หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3832

ซึ่งคนอย่างจ้าวมารสีชาดคงไม่สามารถทำลายล้างสำนักเซียนอู๋จี๋ได้แน่

เฉินผิงกำลังใช้ความคิดในตอนที่จ้าวมารสีชาดพูดขึ้น “เจ้าหนู จะคิดอะไรมันก็เรื่องของเจ้า แต่อย่าเอาข้าไปเปรียบเทียบจะได้ไหม จริงอยู่ที่ข้าเป็นจ้าวมาร แต่ก็ไม่ได้แปลว่าข้าจะเป็นราชา มันเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะสามารถทำลายล้างสำนักขนาดใหญ่จากอาณาจักรแดนสรวงอย่างสำนักเซียนอู๋จี๋ แต่ถึงข้าจะโค่นสำนักเซียนอู๋จี๋ไม่ได้ หากข้าได้ร่างที่แท้จริงกลับมา การถล่มสำนักในอาณาจักรนิรันดร์ก็แค่ของง่ายๆ”

เฉินผิงพูดไม่ออกไปชั่วขณะ เขาก็แค่คิดนั่นคิดนี่ แต่จ้าวมารสีชาดกลับรู้สึกขุ่นเคือง จ้าวมารคงรู้สึกเหมือนโดนหยาม!

“ใช้เนตรส่องนภาให้ผมที ผมอยากจะเห็นว่ายังมีค่ายกลอีกกี่ที่เหลืออยู่ในสำนักเซียนอู๋จี๋” เฉินผิง บอกจ้าวมารสีชาด

จากนั้นแสงสีแดงจางๆ ก็ส่องแสงบนหน้าผากของเฉินผิง ตามมาด้วยการปรากฏของบางสิ่งที่คล้ายกับตาบนหน้าผากของเขา

ต่อจากนั้น โลกตรงหน้าเฉินผิงก็กลายเป็นสีเทา และด้วยพลังของเนตรส่องนภา ค่ายกลก็เผยออกมาให้เห็น

เขามองเห็นอักขระอาคมที่ซับซ้อนและยากจะคาดเดา ซึ่งแต่ละอันก่อตัวเป็นค่ายกลที่ต่างกันไป

เมื่อเห็นค่ายกลตรงหน้าเขา เฉินผิงก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ค่ายกลเหล่านี้ซับซ้อนยิ่งกว่าที่เคยเห็นมา! ยิ่งไปกว่านั้น แค่บ้านของศิษย์คนหนึ่งในสำนักเซียนอู๋จี๋ยังมีค่ายกลที่หลากหลายขนาดนี้ล้อมรอบ!

อาคมหลายประเภทเรียงกันเป็นชั้นภายในบ้าน ทั้งอาคมป้องกัน อาคมสังหาร และอาคมรวมพลังวิญญาณ อาคมที่สลับซับซ้อนเหล่านี้วางทับซ้อนกันภายในบ้านหลังเดียว

นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินผิงได้เห็นการวางอาคมแบบนี้ โดยมีค่ายกลหลายอันวางซ้อนกันไปเรื่อยๆ

ที่สำคัญก็คือแต่ละค่ายกลนั้นมีหน้าที่แตกต่างกัน หากวางไว้ในตำแหน่งเดียวกันจะทำให้การเปิดทำงานขัดแย้งกันเอง

ท้ายที่สุดแล้ว ในจุดที่มีค่ายกลหลายอันวางไว้ เงื่อนไขการเปิดค่ายกลเหล่านั้นจะขัดแย้งกันอย่างเลี่ยงไม่ได้

ตอนไหนควรเปิดใช้อาคมป้องกันตอนไหนควรใช้อาคมสังหารและตอนไหนควรเปิดใช้อาคมรวมพลังวิญญาณ? นี่มันซับซ้อนเกินไปแล้ว! เฉินผิงจะต้องจัดเรียงค่ายกลให้ถูกตำแหน่ง ทำให้แน่ใจว่ามันวางตรงกันอย่างแม่นยำ ถ้าจัดเรียงตามนี้ค่ายกลจะทำงานตามลำดับที่เขากำหนด

แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินผิงได้เจอกับการวางค่ายกลที่ซ้อนกันชวนสับสน

“สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ ใจเย็นก่อน คุณเฉินออกหน้าเพื่อช่วยเรา พาเราเดินตามเส้นทางจนมาถึงที่นี่ เราควรจะเชื่อใจเขา รอดูกันไปก่อน ฉันคิดว่าวงแหวนอาคมนี้คงไขไม่ได้ง่ายๆ…” โอวหยางเจิ้นฮว๋าปลอบใจทุกคน

เมื่อได้ยินคำพูดของโอวหยางเจิ้นฮว๋า เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรก็เงียบลงในที่สุด

ในขณะเดียวกันที่บนยอดเขา ผู้อาวุโสมู่พบว่าเฉินผิงและกลุ่มของเขาใช้เวลานานมากกว่าที่คิดและยังคงมาไม่ถึงยอดเขา

มู่เย่าพร้อมกับคนอื่นๆ ในตระกูลมู่สำรวจทั่วยอดเขาจนละเอียด แต่ไม่พบร่องรอยของเหมืองศิลาขั้วโลกเลย

“ผู้อาวุโสมู่ เราสำรวจจนทั่วยอดเขาแล้ว ยกเว้นด้านที่ถูกมิติโกลาหลกลืนเข้าไปซึ่งยังไม่ได้สำรวจ เราควานหาทุกที่ ไม่มีร่องรอยของเหมืองศิลาขั้วโลกเลย แต่ก็มีศิลาขั้วโลกจำนวนมากกระจัดกระจายไปทั่ว และคนของผมเก็บมาได้จำนวนหนึ่ง” มู่เย่ากล่าว

“หัดมองการไกลเสียบ้าง ทำแบบนั้นจะได้ศิลาสักเท่าไหร่กัน? เราจะต้องหาเหมืองศิลาขั้วโลกให้เจอ เมื่อนั้นตระกูลมู่จึงจะมีแหล่งศิลาขั้วโลกให้ใช้ได้เรื่อยๆ ทำไมเรายังไม่เห็นเฉินผิงกับคนอื่นๆ เลย” ผู้อาวุโสมู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าเฉินผิงและธิดาเทพได้ค้นพบถ้ำนั้นแล้ว

“ผู้อาวุโสมู่ เราไม่พบเหมืองศิลาขั้วโลกบนยอดเขาเลย หรือว่าเหมืองจะอยู่ในภูเขา? เป็นไปได้ไหมที่เฉินผิงและคนอื่นๆ ไม่ได้ขึ้นมาเพราะพวกเขาพบเหมืองศิลาขั้วโลกที่ระหว่างทางขึ้นเขา?” มู่เย่ากล่าว