หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3847

คนตระกูลมู่ผู้นั้นกล่าวขึ้นมาว่า “คุณหนูใหญ่ ข้าไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับปราณเซียนเลย!

ในยามนี้ คนตระกูลมู่ผู้นั้นกำลังสาปแช่งโชคชะตาของตนเอง ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนที่ถูกเลือกให้เสี่ยงอันตรายอยู่ทุกครั้ง

“เจ้าไม่ต้องเข้าใจหรอก แค่ลงไปสำรวจว่ามีอันตรายหรือไม่ก็พอ” มู่ไน่อี๋กล่าวขึ้นมา

จากนั้นคนตระกูลมู่ผู้นั้นก็ไม่มีทางเลือกลงมือด้วยความระมัดระวังสุดขีด เขากระโจนตัวเพียงครั้งเดียวแล้วพุ่งลงไปในสระปราณเซียน

ทันทีที่เขาแตะถูกสระ พลังอันแข็งแกร่งระลอกหนึ่งก็พุ่งเป้ามาที่จุดชีพจรตันเถียนของเขา

ตู้ม!

เพียงชั่วขณะเดียว เขาก็ถูกระเบิดจนตายไปทันที

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ ทั้งมู่ไน่อี๋กับมู่เย่าหฃก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออก

“กะ... เกิดเรื่องอะไรขึ้นที่นี่กันแน่?” มู่ไน่อี๋เอ่ยถามด้วยความสับสน

นี่เป็นสิ่งที่เกินกว่าเธอจะเข้าใจได้แล้ว

มู่เย่าเองก็สับสนเช่นกัน เขาเพียงแค่คาดคะเนว่าสระถูกสร้างขึ้นมาจากปราณเซียน

ตอนนี้คนที่ลงไปนาระกลับถูกระเบิดจนตายไป ทำให้มู่เย่าไม่กล้าพูดเหลวไหลอีก

“ทำไมตอนที่เจ้าเด็กเฉินผิงผู้นั้นกระโดดลงไป ถึงไม่เป็นอะไรเลยเล่า?'

มู่เย่ารู้สึกสับสนอย่างที่สุด

คนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่สามารถอธิบายให้แน่ชัดได้

“คุณหนูใหญ่ พวกเราเอาแต่มองอยู่ที่นี่ไม่ได้” มู่เย่ากล่าวพลางขมวดคิ้ว

“แล้วอย่างไรเล่า? ถ้าเจ้าเด็กเฉินผิงออกมาทันทีที่พวกเราจากไปกันเล่า?” มู่ไน่อี๋กล่าวขึ้นมา

“คุณหนูใหญ่ ข้าไม่คิดว่าพวกเราต้องอยู่ที่นี่ ข้าจะให้คนเฝ้าที่นี่เอาไว้ ท่านจะได้ไปสำรวจที่อื่น ถ้าหากท่านเจอธิดาเทพจากตำหนักก่วงหานก็จับตัวพวกเธอเอาไว้เลย ข้าสังเกตได้ว่าดูเหมือนเฉินผิงจะค่อนข้างเป็นห่วงพวกเธอ เมื่อถึงเวลา พวกเราสามารถใช้ธิดาเทพพวกนี้เป็นเบี้ยต่อรองเพื่อบีบให้เฉินผิงปรากฎตัวแล้วมอบรูปสลักได้นะขอรับ!” มู่เย่าเสนอความคิด

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักครู่ มู่ไน่อี๋ก็พยักหน้าพลางกล่าวว่า “ก็ได้ งั้นก็เอาตามนี้เถอะ เจ้าต้องจับตามองมันเอาไว้ให้ดี ทันทีที่เฉินผิงปรากฏตัว เจ้าต้องรีบบอกให้ข้ารู้ทันทีเล่า”

“รับทราบ!” มู่เย่าพยักหน้าตอบรับ

ต่อมามู่ไน่อี๋ก็ออกไป ทิ้งไว้เพียงมู่เย่าและคนของเขาให้รออยู่ที่นี่

“บ้าเอ๊ย... หยุดนะ หยุดสิ ข้าเป็นคนพบเจ้าสิ่งนี้นะ ปล่อยข้านะ ปล่อยข้าสิ...”

เมื่อเฉินผิงเห็นสถานการณ์ยังไม่คลี่คลาย เขาก็ตกตะลึงอย่างถึงที่สุด

สุดท้ายสระปราณเซียนที่เขาสู้อุตส่าห์พบเข้ากลับถูกรูปสลักซึมซับอย่างตะกละตะกราม

ทว่ารูปสลักก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แต่ยังคงซึมซับพลังต่อไปอย่างไม่ลดละ

เฉินผิงโมโหเสียจนตบฟาดรูปสลักไปสองครั้ง แต่กลับเปล่าประโยชน์

เมื่อเห็นว่าวารีปราณเซียนค่อยๆ ลดลง เฉินผิงก็รู้สึกร้อนใจ

แต่เขาก็ทำได้เพียงกลัดกลุ้ม เพราะมองไม่เห็นทางแก้เลย

ในขณะเดียวกัน เมื่อมู่เย่าที่อยู่ข้างบนเห็นว่าน้ำในสระลดลงอย่างรวดเร็ว เขาก็รีบแจ้งสถานการณ์ให้มู่ไน่อี๋ได้ล่วงรู้

เหตุการณ์ที่ไม่ปกติเช่นนี้ทำให้มู่เย่าออกจะรู้สึกสับสนอยู่บ้าง

“เจ้าหนุ่ม เจ้ามีเพลิงน้ำแข็งจี๋หานไม่ใช่เหรอ? มาดูซิว่าเจ้าจะสามารถแช่แข็งวารีปราณเซียนนี้ได้หรือไม่ ขอเพียงเจ้าสามารถแช่แข็งมันได้บางส่วน คาดว่ารูปสลักก็น่าจะซึมซับไม่ได้อีกต่อไปแล้วล่ะ” จ้าวมารสีชาดเสนอความคิดให้แก่เฉินผิง