หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3853

คนอื่นๆ ก็ชักกระบี่น้ำแข็งออกจากฝักคนแล้วคนเล่าเช่นกัน

มู่ไน่อี๋ยกยิ้มมุมปาก “ช่างโง่เขลานัก...”

หลังจากเธอพูดจบ ร่างของเธอก็พลันระเบิดพลังปราณอันน่าสะพรึงกลัวซึ่งรุนแรงราวกับพายุ พลันประดังเข้าใส่ปิงลู่และคนอื่นๆ จนชวนให้หายใจไม่ออก

พวกเธอขยับไม่ได้แม้แต่ก้าวเดียว นับประสาอะไรกับเรื่องถืออาวุธด้วยเล่า

อย่างไรเสียความแตกต่างระหว่างพลังของพวกเธอก็มากมายเหลือเกิน พลังที่มู่ไน่อี๋ปลดปล่อยออกมาทำให้พวกเธอไม่อาจทนรับไหว

พวกเธอจึงไม่สามารถต่อสู้กับผู้ที่ระดับเหนือกว่าตนเองอย่างเฉินผิงได้

ขณะที่ปิงลู่และคนอื่นๆ อ้าปากหอบหายใจ จู่ๆ ก็มีพลังปราณพุ่งมาทางด้านหลัง ทำให้พวกเธอโล่งอกขึ้นมาทันที

“คุณหนูมู่ ทำไมถึงได้โมโหขนาดนั้นเล่า?” โอวหยางเจิ้นฮว๋าพร้อมกลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรค่อยๆ เดินเข้ามา

ก่อนหน้านี้เป็นโอวหยางเจิ้นฮว๋าที่เข้ามาช่วยปิงลู่กับพรรคพวกของเธอนั่นเอง

เมื่อมู่ไน่อี๋เห็นโอวหยางเจิ้นฮว๋า ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “เจ้าเป็นใครกัน?”

“ข้าคือโอวหยางเจิ้นฮว๋า ประมุขตระกูลโอวหยาง” โอวหยางเจิ้นฮว๋าเอ่ยด้วยท่าทีสุภาพมีมารยาท

มู่ไน่อี๋แค่นเสียงเย็นชา “ข้ารู้สึกประหลาดใจที่ตระกูลโอวหยางกล้าเข้ามาก้าวก่ายเรื่องของตระกูลมู่ ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าก็อยู่แค่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นเก้า แต่กลับอาจหาญมาต่อกรกับข้างั้นเหรอ?”

“โอ้ ไม่ ข้าไม่กล้าหรอก เพียงแต่ว่าพวกท่านเหล่านี้ช่วยชีวิตพวกเราไว้ เพราะฉะนั้นข้าจึงอยากจะขอให้คุณหนูมู่ผู้สูงส่งได้โปรดเมตตาสักครั้ง” โอวหยางเจิ้นฮว๋ารู้ว่าตนเองไม่ใช่คู่ประมือของมู่ไน่อี๋ และเขาก็ไม่อยากจะต่อสู้กับเธอด้วย

“ถ้าหากข้าดึงดันจะพาพวกเธอไปด้วยให้ได้เล่า?” มู่ไน่อี๋เอ่ยด้วยสายตาดูแคลน

“ถ้าท่านดึงดันจะทำเช่นนั้นเสียให้ได้ ข้าก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องล่วงเกินแล้ว ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ใช่คู่ประมือของท่าน แต่พวกเราคนมากสู้กับท่านคนเดียว ข้าเชื่อว่าพวกเราก็ยังพอมีโอกาสเอาชนะได้” โอวหยางเจิ้นฮว๋าเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

โทสะปะทุขึ้นในแววตาของมู่ไน่อี๋

แต่เธอก็ต้องยอมรับว่าโอวหยางเจิ้นฮว๋าก็พูดถูก ถ้าคนพวกนี้จู่โจมเข้ามาพร้อมกัน เธอคงไม่มีทางต้านรับไหวแน่

โอวหยางเจิ้นฮว๋าเองก็รู้สึกกังวลใจ ขอเพียงพวกเขาร่วมมือกันย่อมสามารถจัดการกับมู่ไน่อี๋ได้แน่ ทว่ายามนี้พอมีมู่เย่าที่อยู่ในระดับผู้ทุกข์ยากเข้าร่วมต่อสู้ พวกเขาก็คงไม่มีโอกาสเอาชนะได้แล้ว

“ข้าจะพาพวกเธอกลับไปด้วย ใครไม่อยากตายก็หลีกไปซะ” มู่ไน่อี๋กวาดสายตามองโอวหยางเจิ้นฮว๋าและคนอื่นๆ

คำขู่ของเธอทำให้ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนถึงกับถอยกรูด

หลังจากลังเลไปชั่วขณะ โอวหยางเจิ้นฮว๋าก็ไม่มีทางเลือกนอกจากก้าวถอยหลังไปเช่นกัน ต่อให้พวกเขาสอดมือเข้าไปยุ่ง ก็ใช่ว่าจะสามารถหยุดยั้งมู่ไน่อี๋ได้

ตอนนี้ปิงลู่และคนอื่นๆ ต่างใจหล่นไปที่ตาตุ่ม

เมื่อตกอยู่ภายใต้แรงคุกคามของมู่ไน่อี๋กับมู่เย่า พวกเธอย่อมไม่อาจโต้ตอบได้

พวกเธอจึงได้แต่ยอมจากไปพร้อมกับมู่ไน่อี๋

โอวหยางเจิ้นฮว๋ามองแผ่นหลังของปิงลู่และคนอื่นๆ ที่ถูกพาตัวไปแล้วกัดฟันพูดว่า “ไปกันเถอะ ตามพวกเขาไปดูซิว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”