เมื่อได้เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเฉินผิง โอวหยางเจิ้นฮว๋าแม้จะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเก้าและเป็นหัวหน้าตระกูลโอวหยางยังไม่คิดจะเทียบชั้นกับเขา
“เรื่องเล็กน้อย!” เฉินผิงเพียงยักไหล่พร้อมยิ้มอย่างไม่ทุกข์ร้อน
ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่เขาก็เกือบเอาตัวไม่รอด
“พ่อหนุ่ม ว่าแต่ทำไมจู่ๆ สัตว์อสูรถึงถอยกลับไป? แล้วร่างของพวกมันหายไปไหนหมด?” โอวหยางเจิ้นฮว๋าเอ่ยคำถาม
ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นเงี่ยหูฟัง อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ฝ่ายปิงลู่ต่างก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฉินผิงท่ามกลางหมอกอันหนาวเหน็บ
“ผมเองก็ไม่แน่ใจ แต่จู่ๆ ฝูงสัตว์อสูรก็ถอยกลับไปพร้อมกับเสียงคำราม และพวกมันเอาร่างของตัวอื่นกลับไปด้วย” เฉินผิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโกหก เพราะเขาไม่มีทางพูดถึงอสูรกลืนสวรรค์
ถึงจะบอกพวกเขาไปแต่ก็อาจไม่มีใครเชื่อ
พวกเขาไม่เคยเห็นเทพอสูรที่สามารถกลืนกินซากสัตว์อสูรได้มากมายขนาดนี้ในคราวเดียว จึงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะเชื่อ
ถ้าอย่างนั้น คำโกหกของเฉินผิงอาจฟังดูเข้าท่ากว่า
เมื่อได้ยินเช่นนั้น โอวหยางเจิ้นฮว๋าก็พยักหน้าและกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าเสียงคำรามนั้นจะมาจากพญาสัตว์อสูรจริงๆ อย่างไรก็ตาม สาเหตุที่ทำให้สัตว์อสูรถอยกลับไปและแม้กระทั่งเอาร่างของพวกเดียวกันกลับไปด้วยยังไม่แน่ชัด ดูท่าพญาอสูรคงฉลาดขึ้น”
ทุกคนเชื่อคำพูดของเฉินผิง ท้ายที่สุดแล้วคงมีแต่คำอธิบายนี้ที่ฟังดูสมเหตุผล
ไม่อย่างนั้นซากสัตว์อสูรจำนวนนับไม่ถ้วนจะหายไปในคราวเดียวได้อย่างไร?
แม้ทุกคนจะรู้สึกเสียดาย แต่พวกเขาก็ไม่อาจทำอะไรได้ในเมื่อแก่นอสูรจำนวนมากหายไปเฉยๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...