เมื่อพิจารณาจากขนาดของสถานที่นี้จะเห็นว่ามันกว้างพอๆ กับสำนักขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้มันเหลือเพียงซากปรักหักพัง
มีรัศมีกระจายอยู่รอบๆ กลางอากาศ ปกคลุมไปทั่วสำนัก
ด้านนอกรัศมีคือมิติโกลาหล ซึ่งมีรอยแยกมิติเวลาปรากฏขึ้นและหายไปเป็นระยะ
เมื่อสังเกตทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เฉินผิงก็ได้เห็นความยิ่งใหญ่ในอดีตของสำนักเซียนอู๋จี๋ในอาณาจักรแดนสรวง แต่บัดนี้ตกอยู่ในภาวะเสื่อมโทรมและรกร้าง ทั้งสำนักหายไปไม่มีเหลือ
ไม่มีสิ่งใดคงอยู่ตลอดไปแม้แต่สำนักที่โด่งดังที่สุด ภายใต้กระแสเของวลาที่ไม่หยุดเดินก็ต้องเผชิญกับความเสื่อมถอยอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่ในขณะเดียวกันสำนักใหม่ๆ ก็มีชื่อเสียงขึ้นมา นี่เป็นวัฏจักรตามวิวัฒนาการของแต่ละยุค และไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้
แต่สำนักขนาดใหญ่เช่นนี้ถูกทำลายได้ยังไง? ทำไมสำนักเซียนอู๋จี๋ถึงมาอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์? อาณาจักรนิรันดร์ถูกสร้างขึ้นโดยสำนักเซียนอู๋จี๋จริงหรือ?
ทั้งหมดนี้หาคำตอบไม่ได้ เฉินผิงอยากถามจ้าวมารสีชาด แต่เขาคิดว่าจ้าวมารสีชาดยังไม่หายจากอาการความจำเสื่อมและไม่สามารถนึกอะไรออกเลย
ดูเหมือนว่าคงมีแต่ต้องเข้าไปข้างในและค่อยๆ สำรวจ
เฉินผิงรู้ว่าวิธีเดียวที่จะหาคำตอบสำหรับคำถามทั้งหมดได้คือการตรวจสอบด้วยตัวเอง
“ว้าว... มีสำนักใหญ่โตซ่อนอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอ?”
ปิงลู่และสหายของเธอตามมาทัน และเมื่อได้เห็นสำนักเซียนอู๋จี๋ พวกเธอก็ประหลาดใจอย่างยิ่งกับภาพที่อยู่ตรงหน้า
โดยเฉพาะอย่างยิ่งนอกเหนือจากวงแสงนั้น รอยแยกแห่งมิติเวลาที่วุ่นวายสับสนนั้นช่างเป็นภาพที่ชวนตะลึง
ในขณะนั้น สำนักเซียนอู๋จี๋ดูราวกับว่าถูกกักอยู่ใต้โดมแก้วที่มองไม่เห็น
หลานอิ๋งอิ๋งหายใจเฮือกก่อนจะถามว่า “ทะ-ที่นี้มันอะไรกัน? หรือว่าที่แดนขั้วโลกจะมีสุสานอมตะอยู่จริงๆ”
ในตอนแรกนี่เป็นเพียงข่าวลือที่ตำหนักก่วงหานกุขึ้น แต่เมื่อได้เห็นสำนักที่ทรุดโทรมตรงหน้า พวกเขาก็รู้สึกราวกับว่าข่าวลือนั้นเป็นเรื่องจริง
นี่มันยิ่งกว่าสุสานอมตะเสียอีก...
เฉินผิงจมอยู่ในห้วงความคิด
ดูจากขนาดอันใหญ่โตของสำนักในอาณาจักรแดนสรวงจำนวนศิษย์ในสำนักคงมากเกินคาดคะเนซึ่งทุกคนล้วนเป็นเซียนตอนนี้สำนักได้พังทลายลงและศิษย์ทุกคนคงตายไปแล้วนี่คงจะเป็นสถานที่ซึ่งเซียนนับร้อยนับพันล้มตาย
“คุณเฉิน คุณรู้เหรอว่าถ้ำจะพาเรามาที่นี่?” ปิงลู่ถามด้วยความสงสัย
ตอนนั้นจู่ๆ เฉินผิงก็สั่งให้พวกเธอหยุดเดินทาง พวกเธอขึ้นไปได้ครึ่งทางแล้วในตอนที่เขาสั่งให้ตามหาถ้ำ เมื่อเจอถ้ำเขาก็รีบเข้าไปข้างในทันทีโดยไม่ลังเล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...