“เป็นไปได้สูง ลงจากภูเขากันเถอะ…” ผู้อาวุโสมู่โบกมือแล้วพาศิษย์ตระกูลมู่ลงจากภูเขา
ที่ทางเข้าถ้ำยังคงมีแสงจางๆ ส่องสว่าง อีกไม่นานตระกูลมู่ก็จะค้นพบถ้ำแห่งนี้
ในขณะนั้น เฉินผิงยังคงศึกษาและพยายามไขอาคมที่อยู่ตรงหน้าเขา
ทันใดนั้น เฉินผิงก็เคลื่อนไหวและเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นอย่างนั้น ปิงลู่และคนอื่นๆ ก็รีบก้าวเข้าไปขวางเฉินผิง “คุณเฉิน มันอันตราย อย่าเพิ่งใจร้อน”
เมื่อครู่ที่ผ่านมาหุ่นเชิดทั้งสองยังสลายไปในทันที ถ้าเฉินผิงเข้าไปคงเป็นอันตรายแน่
โอวหยางเจิ้นฮว๋าและคนอื่นๆ ก็ตกใจที่เฉินผิงทำแบบนั้น
“คุณเฉิน หากคุณพบวิธีทำลายค่ายกลก็ควรให้เราช่วย โปรดอย่าเข้าไปคนเดียว มันอันตรายเกินไป หุ่นเชิดทั้งสองของฉันเพิ่งกลายเป็นฝุ่นทันทีเมื่อครู่นี้ พวกมันถูกสร้างขึ้นจากหินออบซิเดียนที่หายากเป็นพิเศษซึ่งมีความทนทานสูง แต่ก็ยังต้านไม่ไหว คุณอย่าเสี่ยงเลย” โอวหยางเจิ้นฮว๋าแนะนำเฉินผิง
เฉินผิงเป็นแค่มนุษย์คนหนึ่งที่ไม่มีอะไรป้องกันตัว ทำแบบนั้นก็ไม่ต่างกับฆ่าตาย
ปิงลู่และคนอื่นๆ ห้ามไม่ให้เฉินผิงเข้าไปเสี่ยงชีวิต
“ไม่ต้องกังวล ที่ทำแบบนี้ก็เพราะผมมั่นใจ” เฉินผิงยิ้มน้อยๆ แล้วเดินผ่านปิงลู่และคนอื่นๆ ไป
ปิงลู่ หลานอิ๋งอิ๋ง และธิดาเทพที่เหลืออีกสองสามคนมองดูเฉินผิงอย่างเคร่งเครียด
แม้ว่าเฉินผิงจะแสดงความมั่นใจ แต่พวกเธอก็ยังคงเป็นกังวลอยู่ดี
หากมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับเฉินผิง พวกเธอก็รู้ว่าชะตากรรมของพวกตัวเองจะเป็นอย่างไร
หากไม่มีเฉินผิงคอยปกป้องเมื่ออยู่ในแดนขั้วโลก พวกเธอก็คงไม่รอดกลับไป
ยิ่งไปกว่านั้น หากพวกเธอเสียเฉินผิงไป เธอคงไม่รู้ว่าผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านี้จะทำอะไรต่อจากนั้น
ท้ายที่สุดแล้ว ชายทุกคนย่อมหลงใหลเมื่อได้เห็นหญิงสาวที่มีรูปร่างสง่าและหน้าตาสดสวย
คนเราไม่ควรจะคิดร้ายต่อผู้อื่นแต่ก็ต้องระวังไม่ให้ถูกทำร้ายเช่นกัน! ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านี้ได้เห็นพลังอันน่าเกรงขามของเฉินผิงมาแล้วเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงยอมข่มอารมณ์ปารถนาในใจไว้! ปิงลู่คิดว่าหากเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นกับเฉินผิง คนเหล่านี้คงพุ่งเป้ามาที่พวกเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...