หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3834

เฉินผิงใช้เวลาเพียงสิบห้านาทีในการไขอาคม

หลังจากทำลายค่ายกลได้แล้ว เฉินผิงก็พูดว่า “เอาล่ะ เข้ามาได้เลย...”

เมื่อเห็นอย่างนั้น ปิงลู่ และคนอื่นๆ ก็ก้าวเข้าไปในบ้านอย่างระมัดระวัง และพบว่าไม่มีค่ายกลไหนทำงานเลย!

จากนั้นพวกเขาจึงลดความระมัดระวังลง

โอวหยางเจิ้นฮว๋าและคนอื่นๆ ก็เดินตามเข้าไปในบ้านด้วย

ภายในยังคงมีสภาพสมบูรณ์ มันไม่ได้รับความเสียหายจากการต่อสู้

แม้ว่าภายในบ้านจะไม่ใหญ่มาก แต่ก็ถูกออกแบบอย่างมีประสิทธิภาพ มีทั้งห้องฝึกฝน ห้องกลั่นยาและแม้แต่ห้องสมุดขนาดเล็ก

เมื่อเดินเข้าไปก็พบกับยันต์จำนวนหนึ่งวางกระจัดกระจาย บนโต๊ะมีปากกาที่ใช้สำหรับวาดยันต์อักขระพร้อมด้วยสีชนิดต่างๆ

เฉินผิงไม่อยากจะเชื่อ ศิษย์ของสำนักเซียนอู๋จี๋ไม่เพียงแต่มีทักษะในการกลั่นยาเท่านั้น แต่ยังเชี่ยวชาญในการวาดยันต์อักขระอีกด้วย พวกเขาเป็นกลุ่มคนที่มีพรสวรรค์รอบด้านอย่างแท้จริง

ขณะมองดูแผ่นยันต์ตรงหน้าเขา เฉินผิงก็เอื้อมมือไปคว้ามันมา

ทันทีที่ถูกสัมผัส แผ่นยันต์ก็กลายเป็นขี้เถ้าทันที

พอเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ไม่กล้าจับต้องอีก แต่เมื่อมองดูแผ่นยันต์บนโต๊ะที่มีอักขระเขียนเอาไว้ ซึ่งน่าจะยังเขียนไม่เสร็จด้วยซ้ำ เห็นได้ชัดว่าผู้บำเพ็ญเพียรที่เคยอยู่ที่นี่รีบออกไป

“อ๊าก!”

ในขณะที่เฉินผิงกำลังจดจ่อกับการศึกษาอักขระที่เขียนไว้ครึ่งหนึ่ง ทันใดนั้น เสียงร้องด้วยความทรมานก็ดังขึ้น

เฉินผิงรีบวิ่งออกจากห้องสมุด

เขาเห็นผู้บำเพ็ญเพียรคนหนึ่งที่ดูเหมือนว่าฝ่ามือของเขาจะถูกบางสิ่งกัดกร่อนและมีควันสีขาวลอยออกมา

เฉินผิงชักกระบี่ออกมาอย่างฉับไวพร้อมตัดฝ่ามือของชายคนนั้นในทันที

มือที่ถูกตัดขาดกลายเป็นควันสีขาวจางๆ ทันที น่าแปลกที่มือนั้นถูกกัดกร่อนจนหายไป

โอวหยางเจิ้นฮว๋าตื่นตกใจเมื่อเขาถามผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้นว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

ผู้บำเพ็ญเพียรที่เสียฝ่ามือกล่าวว่า “ฉะ-ฉันเห็นยันต์ค่ายกลในห้อง แค่อยากจะหยิบมาดูให้ชัดๆ แล้วก็กลายเป็นแบบนี้”

หลังจากที่เพลิงปีศาจมอดลง เฉินผิงก็เอื้อมมืออไปหยิบยันต์ค่ายกลขึ้นมา

มือของเฉินผิงไม่ได้ถูกกัดกร่อน

เฉินผิงวิเคราะห์อย่างใจจดใจจ่อ เขาส่งพลังวิญญาณเข้าไปในยันต์ค่ายกล เขาต้องการทำให้ยันต์ค่ายกลของสำนักขนาดใหญ่ในอาณาจักรแดนสรวงทำงาน เพื่อดูว่ามีอาคมแบบไหนอยู่ในนั้น

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเฉินผิงจะอัดพลังวิญญาณเข้าไปมากแค่ไหน ยันต์ค่ายกลก็ไม่ตอบสนองแต่อย่างใด

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทิ้งยันต์ค่ายไว้ก่อน เขาสัญญากับตัวเองว่าจะศึกษามันอย่างละเอียดเมื่อมีเวลา นี่คือยันต์ค่ายกลจากสำนักขนาดใหญ่ในอาณาจักรแดนสรวง มันมีคุณค่าทางวิจัยสูงไม่ใช่เล่น!

เมื่อเห็นเฉินผิงเก็บยันต์ค่ายกลเอาไว้ ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนก็นึกอิจฉา แต่กลับไม่มีใครกล้าพูดออกมา

ท้ายที่สุดแล้ว หากไม่มีเฉินผิง พวกเขาคงไม่ได้เข้ามาในนี้

เฉินผิงมองไปรอบๆ โดยใช้เนตรส่องนภา เขาเห็นว่าไม่มีของชิ้นไหนที่เคลือบยาพิษเอาไว้อีก จากนั้นเขาก็กล่าวว่า “นี่คือสำนักใหญ่จากอาณาจักรแดนสรวง ดังนั้นของหลายอย่างในนี้คุ้มกับการได้เข้ามา เชิญดูและเลือกเอาได้ตามใจ!”

เฉินผิงได้ยันต์ค่ายกลมาแล้ว เขาคงไม่ปล่อยให้โอวหยางเจิ้นฮว๋าและคนอื่นๆ เดินจากไปมือเปล่า

เฉินผิงไม่ได้เห็นแก่ตัวขนาดนั้น