หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3828

“ไปกันเถอะ ไม่รู้ว่าตระกูลมู่ค้นพบเหมืองศิลาขั้วโลกแล้วหรือยัง” หลังจากฟื้นพลังแล้ว เฉินผิง พร้อมด้วยปิงลู่และคนอื่น ๆ ก็เริ่มเดินขึ้นไปบนภูเขา

ตลอดการเดินทาง พวกเขาเห็นศิลาขั้วโลกกระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้น ซึ่งไม่มีใครหยิบไปเลย

ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นไม่รู้จักศิลาขั้วโลก และสำหรับพวกเขาศิลาขั้วโลกไม่ใช่ของมีค่าอะไร

ในขณะที่ฝ่ายปิงลู่ตามเก็บอย่างขะมักเขม้น แต่กลับทำให้เดินทางได้ช้าลง

“ตอนนี้ยังไม่ต้องเก็บ พบเหมืองศิลาขั้วโลกเมื่อไหร่เราจะเก็บได้มากเท่าที่ต้องการ” เฉินผิงไม่ต้องการให้พวกปิงลู่เก็บศิลาขั้วโลกเพราะมันจะทำให้ช้าเกินไป

เมื่อพวกเขาพบเหมืองศิลาขั้วโลก พวกปิงลู่จะเก็บศิลาขั้วโลกมากเท่าไหร่ก็ได้ตามใจอยาก

ทันใดนั้น เสียงของจ้าวมารชาดก็ดังก้องในหัวของเฉินผิง “อย่าเพิ่งไปต่อ!”

เฉินผิงหยุดชั่วคราวและถามด้วยความสับสน “ทำไม?”

ดูเหมือนจ้าวมารสีชาดจะนึกถึงความทรงจำอันเจ็บปวดขณะที่เขาเริ่มพูดช้าๆ “ข้าคิดว่าน่าจะมีถ้ำอยู่ใกล้ไหล่เขานี้ มันนำไปสู่มิติโกลาหล จำได้ว่ามีสำนักหนึ่งในมิติโกลาหล”

“ถ้ำที่พาไปสู่มิติโกลาหล?” เฉินผิงชะงัก

แท้จริงแล้วครึ่งหนึ่งของภูเขาถูกห่อหุ้มไว้ด้วยมิติโกลาหล

เฉินผิงและพรรคพวกขึ้นมาบนภูเขาจากอีกด้านหนึ่ง พวกเขาจึงไม่ได้รับผลกระทบจากมิติโกลาหล

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่เชื่อว่าจะมีสำนักอยู่ในมิติโกลาหล เพราะพายุแห่งมิติเวลาจะทำลายทุกสิ่ง ทำให้เป็นไปไม่ได้ที่จะมีสิ่งใดอยู่ภายใน

อย่างไรก็ตาม ใช่ว่าเขาจะละเลยคำพูดของจ้าวมารสีชาดได้

ท้ายที่สุดแล้ว จ้าวมารสีชาดมาเยือนที่แห่งนี้เมื่อหลายพันปีก่อน รอยแยกใหญ่เกิดจากการโจมตีด้วยดาบของเขา

“ถ้ำนั้นอยู่ที่ไหน?” เฉินผิงอยากรู้ตำแหน่งที่แน่นอนของถ้ำ

“ข้าจะไปรู้ได้ยังไง? จำได้มากขนาดนี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว” หลังจากพูดจบจ้าวมารสีชาดก็เงียบไป

ในขณะนั้น เฉินผิงไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี