หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3846

ในยามนี้เอง มู่เย่าและคนของเขาก็ตามทันแล้ว จากนั้นเปลวเพลิงสายแล้วสายเล่าก็จู่โจมใส่เฉินผิงอย่างสุดกำลัง

เฉินผิงใช้ท่าเท้าประกายไฟเพื่อหลบหลีกอย่างว่องไว

“พวกเจ้าจงสนใจข้าด้วย อย่าได้ทำลายรูปสลักเข้าล่ะ เจ้าเด็กนั่นมีรูปสลักอยู่ในมือ ถ้าหากรูปสลักแตกหัก ก็คงจะเสียของ” มู่ไน่อี๋ร้องตะโกน

เมื่อมู่เย่าได้ยินเช่นนั้น เขาก็รีบสั่งทุกคนให้หยุดฝีเท้าแล้วไล่ตามไปหมายจะขวางทางเฉินผิงเอาไว้

มู่ไน่อี๋เองก็เคลื่อนไหวรวดเร็วเช่นกัน

ฟิ้ว

ทันใดนั้นเอง เฉินผิงก็สัมผัสได้ถึงพลังปราณที่ใกล้เข้ามาจากด้านหลังได้อย่างว่องไว

เฉินผิงไม่เหลือบแลมองสักนิด ตามมาด้วยการซัดฝ่ามือไปข้างหลัง

เพลิงคลั่งที่ก่อตัวเป็นกำแพงอยู่เบื้องหลังเฉินผิง กำลังสกัดมู่เย่าและคนอื่นๆ เป็นการชั่วคราว

ขณะที่เฉินผิงซัดฝ่ามือออกไป เงาร่างหลายสายก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเขาพร้อมกัน

อันที่จริงแล้ว ก็คือมู่เย่าที่มาถึงพร้อมคนตระกูลมู่นั่นเอง

พวกเขาไม่ได้เปิดฉากจู่โจมใส่เฉินผิง แต่กลับลงมือพร้อมกันโดยพุ่งเป้ามาที่รูปสลักในมือของเฉินผิง

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ เฉินผิงก็ทรุดตัวลงแล้วซัดฝ่ามือกับพื้นดินอย่างแรง

ทันใดนั้นเอง พื้นดินก็พลันพังทลายจนก่อให้เกิดหลุมลึกซึ่งพลังปราณปริมาณมหาศาลพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าอยู่ไม่หยุดหย่อน

พลังปราณระลอกหนึ่งทำให้เฉินผิงถึงกับร่างกายซวนเซ

“ช่างมีปราณเซียนมากมายนัก...” เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะก้มมองดู

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกใจเต้นแรง สระปราณเซียนของสำนักเซียนอู๋จี๋! ภายในที่แห่งนี้เก็บปราณเซียนเอาไว้มากมายเพียงใดกัน? คงจะมีปริมาณที่น่าสะพรึงกลัวเป็นแน่ เมื่อเห็นว่าปราณเซียนนี้อยู่ในสภาพของเหลว ก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าพลังมาถึงขั้นมหาศาลได้ระดับหนึ่งแล้ว

“นี่มันอะไรกัน? ทำไมจู่ๆ ถึงได้มีสระน้ำอยู่ที่นี่ได้เล่า?” มู่ไน่อี๋หารู้ไม่ว่าสิ่งที่กำลังหลั่งไหลอยู่ในสระคือปราณเซียน เธอคิดว่าเป็นแค่สระน้ำเท่านั้น

“คุณหนูใหญ่ ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่สระน้ำธรรมดาๆ แต่ดูเหมือนพลังวิญญาณบางจำพวกมากกว่า...” มู่เย่าสัมผัสได้ถึงพลังปราณที่พุ่งทะยานฟ้า

ทันใดนั้นมู่เย่าก็ดวงตาเบิกกว้างพลางเอ่ยขึ้นมาว่า “คุณหนูใหญ่ ระ... หรือว่าเจ้าสิ่งนี้อาจจะเป็นปราณเซียน”

“ปราณเซียน?” มู่ไน่อี๋ตะลึงงัน

“ขอรับ สำนักเซียนอู๋จี๋น่าจะเป็นสำนักในอาณาจักรแดนสรวงที่เหล่าทวยเทพอาศัยอยู่ แน่นอนว่าการฝึกบำเพ็ญฌานของพวกเขาย่อมต้องเกี่ยวพันกับการใช้ปราณเซียน หรือว่าที่นี่ก็คือแดนทรัพยากรของสำนักเซียนอู๋จี๋ อันเป้นสระศักดิ์สิทธิ์ที่เก็บปราณเซียนเอาไว้?” มู่เย่าวิเคราะห์

เขาไม่เข้าใจและสัมผัสถึงปราณเซียนไม่ได้ ดังนั้นจึงแต่คาดเดาเท่านั้นแล้ว

“ส่งคนลงไปสำรวจ” หลังจากมู่ไน่อี๋พูดจบ เธอก็หันไปทางคนตระกูลมู่ผู้หนึ่งแล้วพูดว่า “เจ้าไปสำรวจ”