หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3830

เมื่อพิจารณาจากขนาดของสถานที่นี้จะเห็นว่ามันกว้างพอๆ กับสำนักขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้มันเหลือเพียงซากปรักหักพัง

มีรัศมีกระจายอยู่รอบๆ กลางอากาศ ปกคลุมไปทั่วสำนัก

ด้านนอกรัศมีคือมิติโกลาหล ซึ่งมีรอยแยกมิติเวลาปรากฏขึ้นและหายไปเป็นระยะ

เมื่อสังเกตทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เฉินผิงก็ได้เห็นความยิ่งใหญ่ในอดีตของสำนักเซียนอู๋จี๋ในอาณาจักรแดนสรวง แต่บัดนี้ตกอยู่ในภาวะเสื่อมโทรมและรกร้าง ทั้งสำนักหายไปไม่มีเหลือ

ไม่มีสิ่งใดคงอยู่ตลอดไปแม้แต่สำนักที่โด่งดังที่สุด ภายใต้กระแสเของวลาที่ไม่หยุดเดินก็ต้องเผชิญกับความเสื่อมถอยอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่ในขณะเดียวกันสำนักใหม่ๆ ก็มีชื่อเสียงขึ้นมา นี่เป็นวัฏจักรตามวิวัฒนาการของแต่ละยุค และไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้

แต่สำนักขนาดใหญ่เช่นนี้ถูกทำลายได้ยังไง? ทำไมสำนักเซียนอู๋จี๋ถึงมาอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์? อาณาจักรนิรันดร์ถูกสร้างขึ้นโดยสำนักเซียนอู๋จี๋จริงหรือ?

ทั้งหมดนี้หาคำตอบไม่ได้ เฉินผิงอยากถามจ้าวมารสีชาด แต่เขาคิดว่าจ้าวมารสีชาดยังไม่หายจากอาการความจำเสื่อมและไม่สามารถนึกอะไรออกเลย

ดูเหมือนว่าคงมีแต่ต้องเข้าไปข้างในและค่อยๆ สำรวจ

เฉินผิงรู้ว่าวิธีเดียวที่จะหาคำตอบสำหรับคำถามทั้งหมดได้คือการตรวจสอบด้วยตัวเอง

“ว้าว... มีสำนักใหญ่โตซ่อนอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอ?”

ปิงลู่และสหายของเธอตามมาทัน และเมื่อได้เห็นสำนักเซียนอู๋จี๋ พวกเธอก็ประหลาดใจอย่างยิ่งกับภาพที่อยู่ตรงหน้า

โดยเฉพาะอย่างยิ่งนอกเหนือจากวงแสงนั้น รอยแยกแห่งมิติเวลาที่วุ่นวายสับสนนั้นช่างเป็นภาพที่ชวนตะลึง

ในขณะนั้น สำนักเซียนอู๋จี๋ดูราวกับว่าถูกกักอยู่ใต้โดมแก้วที่มองไม่เห็น

หลานอิ๋งอิ๋งหายใจเฮือกก่อนจะถามว่า “ทะ-ที่นี้มันอะไรกัน? หรือว่าที่แดนขั้วโลกจะมีสุสานอมตะอยู่จริงๆ”

ในตอนแรกนี่เป็นเพียงข่าวลือที่ตำหนักก่วงหานกุขึ้น แต่เมื่อได้เห็นสำนักที่ทรุดโทรมตรงหน้า พวกเขาก็รู้สึกราวกับว่าข่าวลือนั้นเป็นเรื่องจริง

นี่มันยิ่งกว่าสุสานอมตะเสียอีก...

เฉินผิงจมอยู่ในห้วงความคิด

ดูจากขนาดอันใหญ่โตของสำนักในอาณาจักรแดนสรวงจำนวนศิษย์ในสำนักคงมากเกินคาดคะเนซึ่งทุกคนล้วนเป็นเซียนตอนนี้สำนักได้พังทลายลงและศิษย์ทุกคนคงตายไปแล้วนี่คงจะเป็นสถานที่ซึ่งเซียนนับร้อยนับพันล้มตาย

“คุณเฉิน คุณรู้เหรอว่าถ้ำจะพาเรามาที่นี่?” ปิงลู่ถามด้วยความสงสัย

ตอนนั้นจู่ๆ เฉินผิงก็สั่งให้พวกเธอหยุดเดินทาง พวกเธอขึ้นไปได้ครึ่งทางแล้วในตอนที่เขาสั่งให้ตามหาถ้ำ เมื่อเจอถ้ำเขาก็รีบเข้าไปข้างในทันทีโดยไม่ลังเล

ใบหน้าของหลานอิ๋งอิ๋งก็เผยความอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน “มีสำนักที่ว่าอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ ด้วยเหรอ?”

“นี่ไม่ใช่สำนักในอาณาจักรนิรันดร์ แต่เป็นหนึ่งในสำนักจากอาณาจักรแดนสรวง” เฉินผิงตอบ

“อะไรนะ?”

ปิงลู่และคนอื่นๆ ตกใจทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น

หลานอิ๋งอิ๋งหายใจถี่ขึ้นเมื่อเธอถามว่า “คุณเฉิน สำนักจากอาณาจักรแดนสรวงจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ แปลว่าคนที่ตายที่นี่ล้วนเป็นเซียนงั้นหรือ?”

ในตอนแรกเชื่อกันว่าที่นี่คือสุสานอมตะ ซึ่งการได้พบกับศพของผู้เป็นอมตะสักคนก็เกิดขึ้นได้ยากอยู่แล้ว

หากผู้เป็นอมตะจากสำนักหนึ่งตายอยู่ที่นี่สมบัติที่ถูกทิ้งไว้ที่นี่คงมีมากมหาศาล

“น่าจะเป็นอย่างนั้น” เฉินผิงตอบอ้อมแอ้ม

เขาบอกพวกเธอตรงๆ ไม่ได้