หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3822

จิตของเฉินผิงปั่นป่วน และร่างเงาหลายร่างก็รีบวิ่งเข้าไปในอาคมนั้นทันที

หลังจากนั้นเขาก็ตวัดกระบี่พิฆาตมังกร พลังกระบี่ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า สกัดกั้นฝูงสัตว์อสูรคลั่ง

เช่นเดียวกับที่เฉินผิงคาดการไว้ ร่างเงาของเขาไม่ได้ถูกสะกดพลังเมื่ออยู่ภายในวงแหวนอาคม

โอวหยางเจิ้นฮว๋าและคนอื่นๆ ผงะเมื่อเห็นเฉินผิงหลายคนปรากฏตัว แต่ละคนเปล่งรัศมีอันน่าหวาดหวั่นพรั่นพรึง

อย่างไรก็ตาม ตอนนั้นพวกเขาไม่มีเวลาให้ตกใจ สิ่งที่พวกเขาทำได้คือวิ่งหนีเอาชีวิตรอด

เมื่อเฉินผิงขวางพวกมันไว้ ผู้บำเพ็ญเพียรที่เหลือก็สามารถวิ่งออกจากวงแหวนอาคมได้อย่างปลอดภัย

เมื่อพลังวิญญาณของพวกเขากลับมา ทุกคนก็หอบหายใจเฮือกใหญ่

ในขณะนั้น ร่างเงาหลายตัวของเฉินผิงกำลังถูกถาโถมด้วยฝูงสัตว์อสูร

เฉินผิงไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด เขาออมพลังไว้เพื่อใช้กับวงแหวนอาคม

พอยกมือขึ้น เฉินผิงก็เริ่มใช้วงแหวนอาคมจำนวนมาก เจตจำนงสังหารพวยพุ่งจากวงแหวนอาคม พร้อมที่จะทำลายล้างทุกสิ่งที่กล้าเข้ามา

เฉินผิงถือกระบี่พิฆาตมังกรไว้ขณะที่ร่างเกราะทองคำปกคลุมทั่วตัวเขา

มังกรสีทองขนาดมหึมาคำรามพร้อมลอยรอบเฉินผิง

กำแพงไฟผุดขึ้นจากพื้นดิน ขวางทางฝูงสัตว์อสูรที่โถมเข้ามา!

ปิงลู่และธิดาเทพต่างถือดาบน้ำแข็งไว้ในมือ พลังของพวกเธอบรรจบกันเป็นหนึ่งเดียว

นี่คงจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือด!

คลื่นสัตว์อสูรกำลังใกล้เข้ามา ได้กลิ่นคาวเลือดจากสัตว์อสูรเหล่านั้นอย่างชัดเจน

สัตว์อสูรเหล่านี้คำรามอย่างไม่เกรงกลัว ไร้ความกริ่งเกรงราวกับว่าพวกมันบ้าไปแล้ว

ดังคำกล่าวที่ว่า “มนุษย์ทำได้ทุกอย่างเพื่อเป้าหมาย”

สัตว์อสูรเหล่านี้เอาชีวิตเข้าแลกเพื่อศิลาขั้วโลก

หลังจากที่ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนฟื้นตัว พวกเขาก็ออกเดินทางโดยไม่หันกลับมามอง ไม่คิดจะขอบคุณเฉินผิงเลย

อย่างไรก็ตาม ผู้บำเพ็ญเพียรบางคนเรียกอาวุธของพวกเขาออกมา เตรียมพร้อมที่จะร่วมสู้กับฝูงสัตว์อสูร

ฝูงสัตว์อสูรถาโถมราวกับกระแสน้ำ ทะลวงผ่านกำแพงไฟแถวแรกๆ อย่างรวดเร็วด้วยพลังอันท่วมท้น

จุติดาวฤกษ์ในตัวเฉินผิงหรี่ลงอย่างเห็นได้ชัด

กำแพงไฟเมื่อครู่สูบพลังจุติเพลิงของเฉินผิงจนเกือบหมด

ทันใดนั้นแสงจ้าก็สว่างขึ้น และวงแหวนกับดักสังหารที่เฉินผิงวางไว้ก็ทำงาน สัตว์อสูรที่พุ่งเข้ามาถูกฆ่าตายจนหมด

อย่างไรก็ตาม พวกมันมีมากเกินไป แม้จะวางวงแหวนกับดักสังหารเอาไว้ แต่สัตว์อสูรที่ไร้ซึ่งความกลัวเหล่านั้นก็ยังวิ่งเข้ามาอย่างไม่ลดละ

ในขณะเดียวกัน พลังของสัตว์อสูรก็กลับคืนมาอีกครั้ง แต่ละตัวพ่นหมอกสีขาวออกมา ไอหนาวเย็นก่อตัวเป็นกำแพงหมอกพร้อมลอยไปทางเฉินผิงและธิดาเทพ

ภายใต้หมอกอันหนาวเหน็บ วงแหวนกับดักสังหารของเฉินผิงถูกทะลวงอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ฟาดฟันกระบี่พิฆาตมังกรของเขาสุดแรง มังกรทองคำรามพ่นไฟออกมาจากปากของมัน

สัตว์อสูรแต่ละตัวถูกเปลวไฟกลืนกิน ในขณะเดียวกันเมื่อไฟสัมผัสกับหมอกอันเย็นยะเยือก มันก็กลายเป็นเม็ดฝนจำนวนมากตกลงมาจากท้องฟ้า

ขณะที่เฉินผิงเหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรเขาก็โบกมือไปด้วย เมฆฝนเริ่มรวมตัวกันบนท้องฟ้า ทำให้เกิดเสียงฟ้าร้องดังสนั่น