หลังจากพยายามหลายครั้ง เฉินผิงพร้อมด้วยปิงลู่และคนอื่นๆ ก็เข้าไปในวงแหวนอาคมที่เชิงเขา
เฉินผิงไม่รู้ว่าใครเป็นคนวางอาคมเอาไว้ อย่างไรก็ตาม ดูจากขนาดของมันและความสามารถในการครอบภูเขาทั้งลูก เขารู้ว่าผู้สร้างจะต้องเป็นปรมาจารย์อาคมที่ทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ
หลังจากที่พวกเขาก้าวเข้าสู่วงแหวนอาคม เท้าของพวกเขาก็หนักขึ้นผิดปกติ
ไม่ต้องหวังว่าจะได้เหาะ เพราะขนาดเดินยังทำได้ลำบาก
สำหรับคนธรรมดานั้น การเดินผ่านทางขึ้นภูเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเส้นทางที่ปกคลุมไปด้วยหิมะย่อมเหนื่อยล้าอย่างไม่ต้องสงสัย
ไม่นานหลังจากที่เฉินผิงและธิดาเทพเข้าไปในวงแหวนอาคม พวกเขาก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลกำลังเดินทางด้วยความยากลำบาก
คนเหล่านี้คือพวกตระกูลมู่ที่นำโดยผู้อาวุโสมู่
เมื่อเผชิญหน้ากัน ทั้งสองฝ่ายก็โมโหขึ้นมา
ดวงตาของปิงลู่และธิดาเทพเต็มไปด้วยความโกรธ พวกเธอนึกอยากจะพุ่งเข้าไปและกวาดล้างตระกูลมู่ให้สิ้นซาก
เฉินผิงได้เห็นชะตากรรมอันน่าสลดของธิดาเทพในระหว่างทาง เป็นการกระทำอันน่าสยดสยองของพวกตระกูลมู่ ซึ่งทำให้เขาโกรธไม่ต่างกัน
แค่ฆ่ายังไม่พอพวกมันยังมีหน้ามาย่ำยีร่างอีกต่ำยิ่งกว่าเดรัจฉาน!
เมื่อเห็นเฉินผิงและพรรคพวก ตระกูลมู่ก็ผงะไปชั่วขณะ จากนั้นดวงตาของพวกเขาก็ฉายแววเจตจำนงสังหาร
โดยเฉพาะมู่เย่าที่อยากจะลงมือทันทีเมื่อเขาเห็นเฉินผิง
อย่างไรก็ตาม พลังของทุกคนถูกสะกดและกลับกลายเป็นมนุษย์ธรรมดา ลืมเรื่องการต่อสู้ไปได้เลย แม้แต่เดินทางขึ้นเขายังลำบาก
ที่สำคัญคือพวกเขาไม่สามารถใช้อาวุธได้
“ไอ้พวกเวร! สวรรค์ไม่ปล่อยพวกแกไปง่ายๆ แน่!” ปิงลู่สาปแช่งตระกูลมู่
“ยังไม่รู้ซึ้งถึงความแข็งแกร่งของเราหรือไง? ถ้ากล้าด่าอีกทีฉันจะจับแกแก้ผ้า” มู่เย่าพูดด้วยรอยยิ้มกระหาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...