เขาไม่คาดคิดเลยว่าตระกูลมู่จะหาที่นี่เจอได้รวดเร็วถึงขนาดนั้น
“พวกเธอผ่านตรงนี้ไปแล้ว เมื่อสักครู่นี้พวกเราถึงต้องฝังกลบตัวคุณเอาไว้ในดิน นั่นก็คือสาเหตุที่ทำให้พวกเธอหาตัวคุณไม่เจออย่างไรเล่า” ปิงลู่เอ่ยขึ้น
จากนั้นเฉินผิงถึงได้เข้าใจ ฉันนึกว่าตัวเองถูกฝังกลบเพราะหล่อหลอมเพลิงปีศาจ! ที่แท้เป็นฝีมือของปิงลู่กับคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างหลังนี่เอง!
เฉินผิงกวาดสายตามองชั้นในของสำนักก่อนจะกล่าวกับปิงลู่ว่า “ตอนนี้พวกเจ้าควรจะอยู่ที่นี่ อย่าได้เที่ยวเดินไปทั่ว พวกเจ้าสามารถพักในเรือนสองสามแห่งที่เพิ่งจะสำรวจได้ ข้าจะออกไปสำรวจชั้นในของสำนักเอง จำไว้ให้ดี! อย่าได้เที่ยวเดินไปทั่วหรือเข้าไปในสถานที่ที่ยังไม่ได้สำรวจเป็นอันขาดเชียวล่ะ”
เฉินผิงคิดจะเข้าไปชั้นในของสำนัก ถ้าเขาพาปิงลู่และคนอื่นๆ ไปด้วย เกรงว่าอาจจะเป็นตัวถ่วงเอาได้
ยิ่งไปกว่านั้น การพาพวกเธอเข้าไปด้วยก็ค่อนข้างเสี่ยงอันตราย อย่างไรเสียคนตระกูลมู่ก็เข้าไปแล้ว ถ้าหากพวกเธอบังเอิญประจันหน้ากันเข้า เฉินผิงเกรงว่าตนเองคงไม่มีพลังที่จะปกป้องปิงลู่และคนอื่นๆ
ปิงลู่เองก็ตระหนักดีว่าพลังของพวกเธอในยามนี้ ไม่ใช่คู่ประมือของตระกูลมู่และรังแต่จะก่อปัญหาให้แก่เฉินผิงเท่านั้น
ปิงลู่พยักหน้าพลางกล่าวว่า “คุณเฉิน ได้โปรดดูแลตัวเองให้ดีด้วย พวกเราจะรอคุณอยู่ที่นี่!”
“ตกลง!” เฉินผิงเริ่มมุ่งหน้าไปชั้นในของสำนัก
ในยามนี้เอง มู่ไน่อี๋พร้อมด้วยคนตระกูลมู่ก็รีบเดินลึกเข้าไปชั้นในของสำนักแล้ว
ตอนนี้ชั้นในของสำนักกลับปรากฏคฤหาสน์ที่ได้รับการปกป้องเป็นอย่างดีขึ้นมา และคฤหาสน์หลังนี้ก็แข็งแกร่งยิ่งกว่าเรือนที่พบเห็นเมื่อตอนที่เข้ามาหลายเท่าตัว
มองเพียงปราดเดียว ไม่ว่าใครก็บอกได้ว่าคฤหาสน์แห่งนี้เป็นที่พำนักของสมาชิกชั้นสูงของสำนัก
มู่เย่าร้องอุทานด้วยความตื่นเต้นยิ่งนักว่า “คุณหนูใหญ่ คฤหาสน์ที่ได้รับการปกป้องเป็นอย่างดีเช่นนั้นจะต้องมีของวิเศษอยู่มากมายเป็นแน่!”
มู่ไน่อี๋มองคฤหาสน์ที่อยู่ตรงหน้า จากนั้นก็ชี้นิ้วพลางกล่าวว่า “พวกเจ้าเข้าไปสำรวจเส้นทาง...”
คนตระกูลมู่ที่โดนชี้นิ้วใส่ต่างรู้สึกหวาดกลัว แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเดินเข้าไป
พวกเขาได้แต่รวบรวมความกล้าแล้วค่อยๆ เดินไปที่คฤหาสน์
แต่เมื่อพวกเขาเดินลึกเข้าไปในคฤหาสน์ กลับพบว่าไม่มีอะไรผิดปกติเลย ไม่มีเครื่องพันธนาการ ไม่มีกับดัก ไม่มีแม้แต่วี่แววของอันตรายแม้แต่น้อย
จากนั้นคนตระกูลมู่ก็ร้องตะโกนเสียงดังว่า “คุณหนูใหญ่ ปลอดภัยดีขอรับ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ มู่ไน่อี๋ก็พาคนทั้งกลุ่มเข้าไปข้างใน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...