“มรดกชิ้นนี้ไม่ใช่ชิ้นสมบูรณ์หมายความว่ายังไงหรือ?” เฉินผิงเอ่ยถาม
“แน่นอนว่าถ้าหากข้าตายไป สิ่งที่เจ้าได้รับก็จะเป็นมรดกชิ้นสมบูรณ์ แต่ทว่ายามนี้ข้ายังไม่ตายและเจ้าก็ไม่ใช่ศิษย์สำนักเซียนอู๋จี๋ เจ้าจะได้มรดกชิ้นสมบูรณ์ได้อย่างไรกัน?” เจ้าสำนักเซียนอู๋จี๋อธิบายให้ฟัง
“เช่นนั้นตราบัญชาอู๋จี๋แผ่นนี้เอาไว้ใช้ทำอะไรงั้นเหรอ? สำนักเซียนอู๋จี๋ถูกกวาดล้างไปแล้ว เหลือท่านเป็นเจ้าสำนักแต่เพียงผู้เดียว ข้าจะให้ท่านทำตามคำขอทั้งสามข้อได้อย่างไรเล่า?” เฉินผิงถึงกับพูดไม่ออก
ตราบัญชาอู๋จี๋แผ่นนี้ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง! ยังมีประโยชน์ไม่เท่ากับวารีปราณเซียนเสียด้วยซ้ำไป!
“เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงได้พูดแบบนั้น! ตอนนี้ข้าฟื้นคืนชีพแล้ว สำนักเซียนอู๋จี๋ย่อมกฃับคืนสู่ความรุ่งโรจน์ ตราบัญชาอู๋จี๋แผ่นนี้เป็นสิ่งที่หลายคนต่างเฝ้าปรารถนา แต่เจ้ากล้าพูดว่ามันเป็นของไร้ประโยชน์งั้นเหรอ?” จงจู่เอ่ยขึ้นอย่างมีโทสะ
เฉินผิงรีบขอลุแก่โทษ “ข้าขอโทษที่ล่วงเกินท่านด้วย”
เขาไม่เข้าใจสาเหตุที่ทำให้คนจากอาณาจักรนิรันดร์พวกนั้นดูเหมือนจะอารมณ์ร้ายนักเอาเสียเลย
เซียนอัคคีวิญญาณนั้นก็จากไปโดยไม่พูดอะไรเช่นกัน เฉินผิงเกรงว่าจงจู่ก็อาจจะทำแบบเดียวกันแล้วเขาอาจจะลงเอยด้วยการไม่ได้อะไรเลย
“ผู้อาวุโส ในเมื่อท่านบอกว่าข้าสามารถขออะไรก็ได้จากสำนักเซียนอู๋จี๋สามข้อ ตอนนี้ข้าขอให้ท่านทำเรื่องหนึ่งได้หรือไม่?” เฉินผิงเอ่ยถาม
“ทำเรื่องอะไรงั้นรึ?” จงจู่ ตะลึงงัน
“ข้าถูกล่าสังหาร ได้โปรดกำจัดคนจากสมาพันธ์ผนึกมารที่ไล่ตามสังหารข้าไปให้หมดด้วย อย่างไรเสียสำนักของท่านก็เป็นคนสร้างอาณาจักรนิรันดร์ขึ้นมา ดังนั้นท่านก็ถือว่าเป็นผู้ปกครองอาณาจักรนิรันดร์ เพียงแค่โบกมือท่านก้น่าจะจัดการเรื่องนั้นได้แล้ว!” เฉินผิงกล่าวขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...