หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3841

เขาไม่คาดคิดเลยว่าตระกูลมู่จะหาที่นี่เจอได้รวดเร็วถึงขนาดนั้น

“พวกเธอผ่านตรงนี้ไปแล้ว เมื่อสักครู่นี้พวกเราถึงต้องฝังกลบตัวคุณเอาไว้ในดิน นั่นก็คือสาเหตุที่ทำให้พวกเธอหาตัวคุณไม่เจออย่างไรเล่า” ปิงลู่เอ่ยขึ้น

จากนั้นเฉินผิงถึงได้เข้าใจ ฉันนึกว่าตัวเองถูกฝังกลบเพราะหล่อหลอมเพลิงปีศาจ! ที่แท้เป็นฝีมือของปิงลู่กับคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างหลังนี่เอง!

เฉินผิงกวาดสายตามองชั้นในของสำนักก่อนจะกล่าวกับปิงลู่ว่า “ตอนนี้พวกเจ้าควรจะอยู่ที่นี่ อย่าได้เที่ยวเดินไปทั่ว พวกเจ้าสามารถพักในเรือนสองสามแห่งที่เพิ่งจะสำรวจได้ ข้าจะออกไปสำรวจชั้นในของสำนักเอง จำไว้ให้ดี! อย่าได้เที่ยวเดินไปทั่วหรือเข้าไปในสถานที่ที่ยังไม่ได้สำรวจเป็นอันขาดเชียวล่ะ”

เฉินผิงคิดจะเข้าไปชั้นในของสำนัก ถ้าเขาพาปิงลู่และคนอื่นๆ ไปด้วย เกรงว่าอาจจะเป็นตัวถ่วงเอาได้

ยิ่งไปกว่านั้น การพาพวกเธอเข้าไปด้วยก็ค่อนข้างเสี่ยงอันตราย อย่างไรเสียคนตระกูลมู่ก็เข้าไปแล้ว ถ้าหากพวกเธอบังเอิญประจันหน้ากันเข้า เฉินผิงเกรงว่าตนเองคงไม่มีพลังที่จะปกป้องปิงลู่และคนอื่นๆ

ปิงลู่เองก็ตระหนักดีว่าพลังของพวกเธอในยามนี้ ไม่ใช่คู่ประมือของตระกูลมู่และรังแต่จะก่อปัญหาให้แก่เฉินผิงเท่านั้น

ปิงลู่พยักหน้าพลางกล่าวว่า “คุณเฉิน ได้โปรดดูแลตัวเองให้ดีด้วย พวกเราจะรอคุณอยู่ที่นี่!”

“ตกลง!” เฉินผิงเริ่มมุ่งหน้าไปชั้นในของสำนัก

ในยามนี้เอง มู่ไน่อี๋พร้อมด้วยคนตระกูลมู่ก็รีบเดินลึกเข้าไปชั้นในของสำนักแล้ว

ตอนนี้ชั้นในของสำนักกลับปรากฏคฤหาสน์ที่ได้รับการปกป้องเป็นอย่างดีขึ้นมา และคฤหาสน์หลังนี้ก็แข็งแกร่งยิ่งกว่าเรือนที่พบเห็นเมื่อตอนที่เข้ามาหลายเท่าตัว

มองเพียงปราดเดียว ไม่ว่าใครก็บอกได้ว่าคฤหาสน์แห่งนี้เป็นที่พำนักของสมาชิกชั้นสูงของสำนัก

มู่เย่าร้องอุทานด้วยความตื่นเต้นยิ่งนักว่า “คุณหนูใหญ่ คฤหาสน์ที่ได้รับการปกป้องเป็นอย่างดีเช่นนั้นจะต้องมีของวิเศษอยู่มากมายเป็นแน่!”

มู่ไน่อี๋มองคฤหาสน์ที่อยู่ตรงหน้า จากนั้นก็ชี้นิ้วพลางกล่าวว่า “พวกเจ้าเข้าไปสำรวจเส้นทาง...”

คนตระกูลมู่ที่โดนชี้นิ้วใส่ต่างรู้สึกหวาดกลัว แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเดินเข้าไป

พวกเขาได้แต่รวบรวมความกล้าแล้วค่อยๆ เดินไปที่คฤหาสน์

แต่เมื่อพวกเขาเดินลึกเข้าไปในคฤหาสน์ กลับพบว่าไม่มีอะไรผิดปกติเลย ไม่มีเครื่องพันธนาการ ไม่มีกับดัก ไม่มีแม้แต่วี่แววของอันตรายแม้แต่น้อย

จากนั้นคนตระกูลมู่ก็ร้องตะโกนเสียงดังว่า “คุณหนูใหญ่ ปลอดภัยดีขอรับ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ มู่ไน่อี๋ก็พาคนทั้งกลุ่มเข้าไปข้างใน

แต่คนที่สามารถสร้างรูปสลักได้ล้วนดำรงตำแหน่งต่างๆ ภายในสำนัก

ศิษย์ทั่วไปย่อมไม่ได้รับการปฏิบัติเช่นนั้นหรอก

“วัสดุของรูปสลักนี้ค่อนข้างพิเศษกระมัง?” มู่ไน่อี๋มองรูปสลักที่อยู่ตรงหน้าแล้วเอื้อมมือออกไป เพราะหมายจะลองสัมผัสแตะต้อง

มู่เย่ารีบเอ่ยเตือนขึ้นมาว่า “คุณหนูใหญ่ ระวังตัวด้วย!”

แต่มู่ไน่อี๋กลับไม่ใส่ใจ ทว่าค่อยๆ ลากนิ้วไปทั่วรูปสลัก

หึ่ง!

ทันใดนั้นเอง รูปสลักก็เปล่งลำแสงสีทองแล้วกระแทกใส่มู่ไน่อี๋จนลอยกระเด็นออกไป

เมื่ออยู่ต่อหน้ารูปสลักนี้ ผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุดอย่างมู่ไน่อี๋กลับอ่อนแออย่างน่าเหลือเชื่อ

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ มู่เย่าก็รีบเดินเข้าไปช่วยประคองมู่ไน่อี๋ให้ลุกขึ้น “คุณหนูใหญ่ ท่านเป็นอะไรหรือเปล่า?”