หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3835

“สหายเต๋าเฉิน ของพวกนี้คงไม่มีกับดักหรอกใช่ไหม?” โอวหยางเจิ้นฮว๋าถามด้วยท่าทีเป็นกังวล

“ขอผู้อาวุโสโปรดวางใจ ผมตรวจสอบดูแล้ว ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด”

ทันทีที่เฉินผิงพูดจบ ทุกคนก็เริ่มยื้อแย่งข้าวของในห้อง

พวกเขาทนรอให้ออกจากเรือนไม่ไหว

อีกด้านหนึ่ง เฉินผิงที่เดินออกมาจากเรือนแล้วพบเรือนอีกแห่งที่ได้รับการปกป้องเอาไว้เป็นอย่างดีก็เริ่มตรวจสอบดู

เมื่อตรวจสอบดูแล้ว เฉินผิงถึงได้เข้าใจว่าวงแหวนอาคมในเรือนแต่ละแห่งไม่เหมือนกัน ดูเหมือนว่าพวกมันจะถูกผู้บำเพ็ญเพียรของเรือนแต่ละแห่งวางเอาไว้

อย่างไรเสียระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานและความเข้าใจในวงแหวนอาคมของทุกคนก็แตกต่างกันไป เพราะฉะนั้นย่อมเป็นธรรมดาที่วงแหวนอาคมที่วางเอาไว้จะแตกต่างกันออกไป

แต่มีเรื่องหนึ่งที่แน่นอนคือ เรือนพวกนี้ล้วนมีวงแหวนอาคมหลายแห่งรวมอยู่ข้างในและมีการถ่ายเทลมปราณเข้าไปด้วย

สิ่งนี้หมายความว่าเมื่อเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ มาถึงเรือน พวกเขาก็จะไม่ถูกวงแหวนอาคมที่อยู่ข้างในเล่นงาน

เฉินผิงคุ้นเคยกับการทำลายวงแหวนอาคม จากนั้นก็เดินอย่างไม่รีบร้อนเข้ามาในเรือน ราวกับว่าเขากำลังเดินเข้าบ้านของตนเองอย่างไรอย่างนั้น!

ปิงลู่และคนอื่นๆ นับว่าเคยเห็นพลังของเฉินผิงมาแล้ว พวกเธอจึงตามรั้งท้ายเขาโดยไร้ซึ่งความหวาดกลัวโดยสิ้นเชิง

เมื่อเดินเข้ามาในเรือน แผนผังและการตกแต่งด้านในแทบจะเหมือนกับที่เธอเคยเห็นเมื่อก่อนหน้านี้

เพียงแต่ว่าในเรือนแห่งนี้กลับไม่มีที่ให้วาดแผ่นยันต์ อันเป็นการบ่งบอกว่าผู้บำเพ็ญเพียรผู้นี้น่าจะมิได้ฝึกวิชาเขียนยันต์มาโดยเฉพาะ

หลังจากกวาดสายตามองดูแล้ว ก็ไม่พบของล้ำค่ามากมายนัก ทำให้เฉินผิงรู้สึกค่อนข้างผิดหวังอยู่บ้าง

ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นภายในเรือนที่ได้รับการปกป้องเป็นอย่างดีพวกนี้ เช่นนั้นก็น่าจะมีที่อื่นพังถล่มลงมา

“คุณเฉิน คุณคิดว่าเจ้าสิ่งนี้คืออะไรงั้นหรือ?” ทันใดนั้นปิงลู่ก็หยิบภาพเขียนม้วนหนึ่งจากมุมห้องที่มีฝุ่นจับเขรอะออกมา

แต่เฉินผิงมันออกจะแปลกประหลาดอยู่บ้าง หากว่ากันตามหลักเหตุผลแล้ว ไม่น่าจะมีพลังวิญญาณอยู่ที่นี่แล้ว! อย่างไรเสียของพวกนี้ก็สร้างขึ้นมาด้วยน้ำมือของเหล่าทวยเทพ แม้แต่ของชิ้นเล็กๆ ก็นับว่าเป็นของล้ำค่าในอาณาจักรนิรันดร์! แล้วไร้วี่แววความผันแปรของพลังวิญญาณและธรรมดาสามัญเป็นที่สุดเช่นนั้นได้อย่างไรกัน? พูดตรงๆ ก็คือ ต่อให้เป็นปัสสาวะของเทพเซียน เมื่อมาถึงอาณาจักรนิรันดร์ก็ถือว่าเป็นน้ำทิพย์ที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณหรือพลังเซียน!

เมื่อเฉินผิงกางภาพเขียนออกมาได้ครึ่งหนึ่ง เขาก็ต้องประหลาดใจที่พบว่ามันบรรยายให้เห็นภาพเรือนพร้อมหอห้อง ภาพเขียนงดงามจนน่าเหลือเชื่อทำให้ภาพแลดูเหมือนจริงอย่างน่าประหลาด

เมื่อกางภาพเขียนออกจนสุดแล้ว ภาพเขียนของสำนักเซียนอันน่าเกรงขามก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าเฉินผิงกับคนอื่นๆ

“นะ... นี่ใช่สำนักเซียนอู๋จี๋ที่ล่มสลายไปเมื่อก่อนหน้านี้หรือเปล่า?” เฉินผิงมองภาพเขียนตรงหน้าพร้อมหัวใจที่เต็มไปด้วยความตกตะลึง

หลังจากเห็นภาพเขียน เขาก็ตระหนักได้ว่าความยิ่งใหญ่สำนักเซียนอู๋จี๋ไม่ธรรมดาจริงๆ ถึงกับแข็งแกร่งยิ่งกว่าสภาพปรักหักพังในยามนี้นับพันเท่า

แม้จะตกอยู่ในสภาพปรักหักพังเช่นนั้น เฉินผิงก็รู้สึกว่าน่าเกรงขามจนน่าเหลือเชื่อ ไม่ว่าใครก็คงนึกถึงภาพอันน่าทึ่งก่อนที่จะกลายเป็นซากปรักหักพังได้!

ลมหายใจของเฉินผิงกลับถี่กระชั้น แม้แต่ปิงลู่และคนอื่นๆ ก็ตกตะลึงสุดขีด

ภายในสำนักเซียนอู๋จี๋มีผู้คนพลุกพล่านทำให้เกิดภาพที่ค่อนข้างมีชีวิตชีวา แต่ละคนที่อธิบายไว้ในภาพข้างต้นเหมือนจริงอย่างเหลือเชื่อราวกับว่าพวกเขากลับมามีชีวิตอีกครั้ง

“สำนักเซียนอู๋จี๋เมื่อครั้งนั้นรุ่งเรืองถึงขนาดนั้นแท้ๆ ช่างน่าเสียดาย...” เฉินผิงอดมิได้ที่จะถอนหายใจออกมา สำนักที่รุ่งโรจน์เช่นนั้นกลับต้องจมอยู่ใต้กระแสธาราแห่งประวัติศาสตร์ ถ้าไม่ใช่เพราะจ้าวมารสีชาด ฉันคงหาที่นี่ไม่พบแน่ เช่นนั้นก็ไม่ทราบว่าสำนักเซียนอู๋จี๋จะถูกกลบฝังไปอีกนานสักแค่ไหน บางทีคนรุ่นหลังอาจจะไม่รู้ว่าเคยมีสำนักที่มีนามว่าสำนักเซียนอู๋จี๋เสียด้วยซ้ำไป