หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3826

เมื่อได้เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเฉินผิง โอวหยางเจิ้นฮว๋าแม้จะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเก้าและเป็นหัวหน้าตระกูลโอวหยางยังไม่คิดจะเทียบชั้นกับเขา

“เรื่องเล็กน้อย!” เฉินผิงเพียงยักไหล่พร้อมยิ้มอย่างไม่ทุกข์ร้อน

ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่เขาก็เกือบเอาตัวไม่รอด

“พ่อหนุ่ม ว่าแต่ทำไมจู่ๆ สัตว์อสูรถึงถอยกลับไป? แล้วร่างของพวกมันหายไปไหนหมด?” โอวหยางเจิ้นฮว๋าเอ่ยคำถาม

ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นเงี่ยหูฟัง อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ฝ่ายปิงลู่ต่างก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฉินผิงท่ามกลางหมอกอันหนาวเหน็บ

“ผมเองก็ไม่แน่ใจ แต่จู่ๆ ฝูงสัตว์อสูรก็ถอยกลับไปพร้อมกับเสียงคำราม และพวกมันเอาร่างของตัวอื่นกลับไปด้วย” เฉินผิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโกหก เพราะเขาไม่มีทางพูดถึงอสูรกลืนสวรรค์

ถึงจะบอกพวกเขาไปแต่ก็อาจไม่มีใครเชื่อ

พวกเขาไม่เคยเห็นเทพอสูรที่สามารถกลืนกินซากสัตว์อสูรได้มากมายขนาดนี้ในคราวเดียว จึงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะเชื่อ

ถ้าอย่างนั้น คำโกหกของเฉินผิงอาจฟังดูเข้าท่ากว่า

เมื่อได้ยินเช่นนั้น โอวหยางเจิ้นฮว๋าก็พยักหน้าและกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าเสียงคำรามนั้นจะมาจากพญาสัตว์อสูรจริงๆ อย่างไรก็ตาม สาเหตุที่ทำให้สัตว์อสูรถอยกลับไปและแม้กระทั่งเอาร่างของพวกเดียวกันกลับไปด้วยยังไม่แน่ชัด ดูท่าพญาอสูรคงฉลาดขึ้น”

ทุกคนเชื่อคำพูดของเฉินผิง ท้ายที่สุดแล้วคงมีแต่คำอธิบายนี้ที่ฟังดูสมเหตุผล

ไม่อย่างนั้นซากสัตว์อสูรจำนวนนับไม่ถ้วนจะหายไปในคราวเดียวได้อย่างไร?

แม้ทุกคนจะรู้สึกเสียดาย แต่พวกเขาก็ไม่อาจทำอะไรได้ในเมื่อแก่นอสูรจำนวนมากหายไปเฉยๆ