หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3821

หลังจากเหลือบมองฝูงสัตว์อสูรที่ตีนเขา ปิงลู่ก็พูดว่า “คุณเฉิน เราออกมาจากขอบเขตของวงแหวนอาคมและพลังวิญญาณของเรากลับมาแล้ว รีบไปกันเถอะ!”

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงยังไม่เคลื่อนไหว หลังจากสังเกตภูมิประเทศแล้ว เขาก็เริ่มสลักอักขระลงบนพื้นทันที

เฉินผิงรู้ว่าถ้าเขาปล่อยให้สัตว์อสูรเหล่านี้บุกขึ้นไปบนภูเขา พวกเขาคงไม่ได้ศิลาขั้วโลกบนภูเขาติดมือกลับไป

มีสัตว์อสูรจำนวนมาก และจำนวนศิลาขั้วโลกที่พวกมันต้องการนั้นมหาศาล

พวกเขาผ่านอะไรมามากระหว่างตามหาศิลาขั้วโลก ในเมื่อหาพบแล้วเฉินผิงย่อมไม่อาจปล่อยให้สัตว์อสูรเอาไป

เฉินผิงสลักอาคมไว้จำนวนมาก

เหตุผลที่เฉินผิงวางอาคมไว้ตรงนี้ก็เพราะเขาคาดว่าเมื่อสัตว์อสูรเหล่านี้เข้ามาในวงแหวนอาคมที่เชิงเขา พวกมันจะกลายเป็นสัตว์ธรรมดาและได้แต่ใช้พละกำลังหยาบๆ ทำร้ายผู้คน

ตูม!

ฝูงสัตว์อสูรที่ออกมาจากมิติโกลาหลพุ่งเข้ามาข้างหน้า ราวกับม้าป่านับร้อยพันที่หลุดจากบังเหียน

เสียงคำรามดังก้อง เผยให้เห็นความคึกคะนองของสัตว์อสูรเหล่านั้น

ปิงลู่และคนอื่นๆ มองไปยังคลื่นสีดำที่กำลังเข้ามาจากด้านล่าง ใบหน้าของพวกเธอเริ่มเคร่งเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ

ทุกคนชักดาบน้ำแข็งออกมาและกำดาบไว้แน่น

ดูเหมือนจะเลี่ยงการต่อสู้ที่หนักหนาไม่ได้แล้ว

เมื่อถึงจุดนี้ คนที่หวาดกลัวมากที่สุดคือพวกผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากในวงแหวนอาคม

พวกเขาไม่เชื่อคำพูดของเฉินผิง แต่ตอนนี้กลับพบว่าตนเองตกอยู่ในภาวะคับขัน

หากพวกเขาไม่ทะลวงออกไปจากวงแหวนอาคมได้ก่อนที่ฝูงสัตว์อสูรจะมาถึง ความตายของพวกเขาคงน่าสยดสยอง

ทุกคนต่างตะเกียกตะกายขึ้นไปบนภูเขา บางคนถึงกับใช้มือและเท้าปีนป่ายขึ้นไป แต่ละคนสรรหาสารพัดวิธีโดยไม่ห่วงศักดิ์ศรีของผู้บำเพ็ญเพียร

ตอนนี้พวกเขาเป็นแค่คนธรรมดา

เมื่อเผชิญกับความตาย สัญชาตญาณเดียวที่มีคือการหนีเอาชีวิตรอด

ลูกศิษย์หลายคนคอยช่วยโอวหยางเจิ้นฮว๋าในขณะที่เขาวิ่งหนีขึ้นไปบนภูเขา

อย่างไรก็ตาม ฝูงอสูรกำลังเข้ามาใกล้มากขึ้น และผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านี้ยังต้องวิ่งอีกไกลกว่าจะหนีจากระยะของวงแหวนอาคมได้

คนเหล่านี้มองไปที่เฉินผิงกับธิดาเทพและทำได้เพียงร้องขอความช่วยเหลืออย่างสิ้นหวัง “สหาย ช่วยพวกเราด้วย โปรดช่วยพวกเราด้วย...”

ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านี้รู้ว่าเฉินผิงและคนอื่นๆ ออกจากระยะของวงแหวนอาคมแล้ว พวกเขาถึงได้หยุดวิ่งและเตรียมที่จะใช้อาวุธต่อสู้