หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3823

“ฝ่ามืออัสนี!”

ฝ่ามือขนาดใหญ่ค่อยๆ ก่อตัว เกิดเสียงฟ้าลั่นขณะที่มันร่วงลงมาดังสนั่น

สายฟ้าฟาดใส่สัตว์อสูร ทำให้พวกมันกลายเป็นเถ้าถ่านทันที

ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนตกตะลึงเมื่อเห็นฝ่ามืออัสนีของเฉินผิง

ตอนนี้พลังวิญญาณของพวกเขากลับคืนมาแล้ว พวกเขาจึงสามารถตรวจสอบระดับพลังของเฉินผิงได้

เขาเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับสาม แต่พลังที่แสดงออกมานั้นช่างน่าอัศจรรย์

ปิงลู่และสหายของเธอก็ต่อสู้กับสัตว์อสูรอย่างดุเดือดเช่นกัน

พวกเธอเผชิญหน้ากับฝูงสัตว์อสูรที่แนวหน้าซึ่งพุ่งเข้าใส่อย่างไม่เกรงกลัว การโจมตีอย่างไม่หยุดยั้งทำให้ปิงลู่และธิดาเทพรับมืออย่างยากลำบาก

เมื่อเฉินผิงเห็นอย่างนั้น จุติดาราของเขาก็ส่องแสง เขาใช้จุติลวงตาสร้างวงแหวนลวงตาตรงหน้าปิงลู่และคนอื่นๆ

แม้ว่าวงแหวนลวงตาจะไม่มีพลังทำลายล้างมากนัก แต่ก็สามารถชะลอความเร็วของสัตว์อสูรได้

เมื่อเหล่าสัตว์อสูรพุ่งเข้าไปในวงแหวนลวงตา พวกมันทุกตัวก็เคลื่อนไหวได้ช้าลง ราวกับแมลงวันบินสะเปะสะปะ

ซึ่งช่วยให้ปิงลู่และธิดาเทพได้พักหายใจชั่วคราว

โอวหยางเจิ้นฮว๋าพร้อมด้วยพวกตระกูลโอวหยางและผู้บำเพ็ญเพียรที่เหลือหยุดยั้งการโจมตีของสัตว์อสูรอย่างกล้าหาญ

โอวหยางเจิ้นฮว๋าซึ่งครอบครองพลังของผู้ทุกข์ยากระดับที่เก้าขยับฝ่ามือร่ายรำ มีเงาจำนวนมากลอยออกมาจากใต้เสื้อคลุมของเขา

จากนั้นเงามืดก็ก่อตัวเป็นรูปร่างคล้ายหุ่นเชิดและเข้าโจมตีสัตว์อสูร

แม้สัตว์อสูรจะถาโถมก็ไม่มีใครถอย

พื้นดินเต็มไปด้วยร่างของสัตว์อสูรจำนวนนับไม่ถ้วน เลือดไหลออกมาราวกับแม่น้ำ ย้อมหิมะสีขาวบริสุทธิ์ให้เป็นสีแดงเข้ม

กลิ่นเลือดคละคลุ้งรุนแรงจนแม้แต่คนที่คุ้นเคยกับการฆ่าฟันก็ยังทนแทบไม่ไหว

อย่างไรก็ตาม การได้เห็นแก่นอสูรที่กระจัดกระจายไปทั่วพื้นนั้นมากพอที่จะปลุกความโลภขึ้นมา

ในบรรดาสัตว์อสูรที่ล้มตายมีร่างจำนวนหนึ่งระเบิดออก ทำให้แก่นอสูรกระจัดกระจายทั่วพื้น

เป็นที่น่าสังเกตว่าสัตว์อสูรทุกตัวมีแก่นอสูรอยู่ในร่างกาย

เนื่องจากมีสัตว์อสูรล้มตายจำนวนมาก แก่นอสูรที่สกัดออกมาในภายหลังจึงเป็นทรัพยากรที่สำคัญเช่นกัน

หลายคนต่อสู้จนถึงที่สุดและปฏิเสธที่จะถอย ซึ่งอาจเป็นเพราะเหตุผลดังกล่าว

แม้จะมีความมุ่งมั่น แต่ร่างกายก็มาถึงขีดจำกัดแล้ว หากใช้พลังวิญญาณไม่ได้ ความพยายามของพวกเขาคงเสียเปล่า

“ถอยกลับ ทุกคนถอย…”

ขณะลอยอยู่กลางอากาศ เฉินผิงก็เห็นว่าปิงลู่และคนอื่นๆ ถึงขีดจำกัดแล้ว

หากยังสู้ต่อไป พวกเขาจะต้องตายภายใต้กีบเท้าสัตว์อสูรเหล่านั้นไม่ช้าก็เร็ว

เฉินผิงประเมินความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรเหล่านี้ต่ำไป

ปิงลู่และคนอื่นๆ มองหน้ากัน จากนั้นก็เริ่มถอยกลับอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม สัตว์อสูรเหล่านั้นไล่ตามอย่างไม่ลดละ บีบให้ปิงลู่และพรรคพวกของเธอต้องต่อสู้ในขณะล่าถอย

โอวหยางเจิ้นฮว๋าก็เผยท่าทีสิ้นหวังเช่นกัน เขาโบกมือพร้อมสั่งว่า “ถอยขึ้นไปบนยอดเขาเดี๋ยวนี้!”

โอวหยางเจิ้นฮว๋ารู้ว่าหากพวกเขาฝืนต่อไปคงตายกันหมด

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่น ๆ ก็เริ่มล่าถอยไปทีละคน ส่วนแก่นอสูรที่อยู่บนพื้น พวกเขาได้แต่หวังว่าจะมีโอกาสกลับมาเก็บ

ผลึกมังกรบนอกของเฉินผิงสั่นไหวอย่างรุนแรง ขณะที่พลังทุกชนิดไหลเวียนปั่นป่วน