หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3848

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนี้ เขาก็รีบจุดเพลิงน้ำแข็งจี๋หานขึ้นตรงปลายนิ้ว

พอเพลิงน้ำแข็งจี๋หานปรากฎขึ้น วารีปราณเซียนโดยรอบก็กลายสภาพเป็นน้ำแข็ง

เมื่อเห็นว่าได้ผล เฉินผิงก็พยายามให้มากขึ้น

แต่รูปสลักก็ยังคงซึมซับวารีปราณเซียนต่อไป

สุดท้าย วารีปราณเซียนก็โดนดูดจนหมดเกลี้ยง หลงเหลือเอาไว้เพียงน้ำแข็งปราณเซียนก้อนใหญ่ที่อยู่ในมือของเฉินผิง

ในยามนี้เอง เฉินผิงมือหนึ่งถือรูปสลัก ส่วนอีกมือหนึ่งถือน้ำแข็งก้อนใหญ่เอาไว้

ขณะที่เฉินผิงคิดจะโยนก้อนน้ำแข็งปราณเซียนลงไปในแหวนเก็บของ จู่ๆ เขาก็หยุดมือลง

ถ้าหากข้าโยนน้ำแข็งก้อนนี้ลงไปในแหวนเก็บของ เกรงว่ามันอาจจะถูกสัตว์อสูรกลืนสวรรค์กลืนลงไปอีก ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ข้าก็จะลงเอยด้วยการไม่ได้อะไรเลยสักอย่าง!

ขณะที่เฉินผิงไม่แน่ว่าควรจะเก็บก้อนน้ำแข็งปราณเซียนลงในแหวนเก็บของดีหรือไม่นั้นเอง มู่เย่าก็พาคนบุกเข้ามาสังหารเขา

เมื่อมู่เย่าเห็นท่าทีแปลกประหลาดของเฉินผิงจากข้างบน เขาก็รู้สึกสับสน แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาก็จะชิงเอารูปสลักกลับคืนมาให้จงได้

“เจ้าหนุ่ม คืนรูปสลักมาให้ข้าเสีย บางทีข้าอาจจะยอมไว้ชีวิตเจ้าก็ได้!”

มู่เย่าพร้อมกับคนตระกูลมู่หลายคนเข้ามาหาเฉินผิงด้วยท่าทีเป็นปฏิปักษ์

เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขาค่อยๆ โยนก้อนน้ำแข็งปราณเซียนไปด้านข้างแล้วจุดเปลวเพลิงสีขาวขึ้นกลางฝ่ามือ

“เพลิงน้ำแข็งจี๋หาน...”

เมื่อเฉินผิงพูดจบ เขาก็ซัดฝ่ามือออกไป

หมอกปราณเย็นหลายระลอกพุ่งเข้าใส่มู่เย่าและคนของเขา

มู่เย่าแค่นเสียงเย็นชา แล้วคนตระกูลมู่หลายคนก็ซัดฝ่ามือเลี่ยเยี่ยนออกไปพร้อมกัน

อัคคีคลั่งยากที่จะฝ่าหมอกขาวอันหนาวเหน็บ

แต่ไม่นาน ภาพที่ชวนให้มู่เย่ากับคนอื่นๆ ต้องตกตะลึงก็ปรากฎ

เมื่อเห็นอัคคีคลั่งปะทะเข้ากับหมอกหนาวเหน็บ พวกเขาก็ต้องตกตะลึงที่ได้เห็นเพลิงอัคคีถูกแช่แข็งทันที

เปลวเพลิงเริงร่ายสายแล้วสายเล่าต่างถูกแช่แข็งเอาไว้ในน้ำแข็ง พวกมันไม่สามารถแผ่คลื่นอันร้อนระอุได้แม้แต่น้อยนิด

คนตระกูลมู่ที่ยืนอยู่ข้างหน้าแตะถูกหมอกหนาวเหน็บเพียงนิดเดียว ทั่วทั้งแขนก็ถูกแช่แข็งทันที

เพียงชั่วพริบตาเดียว แขนก็หลุดออก