หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3840

“คุณหนูใหญ่ ดูเหมือนว่าเฉินผิงกับคนของเขาน่าจะอยู่ที่นี่แล้ว ไหนๆ พวกเราก็ถูกทิ้งไว้ข้างหลังแล้ว รีบมุ่งหน้าลงไปกันเถอะ ในสำนักใหญ่เช่นนั้นจะต้องมีของวิเศษซ่อนอยู่ในนั้นมากมายเป็นแน่” มู่เย่าชักจะเริ่มหมดความอดทนแล้ว

มู่ไน่อี๋พยักหน้าพลางกล่าวว่า “ลงไปได้แต่ก็ต้องระวังตัวให้ดี สำนักใหญ่เช่นนั้นกลับมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่จะต้องมีกับดักและกลไกมากมายอยู่ในนั้นเป็นแน่”

หลังจากเตือนสติแล้ว มู่ไน่อี๋ก็กระโดดลงไปเป็นคนแรก

เมื่อเข้ามาในสำนักเซียนอู๋จี๋ คนตระกูลมู่เองก็ตกตะลึงสุดขีด

เมื่อเห็นเรือนอยู่ในสภาพสมบูรณ์ มู่เย่าเองก็พาคนเข้าไปสำรวจ

น่าเสียดายที่เรือนพวกนี้ถูกสำรวจจนทั่วและไม่มีของมีค่าเหลงเหลืออยู่เลย

“คุณหนูใหญ่ เห็นอยู่ชัดๆ ว่าเรือนพวกนี้มีคนเข้ามายุ่งแล้ว คาดว่าของล้ำค่าล้วนถูกเอาไปหมดแล้ว ข้าคิดว่าพวกเราควรจะเร่งฝีเท้าเพื่อชิงตัดหน้าคนพวกนี้” มู่เย่ากล่าวขึ้น

มู่ไน่อี๋พยักหน้าแล้วเร่งฝีเท้า

ไม่นานนัก มู่ไน่อี๋และคนของตนเองก็เจอโอวหยางเจิ้นฮว๋าและคนของอีกฝ่าย คนทั้งสองกลุ่มเพียงแค่มองหน้ากันโดยไม่ได้พูดอะไร แล้วมู่ไน่อี๋ก็พาคนของตนเองเดินลึกเข้าไปอีก

ในยามนี้เอง ธิดาเทพที่มีท่าทีลุกลี้ลุกลนคนหนึ่งก็เอ่ยกับปิงลู่ขึ้นมาว่า “พี่ปิงลู่ คนจากตระกูลมู่มาถึงแล้ว”

คนตระกูลมู่กำลังไปที่นั่นแล้ว แต่เฉินผิงยังถูกแช่แข็งอยู่ก้นหลุมอยู่เลย

ถ้าหากถูกคนตระกูลมู่พบเข้า คงได้เกิดปัญหาใหญ่เป็นแน่

ปิงลู่เองก็รู้สึกตื่นตระหนก “พวกเราควรจะทำยังไงกันดี?”

พวกเธอไม่กี่คนไม่ใช่คู่ประมือของตระกูลมู่ ถ้าตอนนั้นตระกูลมู่เจอเฉินผิงเข้าล่ะก็ เขาคงได้ตกอยู่ในอันตรายครั้งใหญ่เป็นแน่

ขณะที่ปิงลู่ออกจะตกตะลึงอยู่บ้าง หลานอิ๋งอิ๋งก็เอ่ยขึ้นมาว่า “มากลบฝังคุณเฉินกันก่อนเถอะ พวกเราไม่อยากให้ตระกูลมู่พบตัวเขา เมื่อตระกูลมู่จากจากไป พวกเราค่อยหาทางช่วยคุณเฉินออกมา”

เมื่อปิงลู่ได้ยินเช่นนี้ เธอก็พยักหน้าเช่นกัน ตอนนี้มีทางนี้เพียงทางเดียวแล้ว

เพราะฉะนั้นพวกเธอจึงร่วมมือกัน จากนั้นปราณเย็นก็ปะทะปากหลุมลึกครั้งแล้วครั้งเล่า ดินเริ่มแหลกละเอียดแล้วร่วงหล่นลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่นานเฉินผิงก็ถูกกลบฝัง

เมื่อเห็นว่ากลบฝังเฉินผิงแล้ว ปิงลู่และคนอื่นๆ ก็รีบไปหาซากปรักหักพังเพื่อหลบซ่อนตัว

ขณะที่ปิงลู่และคนอื่นๆ อับจนหนทางอยู่นั้น เฉินผิงก็โผล่พรวดขึ้นมาจากพื้นดินอย่างไม่คาดคิด จากนั้นเขากระโจนตัวขึ้นแล้วร่อนลงสู่พื้น

เมื่อเห็นเฉินผิงเข้ามาหา หลายคนก็รีบวิ่งเข้ามาหาเขา “คุณเฉิน คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”

“ข้าไม่เป็นอะไรหรอก เพียงแค่พบศิลาขั้วโลกก้อนหนึ่งเข้าน่ะ” เฉินผิงหยิบศิลาขั้วโลกก้อนใหญ่ออกมาด้วยท่าทีไม่รีบร้อน

ถึงแม้ว่ามันจะแหลกละเอียดเพราะดาบของเฉินผิง แต่ศิลาขั้วโลกก้อนนี้ก็ยังมีขนาดใหญ่กว่าศิลาขั้วโลกก้อนอื่นๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ศิลาขั้วโลกก้อนนี้ก็เคยถูกห่อหุ้มอยู่ในเพลิงน้ำแข็งจี๋หาน ดังนั้นจึงมีประโยชน์ต่อการฝึกบำเพ็ญฌานของปิงลู่และคนอื่นๆ

“ศิลาขั้วโลกช่างใหญ่โตนัก!” ใบหน้าของปิงลู่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นพลางค่อยๆ เก็บศิลาขั้วโลกลงไป

เฉินผิงกวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนที่เขาจะเอ่ยถามขึ้นมา “ผู้อาวุโสกับคนอื่นๆ ยังไล่ตามพวกเรามาไม่ทันอีกเหรอ?”

“ยังเลย แต่คนตระกูลมู่มาแล้วล่ะ” ปิงลู่ตอบ

“อะไรนะ? ตระกูลมู่เองก็เจอที่นี่เหมือนกันเหรอ?” เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว