ฉันยังไม่ตาย?”

เฉินผิงมองดูตัวเอง ตอนแรกตัวเขามีบาดแผล แต่ตอนนี้ไม่มีรอยขีดข่วนบนตัวเขาเลยแม้แต่น้อย

“คุณเฉิน คุณยังไม่ตาย คุณโผล่ออกมาจากมิติโกลาหล น่าจะเป็นคนแรกที่รอดมาจากมิติโกลาหลได้” ปิงลู่อุทานด้วยความตื่นเต้น

เฉินผิงขมวดคิ้ว ทันใดนั้นราวกับนึกอะไรบางอย่างได้ เขาลุกขึ้นแล้วสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัว

“คุณชี่! คุณชี่!” เฉินผิงตะโกน แต่ไม่มีวี่แววของคุณชี่อยู่เลย

“คุณเฉิน คุณชี่ที่คุณกำลังพูดถึงคือใคร?” ปิงลู่ถามด้วยความสับสน

“มีใครเห็นอีกคนที่อยู่กับผมบ้างไหม?” เฉินผิงรีบถาม

“ไม่ เราเห็นแค่คุณโผล่ออกมาจากมิติโกลาหลเท่านั้น”

ปิงลู่ส่ายหัว

ในขณะนั้นเฉินผิงจมอยู่ในความคิด ทั้งหมดนั้นเป็นความฝันเหรอ?

เฉินผิงแยกไม่ออกว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือแค่ความฝัน

เขาจำได้ว่าคุณชี่ปรากฏตัวขึ้นตอนที่เขาใกล้จะตาย

“เจ้าหนู นั่นไม่ใช่ความฝัน มีคนช่วยเจ้าไว้จริงๆ!” จ้าวมารสีชาดกล่าว

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็ถามอย่างตื่นเต้นว่า “คุณชี่ใช่ไหม? คุณเห็นเขาด้วยเหรอ?”

“ข้าไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ข้าจำตัวตนของเขาไม่ได้ แต่ที่ข้ารู้คือเขาทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ แค่เขามองครั้งเดียวก็ทำให้ข้าขวัญหนีดีฝ่อ คนๆ นั้นเป็นอะไรกับเจ้า? เจ้ามีคนที่ทรงพลังขนาดนั้นคอยช่วย ยังมีอะไรที่เจ้าต้องกลัวอีก? ขอเพียงเจ้าย่ำเท้าลงในอาณาจักรนิรันดร์ ทุกคนคงจะก้มหัวและยอมจำนนต่อเจ้า”

จ้าวมารสีชาดจำไม่ได้ว่าเคยพบกับคุณชี่ และนึกไม่ออกว่าในอดีตเคยเผชิญหน้ากับเขาหรือเปล่า อย่างไรก็ตาม เขาตระหนักดีว่าพลังของคุณชี่นั้นน่าเกรงขาม