จิตของเฉินผิงปั่นป่วน และร่างเงาหลายร่างก็รีบวิ่งเข้าไปในอาคมนั้นทันที
หลังจากนั้นเขาก็ตวัดกระบี่พิฆาตมังกร พลังกระบี่ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า สกัดกั้นฝูงสัตว์อสูรคลั่ง
เช่นเดียวกับที่เฉินผิงคาดการไว้ ร่างเงาของเขาไม่ได้ถูกสะกดพลังเมื่ออยู่ภายในวงแหวนอาคม
โอวหยางเจิ้นฮว๋าและคนอื่นๆ ผงะเมื่อเห็นเฉินผิงหลายคนปรากฏตัว แต่ละคนเปล่งรัศมีอันน่าหวาดหวั่นพรั่นพรึง
อย่างไรก็ตาม ตอนนั้นพวกเขาไม่มีเวลาให้ตกใจ สิ่งที่พวกเขาทำได้คือวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
เมื่อเฉินผิงขวางพวกมันไว้ ผู้บำเพ็ญเพียรที่เหลือก็สามารถวิ่งออกจากวงแหวนอาคมได้อย่างปลอดภัย
เมื่อพลังวิญญาณของพวกเขากลับมา ทุกคนก็หอบหายใจเฮือกใหญ่
ในขณะนั้น ร่างเงาหลายตัวของเฉินผิงกำลังถูกถาโถมด้วยฝูงสัตว์อสูร
เฉินผิงไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด เขาออมพลังไว้เพื่อใช้กับวงแหวนอาคม
พอยกมือขึ้น เฉินผิงก็เริ่มใช้วงแหวนอาคมจำนวนมาก เจตจำนงสังหารพวยพุ่งจากวงแหวนอาคม พร้อมที่จะทำลายล้างทุกสิ่งที่กล้าเข้ามา
เฉินผิงถือกระบี่พิฆาตมังกรไว้ขณะที่ร่างเกราะทองคำปกคลุมทั่วตัวเขา
มังกรสีทองขนาดมหึมาคำรามพร้อมลอยรอบเฉินผิง
กำแพงไฟผุดขึ้นจากพื้นดิน ขวางทางฝูงสัตว์อสูรที่โถมเข้ามา!
ปิงลู่และธิดาเทพต่างถือดาบน้ำแข็งไว้ในมือ พลังของพวกเธอบรรจบกันเป็นหนึ่งเดียว
นี่คงจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือด!
คลื่นสัตว์อสูรกำลังใกล้เข้ามา ได้กลิ่นคาวเลือดจากสัตว์อสูรเหล่านั้นอย่างชัดเจน
สัตว์อสูรเหล่านี้คำรามอย่างไม่เกรงกลัว ไร้ความกริ่งเกรงราวกับว่าพวกมันบ้าไปแล้ว
ดังคำกล่าวที่ว่า “มนุษย์ทำได้ทุกอย่างเพื่อเป้าหมาย”
สัตว์อสูรเหล่านี้เอาชีวิตเข้าแลกเพื่อศิลาขั้วโลก
หลังจากที่ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนฟื้นตัว พวกเขาก็ออกเดินทางโดยไม่หันกลับมามอง ไม่คิดจะขอบคุณเฉินผิงเลย
อย่างไรก็ตาม ผู้บำเพ็ญเพียรบางคนเรียกอาวุธของพวกเขาออกมา เตรียมพร้อมที่จะร่วมสู้กับฝูงสัตว์อสูร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...