เฉินผิงถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก สายตาของเขาจับจ้องไปยังอสูรกลืนสวรรค์ด้วยความยินดีเกินบรรยาย ตัวแค่นี้ยังร้ายกาจขนาดนี้ ถ้าโตขึ้นใครจะรู้ว่ามันจะทรงพลังแค่ไหน? แต่มันก็กินมากเกินไป! มันกลืนกินทุกอย่างแต่ก็ไม่เห็นว่าน้ำหนักจะเพิ่มขึ้นเลย
“เจ้าหนู อย่าได้คิดจะแย่งอสูรกลืนสวรรค์ของข้า เมื่อได้ร่างกายกลับมาข้าที่จะขี่มันไปที่อาณาจักรแดนสรวง” จ้าวมารสีชาดที่ล่วงรู้ความคิดของเฉินผิงรีบพูดขึ้น
“ผมเป็นคนพบอสูรกลืนสวรรค์ตัวนี้ อสูรกลืนสวรรค์ของคุณตายไปนานแล้ว” เฉินผิงไม่เชื่อว่าอสูรกลืนสวรรค์ตัวนี้จะเป็นของจ้าวมารสีชาด
จ้าวมารสีชาดพูดไม่ออกชั่วขณะ อย่างไรก็ตาม เขาตระหนักได้ว่าเฉินผิงเป็นคนพบอสูรกลืนสวรรค์ ตัวน้อยจริงๆ
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเริ่มเจรจากับเฉินผิง “เจ้าหนู เรามาตกลงกัน จนกว่าข้าจะได้ร่างกายกลับมา เจ้าสามารถใช้มันได้ในขณะอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ เมื่อข้าได้ร่างกายคืนมาแล้ว เจ้าจะต้องคืนมันให้ข้า กว่าจะได้ขึ้นเป็นเซียนเจ้าคงสิ้นเนื้อประดาตัวพอดี เจ้าเลี้ยงมันไม่ไหวหรอก”
ถ้าคนอื่นรู้ว่าจ้าวมารกำลังเจรจากับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสามคงไม่เชื่อตาตัวเอง
“ตกลงตามนั้น” เฉินผิงพยักหน้าเห็นด้วย
ดูเหมือนว่าเฉินผิงจะเลี้ยงอสูรกลืนสวรรค์ไม่ไหวจริงๆ
เมื่อมองดูซากศพของสัตว์อสูรที่กระจัดกระจายไปทั่วพื้น เฉินผิงก็รู้สึกตื่นเต้น เพราะทุกร่างล้วนมีแก่นอสูร
แก่นอสูรที่มากขนาดนี้เฉินผิงคงเอาไปใช้ได้พักใหญ่
เฉินผิงก้มลงไปเก็บแก่นอสูรโดยไม่สนใจอสูรกลืนสวรรค์
เขาเริ่มใช้กระบี่พิฆาตมังกรผ่าร่างของสัตว์อสูรและดึงแก่นอสูรออกมา
ทันใดนั้นอสูรกลืนสวรรค์ตัวน้อยก็ส่งเสียงคำราม แล้วอ้าปากอันใหญ่โตของมันทันที
ทันใดนั้น ทั่วท้องฟ้าก็เปลี่ยนสีไป ปากที่อ้ากว้างของอสูรกลืนสวรรค์ราวกับหลุมดำซึ่งเปี่ยมด้วยแรงดึงดูดทรงพลัง
ก่อนที่เฉินผิงจะทันได้โต้ตอบ ร่างของสัตว์อสูรและแก่นอสูรก็ถูกอสูรกลืนสวรรค์กลืนกินอย่างฉับพลัน
เพียงชั่วพริบตา สิ่งที่เหลืออยู่บนพื้นมีเพียงคราบเลือดสีแดงสด ไม่มีร่างของสัตว์อสูรพร้อมกับแก่นอสูรอยู่เลย
เฉินผิงตาค้าง
อสูรกลืนสวรรค์เรอออกมาอย่างพอใจแล้วกลับไปนอนในแหวนเก็บของ
เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา “บัดซบ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...