คนตระกูลมู่ผู้นั้นกล่าวขึ้นมาว่า “คุณหนูใหญ่ ข้าไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับปราณเซียนเลย!
ในยามนี้ คนตระกูลมู่ผู้นั้นกำลังสาปแช่งโชคชะตาของตนเอง ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนที่ถูกเลือกให้เสี่ยงอันตรายอยู่ทุกครั้ง
“เจ้าไม่ต้องเข้าใจหรอก แค่ลงไปสำรวจว่ามีอันตรายหรือไม่ก็พอ” มู่ไน่อี๋กล่าวขึ้นมา
จากนั้นคนตระกูลมู่ผู้นั้นก็ไม่มีทางเลือกลงมือด้วยความระมัดระวังสุดขีด เขากระโจนตัวเพียงครั้งเดียวแล้วพุ่งลงไปในสระปราณเซียน
ทันทีที่เขาแตะถูกสระ พลังอันแข็งแกร่งระลอกหนึ่งก็พุ่งเป้ามาที่จุดชีพจรตันเถียนของเขา
ตู้ม!
เพียงชั่วขณะเดียว เขาก็ถูกระเบิดจนตายไปทันที
เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ ทั้งมู่ไน่อี๋กับมู่เย่าหฃก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออก
“กะ... เกิดเรื่องอะไรขึ้นที่นี่กันแน่?” มู่ไน่อี๋เอ่ยถามด้วยความสับสน
นี่เป็นสิ่งที่เกินกว่าเธอจะเข้าใจได้แล้ว
มู่เย่าเองก็สับสนเช่นกัน เขาเพียงแค่คาดคะเนว่าสระถูกสร้างขึ้นมาจากปราณเซียน
ตอนนี้คนที่ลงไปนาระกลับถูกระเบิดจนตายไป ทำให้มู่เย่าไม่กล้าพูดเหลวไหลอีก
“ทำไมตอนที่เจ้าเด็กเฉินผิงผู้นั้นกระโดดลงไป ถึงไม่เป็นอะไรเลยเล่า?'
มู่เย่ารู้สึกสับสนอย่างที่สุด
คนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่สามารถอธิบายให้แน่ชัดได้
“คุณหนูใหญ่ พวกเราเอาแต่มองอยู่ที่นี่ไม่ได้” มู่เย่ากล่าวพลางขมวดคิ้ว
“แล้วอย่างไรเล่า? ถ้าเจ้าเด็กเฉินผิงออกมาทันทีที่พวกเราจากไปกันเล่า?” มู่ไน่อี๋กล่าวขึ้นมา
“คุณหนูใหญ่ ข้าไม่คิดว่าพวกเราต้องอยู่ที่นี่ ข้าจะให้คนเฝ้าที่นี่เอาไว้ ท่านจะได้ไปสำรวจที่อื่น ถ้าหากท่านเจอธิดาเทพจากตำหนักก่วงหานก็จับตัวพวกเธอเอาไว้เลย ข้าสังเกตได้ว่าดูเหมือนเฉินผิงจะค่อนข้างเป็นห่วงพวกเธอ เมื่อถึงเวลา พวกเราสามารถใช้ธิดาเทพพวกนี้เป็นเบี้ยต่อรองเพื่อบีบให้เฉินผิงปรากฎตัวแล้วมอบรูปสลักได้นะขอรับ!” มู่เย่าเสนอความคิด
หลังจากครุ่นคิดอยู่สักครู่ มู่ไน่อี๋ก็พยักหน้าพลางกล่าวว่า “ก็ได้ งั้นก็เอาตามนี้เถอะ เจ้าต้องจับตามองมันเอาไว้ให้ดี ทันทีที่เฉินผิงปรากฏตัว เจ้าต้องรีบบอกให้ข้ารู้ทันทีเล่า”
“รับทราบ!” มู่เย่าพยักหน้าตอบรับ
ต่อมามู่ไน่อี๋ก็ออกไป ทิ้งไว้เพียงมู่เย่าและคนของเขาให้รออยู่ที่นี่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...