หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3838

แต่หลังจากการสำรวจ เขากลับไม่พบอะไรสักอย่าง แต่ความหนาวเหน็บกลับยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

เฉินผิงอับจนหนทางจนต้องหันมาใช้เนตรส่องนภาของตนเข้าช่วยอีกครั้ง สิ่งที่ทำให้เฉินผิงต้องประหลาดใจก็คือ เขาพบว่าตรงก้นหลุมยักษ์มีหมอกขาวสายหนึ่งผุดขึ้นมาจากพื้นดินไม่หยุดหย่อน

สาเหตุของอุณหภูมิเย็นเฉียบในหลุมยักษ์แห่งนี้ สืบเนื่องมาจาหมอกขาวสายนี้

เฉินผิงใช้พลังที่มีอยู่ทั้งหมดเสียงแทงกระบี่พิฆาตมังกรลงกับพื้น

ทันใดนั้นหมอกขาวก็ปะทุมากขึ้นเรื่อยๆ สิ่งสกปรกและซากปรักหักพังของอาคารลานเรือนที่ถูกทำลายโดยรอบกระจายเกลื่อนกลาด

ในยามนี้เอง ก็มีหินสีขาวน้ำนมขนาดเท่าศีรษะปรากฎขึ้นมา

“ศิลาขั้วโลกขนาดใหญ่เช่นนั้น หรือว่าหลุมลึกแห่งนี้จะเกิดจากมัน?” เฉินผิงมองศิลาขั้วโลกตรงหน้าแล้วให้รู้สึกตกตะลึงสุดขีด มิน่าเล่าปราณเย็นในหลุมลึกแห่งนี้ถึงได้รุนแรงเช่นนั้น ที่แท้ก็มีศิลาขั้วโลกก้อนใหญ่ขนาดนั้นอยู่นี่เอง!

เฉินผิงเอื้อมมือออกไปคว้าศิลาขั้วโลกเอาไว้ ด้วยหมายจะหยิบขึ้นมา

แต่ทันทีที่มือของเขาสัมผัสถูกศิลาขั้วโลก ทั่วทั้งแขนของเขาก็ถูกแช่แข็งด้วยความเร็วอันชวนตื่นตะลึง

ไม่นานหมอกขาวชั้นหนึ่งก็ปกคลุมแขนของเฉินผิงอย่างรวดเร็ว

ในยามนี้เอง เฉินผิงก็ตื่นตระหนกและพยายามที่จะหลุดพ้นให้ได้ แต่กลับพบว่าขยับแขนไม่ได้เลย

เฉินผิงรีบใช้พลังจุติเพลิง เพื่อให้ทั่วทั้งแขนโอบล้อมไปด้วยเปลวเพลิง

เมื่ออยู่ภายใต้เพลิงปีศาจ, ในที่สุดแขนของเฉินผิงก็น้ำแข็งละลายและสามารถหลุดพ้นออกมาได้

เฉินผิงมองศิลาขั้วโลกที่อยู่ตรงหน้า แล้วรู้สึกตกใจสุดขีด ศิลาก้อนนี้ช่างแปลกประหลาดจริงๆ ถึงจะมีขนาดใหญ่ แต่ปราณเย็นที่แผ่ออกมากลับรุนแรงเหลือเกิน!

ต่อให้เคยเก็บรวบรวมศิลาขั้วโลกในแดนขั้วโลกมามากมาย แต่เฉินผิงก็ยังไม่เคยพบเจอสถานการณ์เช่นนั้นมาก่อน

แม้ศิลาขั้วโลกจะเย็นจัด แต่ปกติมันก็จะไม่แช่แข็งคนเมื่อโดนแตะต้อง

“นี่...” เฉินผิงตะลึงงัน ศิลาขั้วโลกก้อนนี้เป็นวัตถุธาตุเย็น และสามารถช่วยบ่มเพาะพลังฝีมือให้แก่ผู้ที่ฝึกเคล็ดวิชาธาตุน้ำแข็ง จะมีเปลวเพลิงอยู่ข้างในได้อย่างไรเล่า? ควรทราบว่าไฟกับน้ำแข็งไม่อาจอยู่ร่วมกันได้!

“แน่นอนว่าย่อมต้องแช่แข็งให้ถึงตายได้อยู่แล้ว เจ้าไม่รู้เรื่องที่สรรพสิ่งต้องกลับตาลปัตรหรอกหรือ?” จ้าวมารสีชาดถาม

“แน่นอนว่าข้าย่อมต้องเคยได้ยิน” เฉินผิงพยักหน้ารับรอง

“เมื่ออุณหภูมิของเพลิงปีศาจมาถึงจุดวิกฤตก็จะก่อให้เกิดอุณหภูมิตรงข้าม กล่าวคือยิ่งอุณหภูมิสูงมากเท่าไหร่ ปราณเย็นของเพลิงปีศาจก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น เกรงว่าเพลิงน้ำแข็งจี๋หานคงจะหนาวเย็นกว่าความเย็นใดๆ ที่เจ้าจะจินตนาการได้” จ้าวมารสีชาดอธิบายให้ฟัง

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนี้ เขาก็รู้สึกสับสนอยู่บ้าง แต่เขารู้ว่าเพลิงน้ำแข็งจี๋หานเป็นวัตถุธาตุที่เย็นจัด มิน่าเล่าตอนที่ฉันแตะถูกมันเข้า แขนถึงได้ถูกแช่แข็งทันที

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงดูเหมือนจะคล้ายเข้าใจคล้ายไม่เข้าใจ จ้าวมารสีชาดก็อธิบายต่อไปว่า “เมื่อความเร็วของวัตถุมาถึงขีดสูงสุดจนแตะจุดวิกฤต มันก็ดูเหมือนจะช้าลง ในทำนองเดียวกัน ในสายตาของวัตถุพวกนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างรวมทั้งความเร็วของห้วงมิติและกาลเวลาเป็นไปอย่างเชื่องช้ายิ่งนัก ข้าเล่าให้เจ้าฟังไปตั้งมากมายขนาดนั้น เจ้าอาจจะเข้าใจได้ไม่หมด เจ้าเพียงต้องจำไว้ว่าท่ามกลางเพลิงทั้งหมด เพลิงน้ำแข็งจี๋หานเป็นเพลิงที่เย็นจัด”

เฉินผิงพยักหน้า ดูเหมือนว่าเขาจะพอเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว

ตอนนี้เฉินผิงพลันรู้สึกว่าการเก็บจ้าวมารสีชาดเอาไว้ภายในทะเลจิตสำนึกของตนเอง นับเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดจริงๆ