หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3819

ร่างกายของเฉินผิงผ่านการเคี่ยวกรำหลายครั้งตอนที่อยู่ในโลกมนุษย์ ทำให้มันแข็งแกร่งราวกับสัมฤทธิ์และเหล็ก

แม้จะไม่มีพลังวิญญาณและกลายเป็นคนธรรมดา แต่ร่างกายของเฉินผิงก็ยังแกร่งเหนือใครเทียบ

เมื่อก้อนหินโดนตัวเฉินผิง เขารู้สึกเหมือนถูกจั๊กจี้

อย่างไรก็ตาม สำหรับคนอย่างมู่เย่าและคนอื่นๆ ไม่ใช่แบบนั้น พวกเขาอาศัยอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ มุ่งเน้นไปที่การบำเพ็ญเพียรพลังวิญญาณและเพิ่มระดับพลัง ละเลยการฝึกฝนร่างกาย

ท้ายที่สุดแล้ว ในสายตาของผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านี้ร่างกายเป็นเพียงเปลือกนอก หากร่างกายถูกทำลาย ตราบใดที่วิญญาณยังคงอยู่ก็สามารถสร้างร่างขึ้นมาใหม่ได้

หากมัวเสียเวลาไปกับการขัดเกลาเปลือกนอกคงไม่เข้าท่า

ด้วยเหตุนี้ คนเหล่านี้จึงมีร่างกายที่ไม่ต่างจากคนทั่วไป

หากไม่มีพลังวิญญาณเสริม ร่างกายของพวกเขาอาจไม่แข็งแกร่งเท่าคนธรรมดาด้วยซ้ำ

มือของเฉินผิงขว้างก้อนหินโดยไม่มีพลาดเป้า เขาโจมตีพวกตระกูลมู่อย่างต่อเนื่อง

พวกเขาร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อหินโดนตัว

เกืดรอยฟกช้ำตามร่างกายของพวกเขา

ในไม่ช้า ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ก็เข้ามาพบ เมื่อได้เห็นภาพอันน่าขันตรงหน้า พวกเขาก็พากันอึ้ง

ใครจะไปคิดว่าในอาณาจักรนิรันดร์ที่เต็มไปด้วยผู้บำเพ็ญเพียรจะยังมีคนปาหินสู้กันอยู่อีก

ทุกคนเฝ้ามองภาพความวุ่นวาย

“คุณเฉิน เอาเลย ขว้างไปเรื่อยๆ” ปิงลู่คอยให้กำลังใจ

หลานอิ๋งอิ๋งและคนอื่นๆ เข้าร่วมด้วย ในขณะที่เฉินผิงระดมปาก้อนหินใส่พวกตระกูลมู่ถี่ยิบราวกับเม็ดฝน

พวกตระกูลมู่ถูกบีบให้ล่าถอย สภาพของแต่ละคนน่าอนาถ

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้อาวุโสมู่ก็โกรธจัด

เธอตะโกนด้วยความหงุดหงิด แต่กลับโดนก้อนหินเข้าอีกก้อน ทำเอาเลือดไหลนอง

“ไปกันเถอะ อยู่ไปก็เสียเวลา ออกไปจากที่นี่เมื่อไหร่ฉันสาบานว่าจะฉีกไอ้เด็กนั่นให้เป็นชิ้นๆ”

ผู้อาวุโสมู่รู้ว่าพวกเขามีแต่จะเสียเปรียบและถูกหัวเราะเยาะ