หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3844

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้น เขาก็ตะลึงงันไปทันที มรดกแห่งบัญญัติเซียน?

ขณะที่เฉินผิงตะลึงงันไปชั่วขณะ คนตระกูลมู่ทั้งสองก็มีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา “เจ้าเป็นใครกัน? ทำไมถึงได้ดูเหมือนคุณหนูใหญ่นัก?”

ตอนที่เฉินผิงจิตใจวอกแวก เขาก็เผยพลังออกมาโดยไม่ตั้งใจ

ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถเลียนแบบรูปลักษณ์ภายนอกของมู่ไน่อี๋ได้ แต่เขาก็ไม่มีทางเลียนแบบพลังปราณของมู่ไน่อี๋ได้

ยิ่งไปกว่านั้น คนตระกูลมู่ที่อยู่กับมู่ไน่อี๋ก็คุ้นเคยกับพลังปราณของมู่ไน่อี๋โดยไม่ต้องสงสัยเลย

เมื่อรู้ว่าถูกพบตัวเข้าแล้ว เฉินผิงก็เห็นว่าไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอีกต่อไป เขาจึงกลับคืนสู่ร่างเดิมทันที

“เป็นเจ้าเองหรือนี่?” เมื่อคนตระกูลมู่ทั้งสองคนเห็นว่าเป็นเฉินผิง พวกเขาก็มองเขาด้วยสายตาเปี่ยมแววปฏิปักษ์แล้วจู่โจมใส่เฉินผิงทันที

เฉินผิงกุมกระบี่พิฆาตมังกรของตนเอง จากนั้นเขาก็ฟาดฟันเร็วๆ เพื่อบีบให้คนตระกูลมู่ทั้งสองคนต้องถอยร่น

เมื่อเฉินผิงเผยพลังออกมา ก็ดึงดูดความสนใจของมู่ไน่อี๋ที่อยู่ในโถงหลักขึ้นมาทันที

“นึกอยู่แล้วว่าเจ้าเด็กคนนี้ต้องมา...” มู่ไน่อี๋ขมวดคิ้วแล้วเธอก็หายวับไปจากโถงหลักทันที

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงกำลังต่อสู้กับคนตระกูลมู่ทั้งสองคน มู่ไน่อี๋ก็ร้องตะโกนขึ้นมาว่า “เจ้าหนุ่มเอ๋ย ใจกล้าไม่เบาเลยนี่ บังอาจตามพวกเรามาจนถึงที่นี่ได้”

เมื่อเฉินผิงหันหน้าไปแล้วเห็นว่าเป็นมู่ไน่อี๋ ก็รีบหันหลังวิ่งหนีไป

มู่ไน่อี๋ไม่มีทางปล่อยโอกาสเช่นนั้นให้หลุดมือไปแน่ เธอจึงสั่งคนตระกูลมู่ทั้งสองคนว่า “พวกเจ้าเฝ้าตรงนี้ไว้ ข้าจะไปจัดการเจ้าเด็กคนนั้นเอง”

มู่ไน่อี๋ไล่ตามเฉินผิงมา

แต่ขณะที่มู่ไน่อี๋กำลังไล่ตามเฉินผิงไป ก็มีเงาร่างสายหนึ่งเข้าไปในโถงหลักอย่างว่องไว

เมื่อคนตระกูลมู่ที่เฝ้าอยู่ตรงโถงหลักเห็นคนที่กำลังเข้ามาก็ตะลึงงัน สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจก็คือ เป็นเฉินผิง ที่เดินเข้ามา

พวกเขายังไม่ทันได้มีเวลาคิดทบทวน พวกเขาก็พุ่งเข้าใส่เฉินผิงทันที

พวกเขาไม่มีทางยอมปล่อยให้เฉินผิงเข้าไปรบกวนการเรียนรู้ของมู่เย่าเป็นอันขาด

เฉินผิงก็ไม่อยากจะต่อสู้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงหันหลังแล้ววิ่งนอกโถงหลัก

เมื่อคนตระกูลมู่ทั้งสองคนที่เฝ้าอยู่ข้างนอกเห็นเฉินผิงวิ่งหนีออกมาจากโถงหลัก พวกเขาก็รู้สึกสับสนอย่างถึงที่สุด

พวกเขาเห็นว่ามู่ไน่อี๋ไล่ตามเฉินผิงอยู่ชัดๆ แต่กลับมีเฉินผิงโผล่ออกมาจากโถงหลักอีกครั้ง

แต่เฉินผิงไม่มีเวลาที่จะครุ่นคิด เขาจึงได้แต่ใช้มือเดียวลากเอารูปสลักแล้วหลบหนีไปอย่างว่องไว

เมื่อความเชื่อมโยงระหว่างมู่เย่ากับรูปสลักขาดสะบั้นลง เขาก็กระอักโลหิตสดๆ ออกมาคำหนึ่ง สีหน้าเปลี่ยนเป็นซีดขาวราวกับศพ

“เจ้าหนุ่ม เอารูปสลักของข้าคืนมานะ!” เมื่อเห็นเฉินผิงชิงเอารูปสลักไป มู่เย่าก็รีบไล่ตามอีกฝ่ายไปราวกับคนเสียสติก็ไม่ปาน

ทันใดนั้นเขาก็ซัดฝ่ามือเลี่ยเยี่ยนออกไปหลายครั้ง เปลวเพลิงร้อนแรงแต่ละสายพุ่งเข้าใส่เฉินผิง

เฉินผิงใช้ท่าเท้าประกายไฟด้วยความคล่องแคล่วว่องไว เพื่อหลบหลีกฝ่ามือเลี่ยเยี่ยนแล้วหนีไปอย่างรวดเร็ว

มู่เย่าร้องตะโกนว่า “รีบไล่ตามมันไปเร็วเข้า มันขโมยรูปสลักไปแล้ว”

คนตระกูลมู่หลายคนที่เดิมทีต่อสู้กับเฉินผิงพลันพบว่าเฉินผิงหายไปกลางอากาศเสียแล้ว

หลังจากนั้น พวกเขาก็ได้ยินมู่เย่าส่งเสียงเอะอะโวยวายดังลั่น

คนตระกูลมู่รู้สึกสับสนอย่างถึงที่สุด แต่พวกเขาก็ยังไล่ตามเฉินผิงไป

ในขณะเดียวกัน มู่ไน่อี๋ก็ยังคงไล่ตามเฉินผิงอย่างไม่ลดละ