หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3829

เมื่อเฉินผิงและธิดาเทพมาถึง พวกเขาก็พบว่าโอวหยางเจิ้นฮว๋าและคนอื่นๆ ก็อยู่ที่นั่นด้วย

วงแสงนั้นส่องสว่างใส่ทุกคน

เฉินผิงจึงได้รู้ว่าที่จริงแล้วแสงนั้นเล็ดลอดออกมาจากถ้ำมืด

เมื่อเห็นทางเข้าถ้ำ เฉินผิงก็รู้สึกหัวใจเต้นรัว

เขาไม่แน่ใจว่านั่นคือถ้ำที่จ้าวมารสีชาดพูดถึงหรือไม่

ในเวลานั้นทุกคนรวมตัวกันอยู่บริเวณทางเข้าถ้ำ แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปเลยสักคน ใครกันล่ะที่กล้าพอจะสำรวจถ้ำที่ไม่มีใครรู้จักเช่นนี้ ในเมื่อคนที่ก้าวเข้าไปก่อนจะเสี่ยงมากที่สุด

ทุกคนมาตามหาสมบัติ แต่ไม่มีใครยอมเสี่ยงเดินนำหน้า

“จ้าวมาร นี่คือถ้ำที่คุณพูดถึงใช่ไหม? มีอันตรายอยู่ข้างในหรือเปล่า?” เฉินผิงถามจ้าวมารสีชาด

ตอนนั้นเฉินผิงไม่กล้าบุ่มบ่ามเข้าไป

จ้าวมารสีชาดส่ายหัวแล้วพูด “ข้าจะไปรู้ได้ยังไง? ก็บอกไปแล้วว่าข้าจำได้ไม่มาก ส่วนที่เหลือข้านึกไม่ออก”

“ในเมื่อคุณจำไม่ได้งั้นผมจะลองเสี่ยงเข้าไป ถ้าผมเจอกับอันตรายและเป็นอะไรไป คุณก็จะตายเช่นกัน” เฉินผิงกล่าว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวมารสีชาดก็รีบตอบ “อย่ามากดดันข้า ขอข้าคิดดูก่อน ข้าอาจจะจำรายละเอียดเพิ่มเติมได้”

จ้าวมารสีชาดขมวดคิ้วพร้อมครุ่นคิด

เห็นได้ชัดว่าเขาพยายามเต็มที่แล้ว

ครู่ต่อมา จ้าวมารสีชาดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ไม่มีอันตรายในถ้ำ แต่จะมีอันตรายภายใน สำนักเซียนอู๋จี๋หรือไม่นั้นข้าบอกไม่ได้”

เฉินผิงรีบถาม “สำนักเซียนอู๋จี๋? นี่คุณจะบอกว่าภายในมิติโกลาหลมีสำนักอยู่จริงเหรอ? และชื่อของมันคือสำนักเซียนอู๋จี๋?

“ใช่ สำนักเซียนอู๋จี๋ เป็นสำนักใหญ่ในอาณาจักรแดนสรวง ข้าไม่แน่ใจว่าพวกเขามาอยู่ในมิติโกลาหลได้ยังไง มีโอกาสที่อาณาจักรนิรันดร์จะถูกสร้างขึ้นโดยสำนักเซียนอู๋จี๋” จ้าวมารสีชาด กล่าวช้าๆ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็ประหลาดใจ สำนักที่สามารถสร้างโลกอย่างอาณาจักรนิรันดร์ได้จะยิ่งใหญ่และทรงพลังขนาดไหนกัน? การที่ผู้บำเพ็ญเพียรเพียงคนเดียวสามารถสร้างอาณาจักรลับได้ก็นับว่าน่าประทับใจแล้ว แต่นี่มันโลกทั้งใบ!

เฉินผิงรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้พบกับสำนักเซียนอู๋จี๋

เมื่อโอวหยางเจิ้นฮว๋าและพรรคพวกเข้าไป ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ก็ไม่ลังเลอีกและเดินตามพวกเขา

ภายในถ้ำที่มืดสนิท เฉินผิงจุดไฟขึ้นในมือ ทำให้บริเวณโดยรอบสว่างไสว

เฉินผิงไม่รู้ว่าเขาเดินมานานแค่ไหนแล้ว ไม่มีอันตรายอยู่เลย มันดูเหมือนถ้ำทั่วไป

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเดินลึกเข้าไปในถ้ำ ก็มีแสงริบหรี่จางๆ ปรากฏขึ้นมาอย่างน่าประหลาด

ดูเหมือนจะมีทางออกอยู่ไม่ไกล

เฉินผิงเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น และในที่สุดเมื่อไปถึงทางออกถ้ำ เขาก็ประหลาดใจอย่างยิ่ง

ตรงหน้าเขามีพื้นที่อันกว้างใหญ่ เต็มไปด้วยสิ่งก่อสร้างสูงตระหง่านนับไม่ถ้วน

อย่างไรก็ตาม มีหลายแห่งที่พังทลายลงมาและอยู่ในสภาพทรุดโทรม

ที่ด้านหน้ามีประตูใหญ่ที่พังลงบางส่วน มีเสาสีขาวล้วนเพียงไม่กี่ต้นที่ยังเหลืออยู่